ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 501

บทที่ 501 ทิ้งเบอร์ติดต่อไว้

บทที่ 501 ทิ้งเบอร์ติดต่อไว้

“มันจบแล้ว ไอ้หนุ่มคนนี้กำลังจะต้องตายอยู่ที่นี่!”

“นั่นมันแก๊งต้าจิน เด็กคนนี้สายตาสั้นเกินไปแล้ว เขาไม่ควรหาเรื่องใครทั้งนั้น แล้วยังมาหาเรื่องผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้…”

“ไม่ใช่ว่าเขาหาเรื่องตายเหรอนั่น? ทำร้ายเจ้าของพื้นที่งั้นเหรอ? เด็กนั่นไม่รอดแน่”

“…”

เมื่อทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องโถง พวกเขาก็เริ่มกระซิบกระซาบกันโดยไม่มีใครเข้าข้างอวี้ฮ่าวหรานแม้แต่คนเดียว

ชายผู้มีแผลเป็นได้ใจยิ่งกว่าเก่าเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น

“ได้ยินไหม? ไอ้หนุ่ม แกตายแน่! ถึงจะยอมยกแฟนให้มันก็เปล่าประโยชน์!”

ภายในห้องโถง เสียงของเขาโหดเหี้ยมอย่างถึงที่สุด และทำให้แก้วหูของทุกคนถึงกับสั่นสะท้าน

กลับกัน อวี้ฮ่าวหรานแค่จ้องมองด้วยสายตาเหยียดหยาม

“แกไปพาคนพวกนี้มางั้นเหรอ?”

อันที่จริงเขาแอบผิดหวังนิดหน่อย อีกฝ่ายที่มีแค่ไม่กี่คนนั้นแทบไม่สำคัญเลยสักนิด

ถ้าอยากให้ตระกูลลับเผยตัวออกมาจะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

“ไร้สาระกันพอแล้ว!”

ชายผู้มีแผลเป็นนามว่าหลงเกอหัวเราะลั่น

“ฉันจะแก้แค้น ให้แกได้เห็นผู้หญิงของตัวเองถูกพี่น้องของเราจับตัว…”

เพียะ!

อวี้ฮ่าวหรานไม่แม้แต่จะรอให้อีกฝ่ายพูดจบ มือยื่นไปตบหน้าอีกฝ่ายเสียงดังราวกับสายฟ้าฟาด!

“หึ! หาที่ตาย!”

น้ำหนักของฝ่ามือนี้ถึงกับทำให้ชายแผลเป็นหมุนเป็นวงกลม!

กว่าทุกคนจะได้ตอบโต้ก็ต้องงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเสียแล้ว

ใครจะไปคิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะกล้าทำจริง ๆ และเขาก็เร็วมากอีกด้วย!

ไม่มีใครเห็นด้วยซ้ำว่าเขาเคลื่อนที่ไปกว่าหลายเมตรได้ยังไง

“แม่ง เด็กคนนี้มันกินหัวใจหมีกับเสือดาวเข้าไปรึไง? ถูกคนล้อมเยอะแยะแต่ยังกล้าทำแบบนั้นอีก”

“บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว! หัวหน้าต้องโกรธจริง ๆ แน่คราวนี้!”

“รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวพวกเราจะโดนลูกหลงไปด้วย”

ทุกคนต่างพูดคุยกันด้วยความหวาดผวา

“แก… ตายแน่!! อย่าคิดว่าจะมีใครมาช่วยได้ ฉันจะพาแกออกไปแล้วทรมานให้สาแก่ใจ!”

พี่ใหญ่หลงล้มลงบนพื้นมือกุมหน้าและคำรามลั่น ฟันของเขากระเด็นออกมาหลายซี่ทำให้พูดไม่ชัดอีกต่อไป

“บุก! ตีมันให้อาจารย์ของพวกแก!”

ด้วยเสียงตะโกนอันเกรี้ยวกราด จำนวนมากกว่ายี่สิบคนกรูกันเข้ามา!

แม้จะได้เห็นพี่เขยแสดงฝีมือมาหลายครั้งแล้ว แต่หลี่หรงก็ยังอดเป็นกังวลไม่ได้เมื่อเห็นภาพนั้น

เธอก้าวถอยหลังไปพร้อมกอดถวนถวนไว้แน่น

“ก็แค่ขยะ! จะสักเท่าไหร่กันเชียว!”

มือของอวี้ฮ่าวหรานห่อหุ้มไปด้วยพลังจิตวิญญาณ เขาคว้าแท่งเหล็กที่ถูกเหวี่ยงมาเอาไว้ได้ทันที พลังจิตวิญญาณพลันเดือดพล่านออกมาและระเบิดคนตรงหน้าโดยตรง!

ตู้ม!

อีกเจ็ดแปดคนถูกโจมตีและไม่อาจต้านทานได้แม้แต่น้อย พวกเขากระเด็นออกมาพร้อมกับเสียงกัมปนาท!

เมื่อชนเข้ากับกำแพงของห้องโถง ฝุ่นควันมากมายก็ฟุ้งกระจายไปทั่วอากาศ!

อวี้ฮ่าวหรานยังไม่หยุด เขาหันไปต่อยและระเบิดพลังอีกด้านหนึ่ง พลังจิตวิญญาณของเขาพุ่งตรงออกไปและส่งอีกหกเจ็ดคนกระเด็นลอยละลิ่วไปไกล!

“อะไรกัน?”

หนึ่งในชายเหล่านั้นเห็นว่าตนเองถูกอัดด้วยกำปั้นแต่กลับไร้ซึ่งความเจ็บปวดหรือตื่นตกใจ

“ฮ่า ๆ”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเยาะ พลังจิตวิญญาณที่ระเบิดออกมาจากร่างกายทำให้ชายคนนั้นกระอักเลือดออกมาและทรุดลงบนพื้น

ภายในไม่กี่วินาที ชายมากกว่ายี่สิบคนถูกเขาเก็บเรียบ!

ทั่วทั้งห้องโถงเงียบกริบ ทุกคนกลั้นหายใจและมองดูภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ