ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 106

เนลล์กะพริบตาด้วยความสับสน

เธอไม่ได้คาดหวังว่ากิดเดียนจะโกรธกับคำพูดของเธออย่างจริงจัง เธอร้องครางเมื่อรู้สึกเจ็บเล็ก ๆ ที่คาง

"คุณกำลังทำอะไร? มันเจ็บ!" เธอบอกอย่างรำคาญ

"ตอบผมมา" ดวงตาของชายคนนั้นเย็นชาน้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยความหวาดกลัว เนลล์ยอมจำนนทันทีภายใต้การจ้องมองของเขา คิ้วของเธอกระตุก

“คำถามไหน?”

"ผมเป็นใคร?"

“ …” เนลล์พูดไม่ออก โง่หรือไง! เขาไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร? มันน่าเสียดายที่เธอกล้าคิดแบบนั้นกับตัวเองเท่านั้น เธอจะไม่กล้าแสดงความคิดเห็นนี้ออกมาดัง ๆ เธอเผยรอยยิ้มที่ประจบประแจงก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า

“กิดเดียน ลีย์”

“หืม?”

“???” เนลล์พูดไม่ออก นั่นเป็นคำตอบที่ไม่ถูกต้องเหรอ?

เธอลองอีกครั้งคราวนี้อย่างไม่แน่นอน

“ประธานลีย์ ?”

“ …” กิดเดียนยังคงเงียบ

“ฮ่าฮ่า…คุณคงไม่อยากให้ฉันเรียกคุณว่าท่านประธานหรอกนะ!” เนลล์รู้ว่านั่นเป็นคำตอบที่ไม่ถูกต้อง เมื่อพบความวุ่นวายของอารมณ์ที่พุ่งเข้ามาในลักษณะของผู้ชาย

“ฮึก! โอกาสสุดท้าย คิดให้ดี หืม?” เนลล์กัดริมฝีปากของเธอ

“อย่าทำอย่างนั้น!” การกัดริมฝีปากสีแดงด้วยฟันขาวของเธอทำให้เธอดูสวยอย่างน่าสงสาร มันทำให้ผู้ชายมีความต้องการที่จะจัดการมัน!

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกดคางของเธอแรงขึ้นเพื่อหยุดเธอไม่ให้ทำเช่นนั้น เนลล์ฮึดฮัดด้วยความเจ็บปวด

ในขณะเดียวกันความคิดก็แวบเข้ามาในใจของเธอ เธอมองเขาด้วยความไม่เชื่อราวกับว่าสำนึกได้ จากนั้นเธอก็พูดตะกุกตะกักด้วยความไม่แน่ใจ

“สะ…สามี?” กิดเดียนหัวเราะด้วยท่าทางเย็นชา

“จำคำนี้ไว้ นอกจากนี้ผมไม่อยากได้ยินแบบนั้นอีกแล้วแม้ว่าคุณจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม!” สายตาของชายคนนั้นดูเย็นชาและไม่ไยดีในขณะที่เขาเตือนเธอด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว

"เข้าใจไหม?" เนลล์ค่อนข้างสับสน แต่เธอก็พยักหน้าอย่างมีชั้นเชิง

ในที่สุดกิดเดียนก็ปล่อยมือและเดินข้ามไป ตอนที่เขากำลังจะเข้านอนเขาสังเกตเห็นโทรศัพท์มือถือของเขาบนโต๊ะข้างเตียง เขาเลิกคิ้วสวยและหันมาสนใจเธอ เนลล์รีบอธิบายตัวเอง

“มีคนโทรมาก่อนหน้านี้ ฉันพยายามบอกคุณแล้ว แต่คุณไม่ได้ยิน ฉันรับสายมันโดยบังเอิญ” เธอรู้สึกแตกต่างเล็กน้อยกับความคิดนี้ กิดเดียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูโดยไม่ได้ใส่ใจ

“เธอพูดอะไรกับคุณ?” เนลล์เผยรอยยิ้มเจื่อน

"ไม่มาก อืม…เธอเป็นลูกสาวของคุณใช่ไหม?” กิดเดียนหันกลับมาเผชิญหน้ากับเธอ สองสามวินาทีต่อมาเขาแก้ไข

“ลูกสาวของเรา”

“ …” เนลล์ตกตะลึงในความเงียบ โชคดีที่ตอนนี้เธอไม่ได้ดื่มน้ำไม่งั้นคงสำลักไปเองอย่างไม่ต้องสงสัย

ในความคิดที่สองตอนนี้เธอและกิดเดียนแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายดังนั้นลูกสาวของเขาก็จะกลายเป็นลูกสาวของเธอตามธรรมชาติเช่นกัน

เธอมีลูกสาวคนหนึ่ง เนลล์ซึ่งในตอนแรกตกตะลึงเล็กน้อยก็รู้สึกยินดีในเวลาไม่กี่วินาที

"ถูกต้อง ดูเหมือนว่าจะเป็นข่าวดี”

เธอไม่ได้รังเกียจเด็ก นอกจากนี้ด้วยเหตุผลที่ไม่รู้จักตัวเองในขณะที่ฟังเสียงทางโทรศัพท์ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกค่อนข้างคุ้นเคยกับเด็กทั้งๆที่ไม่เคยพบเธอมาก่อน