ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 227

เนื่องจากความสัมพันธ์ของเธอกับเจสันแย่ลงถึงจุดเยือกแข็ง จึงเป็นการดีกว่าที่พวกเขาจะให้พื้นที่ซึ่งกันและกันในตอนนี้

ยังเป็นการป้องกันไม่ให้พวกเขาทะเลาะกันต่อหน้าสาธารณชนอีกด้วย

แม้จะคิดอย่างนั้นเซลีนก็ค่อนข้างผิดหวังเมื่อเธอรู้ว่าเขาจะไม่มางาน

ท้ายที่สุดเธอบอกให้แองเจิลโทรหาเจสัน โดยบอกเป็นว่าเธอยินดีที่จะถอยหลังก่อน เจสันเป็นคนฉลาดดังนั้นเขาควรจะได้รับคำใบ้

แต่น่าเสียดายที่เขาตัดสินใจที่จะไม่มา

นี่คงหมายความว่าเขายังไม่พร้อมที่จะยอมรับคำขอโทษจากเธอ หรือว่าเขายังโกรธเธออยู่

ด้วยเหตุนี้เธอจึงยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง ทำให้ความผิดหวังในใจของเธอเพิ่มมากขึ้น

“พี่เซลีน!”

จากนั้นเสียงที่น่าประหลาดใจก็ดังเข้าหูของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นหญิงสาวที่แต่งตัวสวยงามกำลังยกชุดแล้ววิ่งเข้าหาเธอ

เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและใช้เวลาพอสมควรในการจำหน้าของหญิงสาว

“มีอา? หน้า ... หน้าของเธอ?”

มีอาก้มหัวลงเล็กน้อยมองทุกคนรู้สึกผิด “พี่เซลีน อ๊ะ! อย่าเสียงดังมากสิ เมื่อไม่นานมานี้ฉันไปศัลยกรรมที่ต่างประเทศมา หน้าตาของฉันเป็นยังไงบ้างบอบบางและงดงาม? ฉันสวยไหม?”

เซลีนพูดไม่ออกขณะที่เธอจ้องไปที่ดวงตากลมโตที่น่ากลัวและคางอันแหลมคมของมีอา มันคมมากจนสามารถทิ่มแทงใครบางคนให้ตายได้เลยอย่างไรก็ตามเธอก็ฝืนยิ้มที่น่าอึดอัด

"มันดีนะ…"

“ฮิฮิ ฉันรู้แล้ว ว่าฉันสวย”

มีอาสอดมือของเธอกอดแขนของเซลีน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“พี่เซลีนฉันขอโทษ ฉันไม่ได้พบใครได้เลยเพราะฉันต้องทำพักฟื้น ฉันไม่ได้ไปแสดงความยินดีกับงานแต่งงานของพี่กับคุณชายมอร์ตันเลย ฉันขอแสดงความยินดีกับพี่ขอให้มีความสุขกับงานแต่งงาน!”

เมื่อพูดถึงงานแต่งงานรอยยิ้มจาง ๆ ของเซลีนก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

ในทางกลับกันเธอพูดอย่างเย็นชา “ขอบคุณ”

มีอาไม่ได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาที่ผิดปกติบนใบหน้าของเซลีน เมื่อเธอมองไปรอบ ๆ และไม่เห็นเจสันที่ไหนเลยเธอถามว่า

“หืม? คุณชายมอร์ตันอยู่ที่ไหน? วันนี้เขาไม่ได้อยู่กับคุณเหรอ?”

“เขายุ่งอยู่กับเรื่องของบริษัทเขาเลยมาไม่ได้”

“ฮึ่ม! นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่าผู้ชายแตกต่างกันทั้งก่อนและหลังแต่งงาน ก่อนที่พวกคุณจะแต่งงานกันเขาจะติดตามคุณไปทุกที่เหมือนลูกหมา

แต่ตอนนี้หลังจากที่พวกพี่แต่งงานกันแล้วเขาก็ไม่อยากไปร่วมงานสำคัญกับพี่ด้วยซ้ำ ไม่อยากจะเชื่อเลย!"

ใบหน้าของเซลีนแข็งทื่อในขณะที่ไฟในใจของเธอลุกโชนอย่างรุนแรงราวกับว่ามันพร้อมจะพุ่งออกมาจากอกของเธอ

ด้วยเหตุนี้เธอจึงดึงมือออกจากอ้อมกอดของมีอาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่เป็นไรหรอก ฉันมีเรื่องอื่นที่ต้องทำอีก งั้นฉันจะไม่ไปกับเธอนะเธอไปสนุกเองนะ ขอตัว"

จากนั้นเซลีนก็เดินไปหาทิม

เมื่อเซลีนจากไป มีอาก็ยืนงงอย่างโง่เขลา ไร้การตอบรับต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเวลาพอสมควร

เสียงร่าเริงของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากทางเข้า

“คุณชายมอร์ตัน! น่าแปลกใจที่ได้เจอคุณที่นี่! เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นจริง ๆ!”

ทันใดนั้น เซลีนก็ชะงักก่อนที่เธอจะหันกลับไปมองด้วยความไม่เชื่อและเห็นชายวัยกลางคนกอดคนที่

เพิ่งเดินเข้ามา จะเป็นใครได้อีกถ้าไม่ใช่เจสัน?