ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 54

บทที่ 54 เหยียบกล่องดวงใจ

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”

เมื่อเผชิญกับความเจ็บปวดจากการที่กระดูกมือของตัวถูกบีบ จนแหลกละเอียด สีหน้าของปรมาจารย์เลิ่งไม่หลงเหลือความหยิ่งยโส อีกต่อไปแล้ว มันถูกแทนที่ด้วยความกลัวแทน!

ด้วยความกลัวสุดขีดเขารีบโคจรพลังปราณที่มีทั้งหมดในร่าง ไปที่แขนข้างที่ถูกอวี้ฮ่าวหรานจับเอาไว้ และสะบัดแขนอย่างแรงจนเขาหลุดจากการถูกคร่ากุม

เขารีบดีดตัวถอยออกห่างทันทีด้วยสีหน้าหวาดกลัว

เหงื่อเย็น ๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผากของเขาไปหมดในตอนนี้

“พี่ใหญ่ พี่เป็นอะไรไป?”

บรรดาศิษย์น้องของปรมาจารย์เลิ่ง พวกต่างก็เห็นเช่นกันว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น แต่ภาพที่เกิดมันน่าเหลือเชื่อเกินไปจนพวกเขาคิดว่าศิษย์พี่ของพวกเขากำลังเล่นตลก มันเป็นไปได้ยังไงที่ไอ้หนุ่มคนนี้จะแข็งแกร่งขนาดรับหมัดของศิษย์พี่เขาตรง ๆ?

“ฝั่งตรงข้ามไม่ธรรมดา!”

ปรมาจารย์เลิ่งเอ่ยเตือนบรรดาศิษย์น้องของเขาทันที เขาไม่ต้องการที่จะให้คนของเขาเองประมาทเหมือนเขา

บรรดาศิษย์น้อง เมื่อว่าศิษย์พี่ของตัวเตือนมาแบบนี้สีหน้าของ พวกเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังทันที ดูเหมือนว่าศัตรูของพวกเขาครั้งนี้ จะเป็นของจริง!

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งกว่าศิษย์พี่ของพวกเขา แต่ศิษย์พี่ของพวกเขาก็ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าพวกเขามากเท่าไหร่ ในเวลาสู้กันตัวต่อตัว หากพวกเขาร่วมมือกัน พวกเขาคงเอาชนะ ฝั่งตรงข้ามได้จริงไหม?

“ไป! พวกเราเข้าไปฆ่ามันด้วยกัน!”

ปรมาจารย์เลิ่งออกคำสั่งอีกรอบด้วยสีหน้าอาฆาต

เมื่อได้ยินคำสั่ง พวกเขาทั้ง 4 คนก็กระโดดไปล้อมอวี้ฮ่าวหรา ตั้งท่าเตรียมโจมตีผสานกัน

ในเวลาเดียวกันพวกเขาต่างก็ก่นด่าอู๋หมิ่นในใจ

ไอ้เด็กนี่มันไม่ได้ธรรมดาสักหน่อยไอ้สารเลวอู๋หมิ่น แกหลอก พวกฉัน หลังจากจบเรื่องนี้เมื่อไหร่แกเจอดีแน่!

ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะโกรธอู๋หมิ่น แต่พวกเขาก็รู้ว่าตอนนี้มัน ยังไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะคิดบัญชีกันเอง ขณะนี้พวกเขาจำเป็นต้องจัดการศัตรูที่อยู่ตรงหน้าก่อน

“ต่อให้มาเพิ่มก็เท่านั้น ไม่ว่าจะยังไงพวกแกก็ยังเป็นมดแมลง อยู่ดี!” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แน่นอนว่ารอบนี้ไม่มีใครเยาะเย้ยคำพูดของอวี้ฮ่าวหราน อีกต่อไปแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งที่อวี้ฮ่าวหรานแสดงและเมื่อบวก กับคำพูดและน้ำเสียงที่แสนเย็นชาแบบนี้ มันทำให้ทุกคนรู้สึกหนาวไปจนถึงกระดูกสันหลังกับประโยคที่ปกติแล้วพวกเขาจะหัวเราะเยาะมัน

“ในโลกนี้ข้าคือผู้ไร้เทียมทาน!”

หลังจากตะโกน อวี้ฮ่าวหรานพุ่งตัวออกไปหาเป้าหมายของเขาทันทีซึ่งก็คือพวกชาวยุทธทั้ง 4!

ด้วยพลังวิญญาณที่โคจรไปจนทั่วร่าง มันส่งผลให้ร่างของเขารวดเร็วราวกับสายฟ้า!

“ปัง ปัง ปัง ปัง!!”

แค่เพียงชั่วพริบตา อวี้ฮ่าวหรานก็ได้รัวหมัดใส่บรรดาคู่ต่อสู้ของเขาไปเป็นสิบหมัด

โชคยังดีที่กลุ่มชาวยุทธทั้งสี่ยังมีพลังปราณคุ้มกาย พวกเขาจึง ยังไม่บาดเจ็บร้ายแรง แต่พลังปราณของพวกเขากลับลดลงในอัตรา ที่น่าใจหาย!

“บ…บ้าแล้ว มันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง!”

หนึ่งในศิษย์น้องของปรมาจารย์เลิ่งตะโกนลั่น และมันก็เป็นเวลาเดียวกับที่เกราะพลังปราณของเขาแตกออกจากความรุนแรง ของหมัดอวี้ฮ่าวหราน หมัดนั้นพุ่งไปที่หัวของเขาและระเบิดกะโหลกของเขาจนกระจุยไม่มีชิ้นดี

ตายไปหนึ่ง!

“หนีเร็วพวกเราสู้มันไม่ได้แน่!”

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ ปรมาจารย์ผู้ที่เป็นผู้นำกลุ่ม ออกคำสั่งให้หนีทันที ขนาด 4 คนยังสู้ไม่ได้ แล้วตอนนี้พวกเขาเหลือ 3 คนจะเอาอะไรไปสู้?

เมื่อได้ยินคำสั่งนี้ ศิษย์น้องของปรมาจารย์เลิ่งอีก 2 คนที่ยังรอดอยู่ก็พลันพุ่งตัวไปที่ประตูเพื่อหนีทันที

แต่น่าเสียดายที่ความเร็วของพวกเขานั้นนับได้ว่าด้อยกว่า อวี้ฮ่าวหรานมาก ๆ ทำให้อวี้ฮ่าวหรานพุ่งตัวไปขวางที่หน้าประตู ในชั่วพริบตา จากนั้นเขาปล่อยหมัดใส่คนที่พุ่งเข้ามาใกล้ที่สุดก่อนจนร่างของคนผู้นั้นระเบิดกระจุย และม้วนตัวเตะอีกคนหนึ่งซึ่งพุ่งเข้ามาทีหลังจนตัวลอยละลิ่วกลับไปตกอยู่ตรงหน้าอู๋หมิ่นที่กำลังแสดงสีหน้าโง่งม

“อั่ก!”

คนที่เพิ่งโดนอวี้ฮ่าวหรานเตะส่งกลับไปยันกายขึ้นมองอวี้ฮ่าวหรานด้วยสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด ในตอนนี้เขาไม่หลงเหลือความหยิ่งยโส ที่มีในตอนแรกอีกแล้ว

จากนั้นเขาหันไปหาอู๋หมิ่นด้วยสีหน้าเคียดแค้น

“แก! ทำไมแกถึงหลอกให้พวกฉันมาจัดการกับไอ้ปีศาจนี่!”

ในระหว่างที่ศิษย์น้องของปรมาจารย์เลิ่งกำลังสบถด่าอู๋หมิ่น อวี้ฮ่าวหรานก็พุ่งตัวไปหาปรมาจารย์เลิ่งซึ่งกำลังตกตะลึง เขาปล่อยหมัดอัดใส่แขนของฝั่งตรงข้ามที่ยกขึ้นมาป้องกันจนกระดูกแขนของฝั่งตรงข้ามแหลกละเอียด จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานถีบเข้าไปที่หน้าอก ใช้แรงกระแทกบดทำลายหัวใจของปรมาจารย์เลิ่งที่กำลังเต้นอยู่จนเละ

ก่อนตายปรมาจารย์เลิ่งตะโกนลั่นไม่ยินยอม