ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1036

เมื่อเธอคิดเช่นนั้นวิกกี้ก็รู้สึกโล่งใจ

“เอาล่ะ ในเมื่อคุณพูดอย่างนั้นฉันก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง พวกคุณจะลองอยู่นิ่ง ๆ เหมือนที่พวกคุณบอกก่อนก็ได้ และถ้าหากว่าเขาเริ่มเคลื่อนไหว พวกคุณรีบบอกพวกเราได้ทันที เกรกอรีกับฉันจะรีบไปหา”

"ตกลง"

หลังจากที่พวกเขาคุยเรื่องนั้นจบแล้ว เนลล์ก็ถามขึ้นว่า “พวกคุณอยู่ที่ยูนนานทางตอนใต้เป็นยังไงบ้าง?”

ใบหน้าของวิกกี้ดูสดใสและมีความสุข

“พวกเรามีข่าวดี ข้อมูลที่ได้รับนั้นเป็นความจริง หยกอาถรรพ์มีอยู่จริง แต่กระบวนการอาจติดปัญหาเล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มันแค่ต้องใช้เวลาก็เท่านั้นเอง”

เนลล์พยักหน้า "เป็นเรื่องที่ดี"

พวกเขาสนทนากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะวางสาย

หลังจากที่วางสายไป เนลล์ก็มองไปยังรูปวาดในโทรศัพท์อย่างไม่เชื่อสายตา

“ไม่อยากจะเชื่อเลย ตอนแรกฉันเพียงแค่ต้องการให้วิกกี้ตรวจสอบเรื่องนี้ดูเฉย ๆ แต่ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเขาจริง ๆ!”

กิดเดียนเองก็ประหลาดใจเช่นกัน

ก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกว่าคนคนนั้นจะต้องมีบางอย่างแอบแฝง เขาดูไม่ธรรมดา แต่กิดเดียนเองก็ไม่คิดว่าเขาคือเจฟฟ์ฟลินเดอร์จริง ๆ

เมื่อเขานึกถึงช่วงเวลาที่เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ จงใจเข้าหาเนลล์และลิซซี่ ดวงตาของกิดเดียนก็มืดมนลงในทันใด

เนลล์ถามว่า “เขาพยายามอย่างมากที่จะเข้าหาเรา คุณคิดว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น?”

กิดเดียนส่ายหน้า

“ผมเองก็ไม่รู้” จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เอาล่ะ อย่าคิดมากเลย ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง ตกลงไหม?”

เนลล์พยักหน้า

กิดเดียนโทรออกและสั่งให้ใครบางคนสืบหาที่อยู่ของเจฟฟ์ ฟลินเดอร์

เมื่อกิดเดียนและเนลล์พาลูกทั้งสองคนมาที่นี่ เนลล์จึงรู้ได้ว่าในความเป็นจริง กิดเดียนมักจะมีคนของเขาที่คอยติดตามพวกเขาอยู่อย่างเงียบ ๆ เพื่อคอยปกป้องพวกเขา

และถ้าหากว่าพวกเขาประสบกับปัญหาใด ๆ บุคคลนั้นก็จะกระโดดออกมาเป็นกำบังให้พวกเขาทันที

เมื่อกิดเดียนออกคำสั่งคนของเขาแล้ว เนลล์จึงไม่คิดอะไรอีก เธอรีบอาบน้ำและเข้านอน

ในอีกด้านหนึ่ง

ชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่ริมหน้าต่างภายในห้อง

หน้าต่างถูกเปิดกว้าง อยู่บนพื้นที่สูงกว่าสิบชั้น ลมกลางคืนพัดผ่านเข้ามาจนทำให้เกิดความรู้สึกหนาวเย็นและว่างเปล่าของทะเลทราย

เขาหลับตาลงสายลมพัดพากลิ่นของทรายเข้ามา เขาสูดหายใจเข้ายาว

นานแล้วที่เขาไม่ได้กลิ่นนี้

ไม่มีใครรู้ว่าชายผู้นี้ไม่เพียงแต่เคยมาที่นี่เท่านั้น แต่เขายังเคยมาที่นี่ในตอนที่ไม่มีผู้คนอยู่ที่นี่แม้แต่คนเดียว

ในช่วงเวลานั้น สถานที่แห่งนี้ยังคงรกร้าง เขามาที่นี่โดยบังเอิญและได้พบเห็นก้อนหินขนาดใหญ่ที่แตกร้าว

ถึงแม้ว่าทุกคนจะบูชาตำนานและก้อนหินก้อนนั้น แต่ก็ไม่มีใครเชื่อว่าก้อนหินก้อนนั้นมีอยู่จริง

แต่เขากลับเห็นมันด้วยตาตัวเอง หญิงสาวผู้นั้นนั่งเปลือยกายอยู่ตรงกลางก้อนหินด้วยใบหน้าที่ตกใจ

เธอดูเหมือนดั่งกวางน้อยที่ซึ่งสูญเสียคู่หูไปก่อนหน้านี้

ดวงตาของเธอเป็นประกายกลมโตแต่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ดวงตาคู่นั้น สามารถทำให้หัวใจของผู้ที่ได้เห็นอ่อนลงได้