ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 498

บทที่ 498 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน

บทที่ 498 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน

หลี่หรงมองตามสายตาของเขาไป และพบกับชายวัยกลางคนยืนอยู่กลางทางเดินด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

คนอีกกลุ่มหนึ่งถือกล่องใบเล็กไว้ในมือ

“อย่าทำฉัน! อย่าทำฉันเลย!!”

เสียงแผ่วเบานั้นทำให้สายตาของผู้คนโดยรอบต้องหันมามอง

“ฉันไม่อยาก…”

“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”

“คุณคะ กรุณากลับไปนั่งที่เดิมด้วยค่ะ”

พนักงานสายการบินหลายคนเห็นว่าอีกกลุ่มคนหนึ่งมีท่าทีไม่ปกติ จึงรีบก้าวไปข้างหน้า

แต่ชายหนุ่มก็ลุกลี้ลุกลนและไม่ฟังใครทั้งนั้น

“ตาย! ทุกคนตายไปด้วยกันให้หมด!”

หลังจากที่แผดเสียงลั่น เขาก็หยิบปืนพกออกมาจากแขนทั้งสองข้างทันที!

ขณะเดียวกันก็เปิดกล่องออกและเผยให้เห็นสิ่งที่บรรจุอยู่ภายใน

มันคือระเบิด!

เมื่อเห็นดังนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็อดทำหน้าบึ้งไม่ได้

เป็นไปไม่ได้เลยที่เรื่องแบบนี้จะทำให้เครื่องบินเดินทางต่อไปได้อย่างราบรื่น

หลี่หรงหวาดผวาและรีบคว้าคนข้างกายเข้ามากอด

“คุณน้ากอดแน่นจนถวนถวนจะหายใจไม่ออกแล้ว”

เด็กสาวตัวน้อยยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ในไม่ช้าทุกคนรอบตัวเธอก็กรีดร้อง ไม่มีใครคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง

“ฉันไม่อยากตาย! เร็ว! เร็วเข้า! ใครก็ได้หยุดเขาที”

“มันจบแล้ว มันจบแล้ว… ฉันยังหนุ่มอยู่เลย…”

“…”

สถานการณ์บนเครื่องบินตกอยู่ในความโกลาหล

แม้แต่ชายวัยกลางคนที่หยิบระเบิดออกมาเองก็ตื่นตระหนกอย่างมาก

“ผมไม่อยาก… ผมขอโทษ… ผมขอโทษ…”

ขณะที่ขอโทษขอโพย เขาก็ติดตั้งระเบิดเข้ากับด้านข้างเครื่องบิน เห็นได้ชัดว่ามีบางสิ่งถูกซ่อนเอาไว้

หวังเหยียนหันไปมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นยะเยือก แต่เขายังไม่แน่ใจว่าจะลั่นไกเมื่อไหร่

ตอนนี้ระเบิดอยู่ในมือของอีกฝ่าย หากเขาช้าไปแม้แต่นาทีเดียว เครื่องบินต้องระเบิดแน่

ที่ระดับความสูงกว่าหมื่นเมตรนั้นอันตรายถึงตาย

ชายหนุ่มรีบติดตั้งสิ่งต่าง ๆ แต่แล้วจู่ ๆ ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออก

“ฮัลโหล ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว…คุณ…คุณปล่อยครอบครัวของผมได้แล้ว…”

“ดีมาก แกทำได้ดีมาก”

เสียงที่ดังออกมานั้นเป็นภาษาจีนแย่ ๆ ชัดเจนแล้วว่าเขาเป็นชาวต่างชาติ

ด้วยสัมผัสเสียงชั้นยอด อวี้ฮ่าวหรานได้ยินคำพูดทั้งหมด

“ทีนี้เปิดเสียงให้ดังที่สุด ฉันอยากคุยกับพวกชาวจีน”

ในไม่ช้า ชายวัยกลางคนก็เปิดลำโพงโทรศัพท์

“สวัสดีทุกคน ฉัน…”

อีกฝ่ายอธิบายเรื่องราวให้ฟัง พ่อค้ากลุ่มหนึ่งเดินทางเข้ามาในเขตแดนของประเทศจีนเพื่อทำภารกิจบางอย่าง แต่ก็ถูกจับกุมด้วยปืนทันทีที่เข้าสู่เขตแดน

“… ตอนนี้พวกเราต้องการให้เจ้าหน้าที่ของพวกแกปล่อยคนพวกนั้นไป”

คำพูดเหล่านี้ถูกส่งต่อไปยังสนามบินอย่างรวดเร็ว ภายในเวลาไม่กี่นาทีเจ้าหน้าที่ก็ติดต่อมา

“โปรดใจเย็นก่อน…ฉัน…พวกเราตกลงกันแล้วว่าจะส่งคนพวกนั้นไปที่ชายแดน! แต่คุณต้องรับประกันความปลอดภัยของพวกเราด้วย”

แอร์โฮสเตสคนหนึ่งกล่าวด้วยความหวาดกลัว

เธอทำงานนี้มาหลายปี และนี่คือครั้งแรกที่ต้องเผชิญหน้ากับอะไรแบบนี้

พูดอีกอย่างคือ ภายใต้การตรวจสอบอย่างเข้มงวด การใช้กำลังเข้ายึดเครื่องบินนั้นแทบไม่อาจเกิดขึ้นได้เลย

“ดีมาก… ดูเหมือนว่าชีวิตคนจีนของพวกแกจะยังมีค่าอยู่มาก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกแกจะปลอดภัย… อีกอย่าง สิ่งที่พวกแกเคยฉกฉวยไปก็ต้องคืนกลับมาที่เราด้วยเหมือนกัน…”