ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 124

กิดเดียนพูดเสียงเบา

“ไม่เป็นอะไรหรอก ไปรับอ่างน้ำอุ่นมา” ป้าจอยซ์รีบตกลง

"ค่ะ" กิดเดียนอุ้มเนลล์ไปที่ห้องนอนแล้วป้าจอยซ์ก็ป้อนน้ำ

เขาส่งเธอออกไปและดึงผ้าขนหนูร้อนออกเพื่อเช็ดใบหน้าและมือของเนลล์อย่างระมัดระวังพร้อมกับร่างกายของเธอ

เมื่อมองดูใกล้ ๆ แม้ว่าผู้หญิงจะหมดสติ แต่เธอก็ดูเหมือนจะไม่ได้รับอันตรายกิดเดียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่นานแมทธิวก็มาพร้อมกับแพทย์

หลังจากการตรวจสอบพบว่าไม่มีอะไรร้ายแรง แม้ว่าเธอจะถูกวางยา แต่ผลกระทบก็ไม่รุนแรงและไม่เลวร้ายอะไรมาก ท้ายที่สุดเจนนิงส์ไม่ใช่ครอบครัวที่น่ารังเกียจดังนั้นโดยแล้วพวกเขาจะไม่ทำอะไรที่น่ากลัวเกินไป

หมอให้ยาแก้พิษแก่เนลล์ และช่วยให้ไข้ลดลงก่อนจากไป แมทธิวรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง หลังจากกิดเดียนยืนยันว่าเนลล์สบายดีเขาก็อุ้มเธอและลงไปชั้นล่าง

“วันนี้คุณรู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้านพักของเจนนิงส์” การแสดงออกของแมทธิวเริ่มอึดอัดกับคำถาม เขาเหลือบมองไปที่การแสดงออกที่หนักหน่วงของกิดเดียนและพูดอย่างหนักว่า “คุณนายเจนนิ่งส์ โดนวางยาเพราะ…”

แมทธิวบอกกิดเดียนเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านพักของเจนนิ่งส์ ในคืนนี้ หน้าของกิดเดียนบึ้งตึ้งแล้ว หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้วมันก็มืดลงจนเยือกเย็น

“ประธานทุกคนในครอบครัวเจนนิงส์มาร่วมงานในวันนี้รวมถึงพ่อแท้ ๆ ของเธอด้วย แต่พวกเขาก็ยังทำอะไรแบบนี้กับเธอ คุณ…” กิดเดียนหัวเราะเยาะ

“ฉันจะจัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว นายช่วยไปจัดการอย่างอื่นแทน” เขาพูดขณะยื่นใบขับขี่ให้แมทธิว

“ตรวจสอบบริษัทนี้และบุคคลนี้ ในอนาคตฉันไม่อยากเห็นพวกเขาในจินเฉิง” แมทธิวตัวสั่น เขาสอบใบขับขี่แล้วชำเลืองมอง แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าชายคนนี้ทำให้เจ้านายของเขาขุ่นเคืองอย่างไร แต่เขาก็ไม่กล้าถามคำถามมากเกินไป เขาตอบด้วยความเคารพว่า

“รับทราบ” แมทธิวหันไปจากไป

ป้าจอยซ์เดินเข้ามาหาอย่างระมัดระวังและถามด้วยความเป็นห่วง

“คุณผู้ชายคะ? คุณนายโอเคไหม?”

"เธอสบายดี" กิดเดียนเดินกลับขึ้นบันไดและหยุดกลางคัน

“ไปทำน้ำน้ำผึ้งมาหนึ่งถ้วย”

"ได้ค่ะ" พอกลับมาที่ห้องนอนเนลล์ก็ตื่นแล้ว ยาแก้พิษที่หมอให้เธอได้ผลดีมาก เพียงครึ่งชั่วโมงเธอก็ตื่นขึ้น

เมื่อเธอเห็นกิดเดียนเธอก็อึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า

“คุณเจอฉันได้ยังไง?” กิดเดียนโกรธขึ้นเล็กน้อย เขาก้าวไปข้างหน้าและจับคางของผู้หญิงคนนั้นเบา ๆ แล้วพูดด้วยเสียงต่ำ

“ทำไมคุณไม่รอผมล่ะ?” เนลล์มองเขาด้วยความสับสน

“ฉันกังวลว่าเจนนิงส์จะมาตามฉัน! ฉันไม่สามารถทนได้นานกว่านี้ ถ้าพวกเขาพบฉัน ฉันจะไม่สามารถหนีไปได้”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรจะหลบและซ่อนในที่ปลอดภัย” เพียงแค่คิดว่าเธอมีความกังวลที่จะเข้าไปในรถของคนแปลกหน้าภายใต้สถานการณ์นั้นและเกือบจะพบกับอันตราย เนลล์บูดบึ้งอย่างรุนแรง

“ฉันไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น! ตอนนั้นฉันตื่นตระหนกและสับสน ฉันจะคิดเรื่องนั้นออกได้ไง” เธอมองหน้าเขาขณะที่เธอพูดและกอดแขนเขาอย่างยั่วยวน

“สามีฉันผิดไปแล้ว ~~” หน้ากากเย็นชาของกิดเดียนแตกทันที เนลล์กอดข้อมืออีกครั้งและพูดอย่างน่าสงสาร