ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1034

“เนลล์ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่แล้ว”

กิดเดียนเอื้อมมือไปโอบกอดเธอ เขาลูบหลังเธอเบา ๆ ในขณะที่เขาปลอบโยนเธอ

“บอกผมมาว่ามีอะไรเกิดขึ้น?”

เนลล์ไม่ได้พูดอะไร เธอยังคงกอดเอวเขาแน่น ในขณะที่เธอซบหน้าลงบนหน้าอกของเขา

ในเวลานี้เคธี่และฌอนยังคงหลับสนิทเนื่องจากยังเช้าเกินไป

เมื่อกิดเดียนสัมผัสได้ว่ามือที่สั่นเทาค่อย ๆ คลายลง เขาจึงจับไหล่ของเธอแล้วผลักเธอออกเล็กน้อย จากนั้นเขาก็มองไปที่ใบหน้าของเนลล์อย่างจริงจัง

กิดเดียนมองเห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ามีผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง ขอบตาของเธอแดงเล็กน้อยและใบหน้าของเธอก็ซีดขาวผิดปกติ

เขาขมวดคิ้วในทันใด

กิดเดียนก้มหน้าลงและสังเกตุเห็นว่าเนลล์ไม่ได้สวมรองเท้าอยู่บ้านลงมา เท้าเล็ก ๆ ของเธอนั้นซีดกว่าพื้นสีขาวด้วยซ้ำ

ใบหน้าของเขามืดมนลง

“ทำไมไม่ใส่รองเท้าลงมา? ไม่หนาวเหรอ?”

ในขณะที่เขาพูด เขาก็อุ้มเธอขึ้นก่อนที่เธอจะได้ตอบคำถามของเขา

เนลล์ไม่ได้ขยับเขยื้อน เธอนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขาและปล่อยให้เขาอุ้มเธอ

เมื่อทั้งสองเข้ามาในห้องแล้ว กิดเดียนก็วางเนลล์ลงบนเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว เขาเช็ดเท้าให้เธออย่างระมัดระวัง ในขณะที่เขานั่งลงตรงหน้าเธอ เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอและถามว่า “บอกผมสิว่าเกิดอะไรขึ้น?”

เนลล์ดูตื่นเต้นในที่สุด

ใบหน้าของเธอดูไม่ดีนัก แต่มันก็ดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย

เธอส่ายหน้า

"ฉันสบายดี ฉันแค่…ฝัน”

กิดเดียนเงยหน้าขึ้นและเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเธอออก

“ฝันว่าอะไร?”

“ก็แค่…” เนลล์ขมวดคิ้ว

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความฝันที่ชัดเจนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนก็กลายเป็นภาพที่ไม่ชัดเจนในทันใด

ราวกับว่าเธอรู้ว่าเธอฝันถึงอะไรเมื่อคืนนี้ แต่ในขณะที่เธอพยายามอธิบายเธอก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาเป็นคำพูดได้แม้แต่คำเดียว

เมื่อกิดเดียนมองดูคิ้วที่ขมวดของเธอและใบหน้าที่ผิดหวัง เขาก็สามารถคาดเดาสถานการณ์ของเธอได้แล้ว

เขากล่าวว่า “ไม่เป็นไรถ้าคุณจำไม่ได้ เพราะมันเป็นเพียงความฝันไม่ใช่เรื่องจริง ถึงแม้ว่ามันจะน่ากลัวแค่ไหน แต่ว่าตอนนี้คุณตื่นแล้วและความฝันเหล่านั้นก็ได้หายไป เพราะฉะนั้นอย่าคิดมาก เข้าใจไหม?”

เธอจ้องมองเขา วินาทีต่อมาเธอก็พยักหน้า

"คุณหิวไหม? อยากกินอะไรหรือเปล่า?”

เนลล์ส่ายหน้าและเม้มริมฝีปาก “ฉันหิวน้ำ”

“ได้เลย รอผมอยู่ตรงนี้เดี๋ยวผมกลับมา"

กิดเดียนยืนขึ้นในขณะที่เขาพูด

เนลล์รีบคว้าข้อมือของเขาอย่างประหม่า

กิดเดียนหันกลับมา เขาก็เห็นผู้หญิงคนนั้นจ้องมองเขาอย่างประหม่าราวกับว่าเธอกำลังจับฟางเส้นสุดท้ายในชีวิตของเธอ

หัวใจของกิดเดียนเจ็บปวด

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าความฝันของเนลล์คืออะไร แต่เขารู้ดีว่าสิ่งเหล่านั้นทำให้เธอหวาดกลัว

กิดเดียนเข้าใจถึงความผูกพันที่เธอมีให้เขาที่ช่างลึกซึ้งกว่าใคร ๆ

ในฐานะผู้ชาย เมื่อเขาได้รับความรักจากผู้หญิงที่เขารัก ถือว่าเป็นพรและความโชคดีในชีวิต

ในขณะที่เขาคิดเช่นนั้นเขาก็ยิ้มอย่างลึกซึ้ง เขาก้มลงและอุ้มเธอขึ้นอีกครั้ง

เนลล์ตกตะลึงและถามโดยไม่รู้ตัว “คุณกำลังทำอะไร?”