ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1072

ลูกน้องของกิดเดียนชำเลืองมองเขาอีกครั้ง

เจฟฟ์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากให้ลูกน้องปล่อยตัวเกรกอรี่ กิดเดียน และวิกกี้

แต่ถึงอย่างไร เนลล์และเคธี่ก็ยังอยู่ในมือเขา

เมื่อได้รู้ว่ากิดเดียนเป็นห่วงเนลล์มากแค่ไหน เจฟฟ์จึงมั่นใจว่าเกรกอรี่จะไม่นิ่งเฉย หรือยอมให้เรื่องอะไรก็ตามเกิดขึ้นกับเนลล์

ดังนั้นตราบใดที่เจฟฟ์ยังควบคุมเนลล์เอาไว้ได้ เขาก็ไม่ได้ต้องกังวลว่ากิดเดียนจะเล่นตุกติก

กิดเดียนแอบพยักหน้าส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขา เมื่อลูกน้องชำเลืองมองเขาด้วยสายตาที่มีคำถามอีกครั้ง

สีหน้าลูกน้องเปลี่ยนเป็นเย็นชา เมื่อพวกเขาส่งกล่องที่บรรจุหยกอาถรรพ์ให้เจฟฟ์

แววตาของเจฟฟ์เริ่มเปล่งประกาย เมื่อเขาเห็นกล่องนั้น

ใบหน้าของเจฟฟ์เผยความโลภออกมา เมื่อเขาเอื้อมมือไปรับกล่อง เมื่อเขาเปิดกล่องออก สิ่งที่เขาเห็นคือหยกอาถรรพ์ที่กิดเดียนแย่งไปจากเขาก่อนหน้านี้

เจอแล้ว!

ในที่สุดเขาก็เจอหยกอาถรรพ์แล้ว!

ในที่สุดเจฟฟ์ก็จะช่วยชีวิตซีซีของเขาได้แล้ว เขารอมานานหลายปี และในที่สุดวันที่เขาจะได้อยู่กับซีซีก็มาถึง

เขามีความสุขมากจนแทบจะร้องไห้ออกมา

เจฟฟ์มองไปที่กิดเดียนและคนอื่น ๆ ก่อนที่เขาจะหันหลังออกวิ่ง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจ

เกรกอรี่เป็นคนแรกที่ไหวตัวทัน ขณะที่เขาก้าวขาไล่ตามเขาไปโดยไม่รู้ตัว

แต่กิดเดียนห้ามเขาเอาไว้

“ไม่ต้องตาม!”

เกรกอรี่หันกลับมามองเขาด้วยความไม่เข้าใจ

จากนั้นกิดเดียนจึงมองไปที่ลูกน้องของเขา

“สิ่งนั้นถูกติดตั้งหรือยัง?”

ลูกน้องของเขาพยักหน้ารับ “ติดตั้งแล้วครับ”

“ตามเขาไป คอยดูว่าเขาไปที่ไหน”

“ครับ”

หลังจากที่ลูกน้องของเขาออกไปจนหมดแล้ว

จากนั้นเกรกอรี่และวิกกี้ก็เปลี่ยนท่าทีแล้วตั้งคำถามด้วยความสงสัย “คุณทำอะไรลงไป?”

กิดเดียนเผยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “ไม่มีอะไรมาหรอก ก็แค่เล่ห์เหลี่ยมเล็ก ๆ น้อย ๆ เดี๋ยวคุณก็จะได้รู้เอง”

เขาไม่ได้อธิบายรายละเอียด แต่เกรกอรี่เข้าใจได้ว่าเขาวางแผนบางอย่างเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นเขาจึงวางใจ

ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นจากด้านข้าง

เมื่อกิดเดียนหันไปมอง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เนลล์งอตัวกุมท้องเอาไว้ ขณะที่คุดคู้อยู่กับพื้น เคธี่ที่อยู่ข้าง ๆ ประคองเธอเอาไว้อย่างจนปัญญาและลนลาน

“เนลลี่!”

กิดเดียนตะโกนออกมา และประคองเนลล์เอาไว้ เธอมองเขาแล้วร้องบอก “ท้อง... ฉันปวดท้อง”

เลือดไหลลงมาตามหว่างขาของเธอ

กิดเดียนมองอย่างทำอะไรไม่ถูก ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอแล้วรีบวิ่งออกไป

“เตรียมรถ ฉันจะไปโรงพยาบาล!”

เพราะพวกเขาอยู่ในทะเลทราย สิ่งอำนวยความสะดวกจึงไม่พร้อม โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเป็นเพียงคลีนิกเล็ก ๆ ในเมือง

ดวงตาของกิดเดียนแดงก่ำ เมื่อเขามองเนลล์ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

“เนลล์อดทนไว้นะ ผมจะโทรหาฌอน อย่ากังวลไป”

เนลล์จับมือเขาเอาไว้แน่น เธอรู้สึกเจ็บปวดทรมานมากจนพูดไม่ออก

เพราะกิดเดียนไม่กล้าทิ้งเธอไว้ เขาจึงให้เคธี่โทรหาฌอนแทน

โชคดีที่ฌอนรู้ว่าเคธี่และเนลล์อยู่ที่ไหน เขาจึงเดินทางมาที่นี่

พวกเขามาถึงโรงพยาบาลภายในเวลาครึ่งชั่วโมง

ฌอนล่ะ? ฌอนอยู่ที่ไหน?

ฌอนได้ทราบถึงอาการของเนลล์ว่าน่าเป็นห่วงมากแค่ไหนผ่านทางโทรศัพท์ ขณะที่เขากำลังเดินทาง และด้วยเหตุนั้น ฌอนจึงรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อยเมื่อเขามาถึง

ผู้คนที่อยู่เนืองแน่นตรงทรงเดินหลีกทาง และเว้นทางเดินไว้ให้เขา เมื่อกิดเดียนวิ่งมาคว้าตัวฌอน

“เธออยู่ในห้องผ่าตัดครับ ผมไม่ไว้ใจหมอที่นี่เลย คุณลุงมิลเลอร์ ผมหวังพึ่งคุณลุงนะครับ คุณลุงต้อง...”

ฌอนโบกมือ “ไม่ต้องกังวลไป ลุงเข้าใจ”

หลังจากที่เขาพูดจบ ฌอนจึงเปลี่ยนชุด และเข้าห้องผ่าตัดทันที

กิดเดียนมองไปที่มืออันว่างเปล่า เขาดูมึนงงไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รีบตามฌอนเข้าไปในห้องผ่าตัด