ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 278

พวกเขาเข้าไปด้วยกันจนถึงเที่ยงคืน

เนลล์ถูกพาไปที่เตียงหลังจากถูกกิดเดียนพาออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นเขาเป่าผมของเธอให้แห้งด้วยเครื่องเป่าผมและคลุมเธอด้วยผ้าห่ม เธอไม่ต้องการที่จะย้ายไปไหน

กิดเดียนปิดไฟและนอนลง

จากนั้นเขาเอื้อมมือออกไปและเขาพยายามที่จะกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

อย่างไรก็ตามเธอหันหลังให้เขา เธอทำตัวเหมือนกับว่าเธอไม่ต้องการที่จะคุยกับเขาและไม่ใส่ใจเขาด้วย

กิดเดียนยิ้มและไม่ได้บังคับเธอ ในขณะที่เธอนอนด้านข้างเขาเพียงแค่กระชับอ้อมแขนของเขาไว้รอบ ๆ ตัวเธอ

"การเดินทางเพื่อไปทำธุรกิจของผมในวันพรุ่งนี้อาจใช้เวลานานกว่าครึ่งเดือนเพื่อทำให้เสร็จ เมื่อผมกลับผมจะพาคุณไปยังประเทศเอฟ และคุณสามารถไปกับเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณผ่านแรงงานของเธอได้ดี "

เดิมทีเนลล์ไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับเขา แต่เธอก็เปลี่ยนไปทันทีเมื่อได้ยินเกี่ยวกับประเทศเอฟ

เธอลืมตาของเธอเพื่อถามอะไรบางอย่าง แต่เพราะหัวใจของเธอยังโกรธ และเธอก็ยังคงนิ่งเงียบ

กิดเดียนเล่นกับผมของเธอด้วยมือข้างเดียวม้วนผมที่อ่อนนุ่มรอบนิ้วมือของเขา เขากระซิบว่า "การเดินทางครั้งนี้ใช้เวลานานกว่าปกติ และจะใช้เวลาครึ่งเดือนให้เร็วที่สุด ผมจะกลับมา ดังนั้นคุณต้องดูแลตัวเองให้ดีและอยู่กับบ้าน

"ผมจะทิ้งแนนซี่ไว้ที่นี่เพื่อดูแลคุณ ตอนนี้ป้าจอยซ์ก็อนุญาตให้เธอบินมาที่นี่ได้แล้วเช่นกัน หากมีสิ่งใดที่คุณต้องการคุณสามารถไปหาพวกเขาและถ้าคุณพบปัญหาในการทำงานคุณสามารถขอความช่วยเหลือจากเอลียา หรือไซมอนได้ นอกจากนี้คุณสามารถไปที่บ้านและดูแลคุณยายได้ด้วย "

เนลล์ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปดังนั้นเธอจึงหันไปมองเขาด้วยความกังวล

"คุณทำงานอะไร ทำไมคุณต้องไปนาน? "

กิดเดียนยังคงเงียบ

เนลล์เม้มริมฝีปากของเธอ ทันใดนั้นเธอก็ยื่นแขนออกไปกอดเอวของเขาแล้วกดใบหน้าของเธอเข้ากับหน้าอกของเขา

"หัวใจของฉันปวดร้าวเพราะคุณ ภาระทั้งหมดของตระกูลลีย์ คุณแบกมันไว้บนไหล่ มันจะต้องเหนื่อยมากเลยใช่ไหม?"

กิดเดียนหัวเราะเบา ๆ

"หัวใจของคุณปวดร้าวเพราะผม"

"อืมมมมม" เนลล์พยักหน้า

"งั้นจูบผมสิ"

"ฝันไปเถอะ!"

เนลล์ตบไปที่ไหล่ของเขา แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติสำหรับคู่รักที่จะต้องผ่านความยากลำบากมากมาย แต่หัวใจของเธอยังคงเจ็บปวดเพราะเขา

ทุกคนที่เห็นชายคนนี้เคยเห็นด้านที่น่าประทับใจ และยิ่งใหญ่ของเขาเท่านั้น อย่างไรก็ตามมีแค่คนใกล้ชิดกับเขาเท่านั้นที่รู้ว่าเขาต้องรับกับแรงกดดันมากแค่ไหน

ในที่สุดเธอก็กำมือของเธอและกดใบหน้าของเธอกับหน้าอกของเขาอย่างเงียบ ๆ

คืนนี้ช่างยาวนานแต่ห้องพักนั้นสงบสุข

บางทีมันอาจเป็นเพราะเธอเหนื่อยจากเมื่อคืน แต่เนลล์กลับนอนหลับเป็นอย่างดี

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นมันก็เกือบจะเที่ยงวันแล้ว

เธอดูนาฬิกาปลุกและปล่อยเสียงกรีดร้องก่อนจะลุกจากที่นอนทันที

เพียงแค่เคลื่อนไหวเธอก็รู้สึกถึงอาการปวดเมื่อยไปทั่วร่างกายของเธอ

เมื่อวานนี้เธอเป็นห่วงและเศร้ามากหลังจากได้ยินว่าชายคนนั้นกำลังเดินทางไปทำธุรกิจ และนั่นทำให้อาการง่วงนอนของเธอหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เนลล์เอนหลังลง ปิดใบหน้าของเธอด้วยหมอนและเธอก็กรีดร้องออกมา

ถ้าเธอรู้ เมื่อคืนนี้เธอจะไม่กังวลเกี่ยวกับเขา