ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 324

หลังจากที่สเตฟานี่ไปแล้ว นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์มองเซลีนด้วยความรักและยิ้มออกมา “เซลีน น้องสาวของหนูมักจะเอาแต่ใจอยู่บ่อย ๆ ได้โปรดอดทนกับเธอและอย่าไปใส่ใจ”

เซลีนยิ้มด้วยความเชื่อฟัง “แน่นอนค่ะ ครอบครัวของเราต้องมาก่อน รักษาความสงบเป็นเรื่องที่สำคัญ”

ชายชราพยักหน้าด้วยความชื่นชม เมื่อจบบทสนทนานั่นแล้ว คุณคอลลินส์ก็มาพาเขาออกไป

มองดูที่ด้านข้าง เนลล์พูดไม่ออก

“ฮ่า ฮ่า คุณไม่คิดว่าเซลีนเท่านั้นที่จะใช้กลอุบายเดียวกันกับไม้ตายของเธอ? มักจะเล่นงานเหยื่อและทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดี แต่ถ้ามันไม่ได้ผลและเธอก็หนีไปทุกครั้ง”

กิดเดียนยิ้มออกมาอย่างเย็นชา

“ผมเดาว่าผู้คนส่วนมากในโลกตัดสินภาพลักษณ์ของคนด้วยตาของพวกเขาแทนที่จะใช้หัวใจ”

เนลล์เลิกคิ้ว

เธอหันไปมองกิดเดียนและยิ้ม “ฉันสงสัยว่าประธานลีย์คนดีของเราตัดสินภาพลักษณ์ของผู้คนด้วยตาของเขา หรือหัวใจกันนะ?”

เมื่อก้มหน้า ริมฝีปากของกิดเดียนก็คลี่ยิ้มที่ทำให้ใว้ใจไม่ได้

“ผมมองที่ผู้คนด้วยตาและมีเพียงแค่คุณเท่านั้นที่ผมใช้หัวใจของผมมอง”

เขาจับมือของเธอแนบกับอกของเขา

“ฟังสิครับ หัวใจของผมมีความสุขเพราะคุณนะ!”

แก้มของเนลล์ระเรื่อด้วยสีกุหลาบ ไม่เพียงแต่ตีเขาไม่ได้แล้วแต่เธอ ในทางกลับกัน เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วรีบดึงแขนของเธอออกมา

เนลล์ชำเลืองมองไปที่เขา “คนพาล!”

เธอรีบวิ่งผ่านเขาและเข้าไปข้างใน

กิดเดียนหัวเราะเบา ๆ ที่เป็นโอกาสที่หายากที่ภรรยาของเขาจะเขินอายกับเรื่องล้อเล่น จากนั้นเขาก็เดินตามเธอเข้าไป

เนลล์รู้สึกว่าเธอจะต้องรู้เรื่องนี้ให้แจ่มแจ้ง

อย่างน้อยเธอต้องรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่งเธอถูกหลอก

มันเดาออกค่อนข้างง่าย การถามรายละเอียดเพื่อจะช่วยโจเซฟแก้ปัญหา

โจเซฟรู้ถึงความสัมพันธ์ในอดีตของพี่น้องคู่นี้ และรู้ว่าปัญหานี้เนลล์จะไม่ปล่อยผ่านไป ดังนั้นไม่มีเหตุผลที่จะโกหก

เมื่อเนลล์และกิดเดียนพบโจเซฟ ที่เพิ่งออกมาจากห้องชงชากับแฮร์ริสันหลังจากคุยธุระกัน

การปรากฏตัวของพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย โจเซฟเดินออกมาด้วยรอยยิ้ม “กิดเดียน เนลลี่ ทำไมพวกเธอถึงไม่สนุกอยู่ที่ห้องโถง ทำไมถึงงมาอยู่ที่นี่แทน?”

กิดเดียนยังคงเงียบขณะที่เนลล์ตอบอย่างมีความสุข “พวกเราไปเดินเล่นที่สวนมา และอย่างไรก็ไม่ทราบค่ะถึงมาลงเอยที่ตรงนี้”

จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองไปที่แฮร์ริสัน

พวกแฮร์ริสันก็สบตากับเธอเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขาเพียงแค่พยักหน้ารับเนื่องจากทั้งคู่ไม่ได้คุ้นเคยกัน

แฮร์ริสันยิ้มให้กิดเดียน “นายน้อยลีย์ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างวุ่นวายสำหรับการซื้อกิจการครั้งล่าสุดจากบริษัทรายใหญ่หลายแห่ง ในปัจจุบันคนหนุ่มสาวนี่เก่งกันจริง ๆ”

กิดเดียนยังคงมีใบหน้าเฉยเมย และตอบเสียงเบา “เกรแฮมกำลังจะลงเล่นการเมือง ขณะที่ลีย์ทำการค้า เราให้ความสำคัญกับธุรกิจของเรามาโดยตลอด ผมไม่คิดว่าลุงเกรแฮมจะให้ความสำคัญกับ ลีย์ คอร์ปอเรชั่น”

แฮร์ริสันพูดไม่ออก

จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

“อย่างไรก็ตามพวกเราก็เป็นเพื่อนเก่า มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่ฉันจะมีข้อมูล แต่อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้มีเจตนาอื่นใด ฉันแค่อยากจะชื่นชมเธอ”

กิดเดียนยกยิ้มขึ้นน้อย ๆ