ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1048

เนลล์อดที่จะหดหู่ใจไม่ได้

เธอมองถ้วยชาที่สาวใช้นำมาให้แล้วแอบคิดว่าต้องมีอะไรผสมอยู่ในนั้น

สาวใช้พูดขึ้นอย่างสุภาพและนุ่มนวลเมื่อเธอเห็นว่าเนลล์นั่งนิ่งไม่ไหวติง “คุณเจนนิงส์คะ ชาของคุณค่ะ”

ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใส่อารมณ์กับสาวใช้เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด

เนลล์จึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “วางทิ้งไว้ตรงนั้นแหละ”

หญิงสาวพูดตรง ๆ โดยไม่แม้แต่จะละสายตาออกจากถ้วยน้ำชา

สาวใช้เม้มริมฝีปากไม่กล้าแม้แต่จะปริปากพูดอะไรออกไป ก่อนจะวางถ้วยชาลงแล้วเดินออกไป

เหลือเพียงเนลล์อยู่ในห้อง หญิงสาวนั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ขยับเขยื้อนขณะที่เธอสำรวจภายในห้อง มันถูกตกแต่งอย่างหรูหรา ทว่าก็ไม่มากจนเกินงาม

หญิงสาวนับกล้องที่มองเห็นได้อย่างน้อยสี่ตัว

‘เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ทำบ้าอะไรของเขานะ?’

เนลล์ไม่ได้โง่ เจฟฟ์เป็นคนมีอิทธิพล ไม่มีทางที่เขาจะจับเธอมาล่ามโซ่เพียงเพื่อความสนุกเท่าหรอก

ก็ใช่ที่เธอเป็นเพื่อนของเกรกอรี่และวิกกี้ ทว่าเธอไม่ได้สนิทกับเจฟฟ์ ฟลินเดอร์เลย เขาไม่ได้ผลประโยชน์อะไรจากการกระทำแบบนี้ บริษัทลีย์ คอร์ปอเรชั่น และตระกูลฟลินเดอร์มีความเกี่ยวข้องกันน้อยมาก และไม่มีความเกี่ยวข้องกันในทางธุรกิจอีกด้วย

นั่นทำให้เกิดคำถามว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่?

ขณะที่เนลล์กำลังพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว เสียงสะอื้นก็ดังขึ้นมาจากข้างนอกประตู

“เนลลี่...”

เนลล์ชะเง้อมองแล้วจำเสียงนั้นได้ทันที “คุณแม่ หนูอยู่นี่ค่ะ!”

“เนลลี่!” เคธี่วิ่งเข้ามาพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น

คงเป็นเพราะเคธี่อายุมากแล้วและไม่มีทางสู้ เจฟฟ์จึงไม่ได้เฝ้าระวังเธอเข้มงวดนัก อย่างน้อยก็เห็นได้จากการที่เธอไปไหนมาไหนได้โดยไม่ถูกโซ่ล่ามเอาไว้

เมื่อเห็นเนลล์ เคธี่มองราวกับได้พบพี่น้องที่พลัดพรากกันไปนานพลางประคองใบหน้าของลูกขึ้นทันทีแล้วลูบเบา ๆ “เนลลี่ใช่ไหม?! พระเจ้าช่วย! ลูกเป็นอะไรหรือเปล่า?”

เนลล์ส่ายหน้า “หนูไม่เป็นไรค่ะ”

เธอรีบสำรวจดูว่าเคธี่เป็นอะไรหรือเปล่าแล้วก็โล่งอกเมื่อพบว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บที่ตรงไหน

“คุณแม่ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ? พวกมันทำร้ายคุณแม่หรือเปล่า? ไม่สบายตรงไหนไหมคะ?”

“ไม่เลย แม่ไม่เป็นไร”

ผู้เป็นแม่ตอบทว่าร่างกายกลับสั่นเทิ้ม เนลล์ทราบทันทีว่าเป็นเพราะการอยู่แปลกที่ไปกระตุ้นความทรงจำที่เลวร้ายของผู้เป็นแม่โดยไม่รู้ตัว ท่านจึงรู้สึกกลัว

เนลล์ค่อย ๆ ปลอบแม่ “คุณแม่คะ อย่ากังวลไปเลยนะคะ หนูอยู่ตรงนี้แล้ว เราจะปลอดภัยค่ะ”

เคธี่พยักหน้าพลางถามทั้งน้ำตา “เนลล์ พวกมันเป็นใคร? ทำไมพวกมันถึงจับเรามาที่นี่?”

เนลล์เม้มริมฝีปาก ‘เธอควรบอกเคธี่ไหม?’

ถ้าเธอปิดปากเงียบ คุณแม่คงยิ่งกังวลไปกันใหญ่ เนลล์ข่มความรู้สึกเอาไว้

“มัน... มันคือคนที่หนูเคยเล่าให้คุณแม่ฟังก่อนหน้านี้ค่ะ มันตามรังควานเกรกอรี่กับวิกกี้ และตามล่าไหมหยกสวรรค์”

เคธี่จำเรื่องนี้ได้ เธอเล่าให้ฟังตอนที่พวกเธอยังอยู่ที่ประเทศที