ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 485

บทที่ 485 ฝาก

บทที่ 485 ฝาก

ตอนนี้การประมูลดำเนินมาเพียงครึ่งวัน แต่ราคาในการประมูลกลับพุ่งสูงถึงยี่สิบล้าน เงินไม่ได้งอกออกมาจากต้นไม้ ดังนั้นทุกคนในห้องประมูลจึงเคร่งเครียดอย่างมาก

แต่ทันใดนั้นมีใครบางคนเสนอราคาที่สูงกว่าเดิม

“ห้องวีไอพีหมายเลขสามเสนอราคาหนึ่งร้อยสี่สิบล้านหยวน!”

ราวกับว่ามันเป็นการแข่งขัน เขาเสนอราคาเพิ่มขึ้นอีกยี่สิบล้านหยวน

“หึหึ! พ่อฉันบอกให้ประมูลดาบเล่มนี้ให้ได้ คราวนี้มาดูซิว่ามันจะกล้าสู้กับฉันไหม!”

ภายในห้องวีไอพี นายน้อยอ้วนพูดอย่างมีชัย

ชายชราที่อยู่ข้าง ๆ เขาอดปรามไม่ได้

“นายน้อย ท่านชุ่ยกำชับว่าต้องประมูลในราคาไม่เกินหนึ่งร้อยสิบแปดล้านไม่ใช่เหรอครับ ไม่อย่างนั้น…”

“ไม่ต้องห่วง ไอ้มาเฟียนั่นจะเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะขนาดนั้น? ฉันไม่คิดว่ามันจะเสนอเพิ่มหรอก”

นายน้อยอ้วนพูดอย่างลำพองใจ แต่หลังจากพูดจบ พิธีกรก็ขานราคาที่น่าตกใจจนทำให้ใบหน้าเขาบูดบึ้งทันที!

“ห้อง…ห้องวีไอพีหมายเลขสี่เสนอราคาสองร้อยล้านหยวน!”

หลังจากพิธีกรขานราคาสองร้อยล้านหยวน ทุกคนในห้องประมูลก็ตะลึงงันทันที

“บ้าไปแล้ว!”

คนในห้องประมูลอุทาน ไม่มีใครคิดว่าเขาจะเสนอราคาเพิ่มหกสิบล้านหยวนในครั้งเดียว!

ทั้งที่มีราคาเริ่มต้นเพียงแปดสิบล้านหยวนเท่านั้น!

ห้องวีไอพีหมายเลขสาม

“อะไรวะเนี่ย!”

นายน้อยชุ่ยอุทานด้วยความโมโห เขาไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไปแล้ว

“ตึง!”

เขาโมโหมากจนโยนเครื่องมือประมูลลงบนพื้นอีกครั้ง!

“มันบ้าหรือเปล่า! เพิ่มเงินหกสิบล้านในครั้งเดียวเนี่ยนะ? ทำไมวันนี้ฉันต้องเจอคนบ้าแบบมันด้วย?”

“นายน้อยใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ผมได้ยินมาว่าคนที่อยู่ในห้องวีไอพีหมายเลขสี่ทำแบบนี้ทุกครั้ง”

เมื่อเห็นอย่างนั้นชายชรากลัวว่านายน้อยจะทำสิ่งเลวร้ายลงไป เขาจึงรีบพูดปลอบใจทันที

คิ้วของนายน้อยชุ่ยขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินอย่างนั้น

“แกกำลังจะบอกว่าไอ้นั่นเป็นมาเฟียโง่งั้นเหรอ?”

เขาหันมองชายชราข้าง ๆ พร้อมถาม

ชายชราพยักหน้า “เหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะครับ ถ้าอ้างอิงจากของโบราณที่เคยประมูลแล้ว ดูเหมือนว่าจะชอบประมูลแบบสุ่ม”

“มันเป็นใคร?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น นายน้อยชุ่ยจึงถามด้วยความสนใจ

“ดูเหมือนว่าจะชื่ออวี้ฮ่าวหราน ประธานบริษัทเครือฮ่าวหรานนะครับ”

“ตั้งชื่อบริษัทตามชื่อตัวเองเหรอ? บ้าชะมัด”

นายน้อยชุ่ยหรี่ตาลงเล็กน้อยพลางครุ่นคิดในใจ

“นี่ใช่เครือฮ่าวหรานที่เพิ่งตั้งตัวเป็นศัตรูกับพ่อฉันใช่ไหม?”

“ใช่ครับนายน้อย พวกเขาตั้งบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชิงปังมาแข่งขันกับพวกเรา”

ชายชราที่อยู่ข้าง ๆ ตอบตามความจริง

“ฮ่า ๆ ถือเป็นโอกาสดีที่ฉันจะพิสูจน์ตัวเองให้พ่อเห็น!” นายน้อยชุ่ยพูดอย่างมีความสุขก่อนถาม “ฉันได้ยินว่าไอ้ขยะนั่นเป็นพี่เขยของหลี่จิงเทียนเหรอ?”

“ครับ”

“งานนี้สนุกแน่!”

แผนการบางอย่างผุดขึ้นในความคิดของนายน้อยชุ่ยอย่างเงียบ ๆ

แน่นอนว่าดาบหยกโบราณตกเป็นของอวี้ฮ่าวหรานไปโดยปริยาย

“อืม ถือว่าเป็นของดี”

เขามองสำรวจดาบในมืออย่างละเอียดแล้วพูดด้วยความพึงพอใจ

ถึงรัศมีจะไม่แข็งแกร่ง แต่ในสายตาเขา ดาบหยกเล่มนี้ถือว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่สวยงามเลยทีเดียว

แม้จะห่างชั้นกับสิ่งประดิษฐ์อันชาญฉลาดของเหล่าทวยเทพ แต่ในโลกมนุษย์ มันถือว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์อันดับต้น ๆ เลยก็ว่าได้

ซูหว่านเอ๋อเดินเข้าไปหาเขา เธอยังคงรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย