ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 272

ผู้สูงอายุทั้งสองผิดหวังเป็นที่สุด

อย่างไรก็ตาม เพราะชาร์ลสบอกว่าเธอเป็นภรรยาของกิดเดียน เป็นปกติที่พวกเขาไม่สามารถบังคับมันได้อีกต่อไป

ท่านผู้หญิงถอนหายใจออกมาด้วยความเสียใจ

“ผู้หญิงดี ๆ เหมือนเธอคงจะไม่ชอบลี หรือแต่งงานไปแล้ว จากเท่าที่เป็นอยู่ เมื่อไหร่ลีถึงจะแต่งงานและมีหลานชายตัวโตและอ้วนท้วนสมบูรณ์ให้กับฉัน?”

ท่าทางของชาร์ลสซึมลงเมื่อได้ยินคำนั้น

“คุณแม่ ไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลจนเกินไป ลีเพิ่งจะกลับมาที่กริฟฟินไม่กี่วัน ดังนั้นเราจะทำให้เขาลำบากจนเกินไป ถ้าเขาไม่ได้มีใจเป็นของตัวเอง มันก็ไม่มีประโยชน์ไม่ว่าแม่จะกังวลแค่ไหนก็ตาม

ท่านผู้หญิงเองก็เข้าใจในเหตุผลนี้เช่นกัน แต่เธอไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้

หลังจากที่คิดได้ เธอก็ถอนหายใจออกมาในที่สุด และหนุดคิดถึงเรื่องนั้น

ค่ำคืนนั้นหลังจากที่เนลล์กลับไปแล้ว เธอเล่าให้กิดเดียนฟังเกี่ยวกับหญิงชราที่น่าสนใจที่เธอพบที่ด้านนอกสเตเดี่ยม

กิดเดียนไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้ แต่เห็นว่าเธอมีจิตใจดี เขาก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุขกับเธอไปด้วย

ทันใดนั้นเองก็นึกได้ถึงตอนที่เธอคุยโทรศัพท์กับเจเน็ตระหว่างวัน เนลล์บอกกับกิดเดียนด้วยความตื่นเต้น “คุณรู้ไหมคะ? เจเน็ตใกล้จะคลอดแล้วนะ”

กิดเดียนเลิกคิ้ว

มันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย?

เนลล์นับนิ้วของเธอ “ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือน ในฐานะแม่ทูนหัวของเด็ก ฉันอยากจะไปที่ประเทศเอฟ เพื่ออยู่ข้าง ๆ เธอเมื่อถึงเวลานั้น ดังนั้นคุณควรจะไปกับฉันด้วย!”

กิดเดียนขมวดคิ้ว

แทบจะไม่ต้องคิด เขาปฏิเสธทันที “ผมไม่ไป”

เนลล์ไม่ปล่อยให้เขาทำตามใจชอบเช่นปกติ ขณะที่เธอพูดห้วน ๆ “ไม่ คุณต้องไปด้วย!”

“เพราะฉันคือแม่ทูนหัว คุณก็คือพ่อทูนหัว คุณจะไม่ไปได้อย่างไรถ้าฉันไป?”

กิดเดียนเงียบ

จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างเย็นชา

“ผมไม่ต้องการเป็นพ่อทูนหัว ผมอยากเป็นพ่อจริง ๆ มากกว่า”

เนลล์ไม่ได้ตอบเขากลับ

หลังจากตกตะลึงไปสองสามวินาที ในที่สุดเธอก็เข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อ

ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที เธอมองไปทางซ้ายและขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะพูดออกมาด้วยความลำบากใจ “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร?”

“คุณเรียกเรื่องนั้นว่าเรื่องไร้สาระได้อย่างไร? เราเป็นคู่สามีภรรยา การมีลูกเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?”

ชายคนนั้นพูดขณะที่ดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา

เนลล์หน้าแดงขึ้นกว่าเดิมอย่างช่วยไม่ได้

พวกเขากำลังกอดกันก่อนที่คนรับใช้จะเข้ามารายงาน “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง มีแขกของท่านผู้หญิงมา”

เนลล์กระโดดขึ้น และรีบผลักกิดเดียนออกไป

เมื่อหันกลับไปมอง เธอเห็นว่าคนรับใช้ก้มศีรษะของเขาลงราวกับว่าเขาไม่รู้เห็นว่าพวกเขาอยู่ใกล้ชิดกัน มีเพียงริมฝีปากของเขาที่ยกยิ้มขึ้นเท่านั้นที่ขัดต่อการแสดงออกของเขา

ใบหน้าของเนลล์แดงขึ้นทันที

กิดเดียนโบกมือของเขาอย่างไม่ไยดี “รู้แล้ว เราจะลงไปทันที”

“ทราบแล้ว”

หลังจากที่คนรับใช้ถอยออกไปแล้ว เนลล์ก็ยืนขึ้นและบ่นออกมา “เป็นความผิดของคุณทั้งหมดเลย มันไม่ดีเลยนะคะ ที่มีคนอื่นมาเห็นเข้า”