ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 339

เนลล์เม้มริมฝีปากของเธอ เธอคิดไตร่ตรองและตอบตกลง

“ได้ เข้ามา”

สเตฟานี่ไปจอดรถของเธอเอาไว้ข้างหลังรถของเนลล์ จากนั้นก็ขึ้นมานั่งบนที่นั่งของผู้โดยสารบนรถของเนลล์

เนลล์รู้สึกอึดอัดใจ มันเป็นครั้งที่สองที่เธอบังเอิญมาเจอกับปัญหาของสเตฟานี่และจัสติน

ถ้ามันเกิดขึ้นถึงสองครั้ง มันก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอีกต่อไป เนลล์ได้เจอกับคนทั้งคู่ถึงสองครั้ง เธอคงจะไม่เชื่อว่ามันเป็นความบังเอิญเหมือนกันนับประสาอะไรกับสเตฟานี่

“คุณการ์เร็ต คุณต้องการจะคุยอะไรกับฉัน?”

แม้ว่าเธอจะรู้เรื่อง ทว่าเนลล์ก็ยังคงถามคำถาม

แทนที่จะหันมาพูดกับเนลล์ สเตฟานี่มองไปข้างหน้าด้วยท่าทางเย็นชาและพูดขึ้น “คุณได้ยินที่พวกเราคุยกับก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”

“อะแฮ่ม!”

เนลล์ไออย่าเก้ ๆ กัง ๆ และอธิบาย “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ จริง ๆ ฉันกำลังจะขับรถออกไปแต่ฉันไม่คิดว่าคุณจะอยู่ที่นั่น”

สเตฟานี่มองเธอด้วยท่าทางเยาะเย้ย

“แบบนั้น คุณก็ได้ยินทุกอย่างใช่ไหม?”

เนลล์พูดอะไรไม่ออก

เธอไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้ทำหน้าบึ้งหลังจากเห็นท่าทางที่สเตฟานี่พูดกับเธอ เธอตอบกลับไป “ใช่ ฉันยอมรับว่าฉันได้ยินทุกอย่าง แต่ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับฉัน ดังนั้นฉันจะไม่พูดออกไป”

ใบหน้าของสเตฟานี่บึ้งตึงเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็พูดขึ้น “แบบนั้นก็ดี”

เนลล์ทำอะไรไม่ถูก

สเตฟานี่พูดต่อ “ที่จริงแล้ว เราไม่ใช่คู่รักกัน แต่เขาคอยตามรังควานฉัน คุณก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เนลล์ และคุณควรจะเข้าใจว่าฉันรู้สึกอย่างไร ฉันไม่ชอบเขาเลยและไม่ต้องการให้กำเนิดเด็กคนนี้ ดังนั้นต้องไม่มีใครรู้เรื่องของเรา”

เนลล์ฝืนยิ้ม

“ถ้าอย่างนั้น ทำไมถึงอยู่กับเขาล่ะ?”

สเตฟานี่นิ่งไปชั่วขณะ

การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทว่าเธอก็ยังไม่ได้ตอบ

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และสบตากับเนลล์ด้วยความแน่วแน่ “ฉันจะเป็นหนี้คุณ ถ้าคุณช่วยเก็บความลับนี้ให้ฉัน ครั้งต่อไป ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือจากฉัน แค่คุณขอ สุดท้าย... คุณเข้าใจที่ฉันหมายถึง...”

เนลล์ยิ้ม

“ไม่จำเป็นต้องขู่ อย่างไรก็ตาม คุณก็ไม่สามารถขู่ฉันได้”

สเตฟานี่งงงวย

เนลล์วางแขนลงบนหน้าต่างของรถด้วยท่าทางไร้กังวลและมองไปที่สเตฟานี่ด้วยท่าทางพิจารณา

“ฉันจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับเพราะฉันไม่ส่วนเกี่ยวข้องกับคุณ ฉันไม่สนใจที่จะซุบซิบนินทาถึงชีวิตเซ็กส์ของคุณเหมือนกัน นั่นคือเหตุผล ส่วนที่เหลือ ได้โปรดยกโทษให้ฉันกับสิ่งที่ทำไปด้วย คุณการ์เร็ตต์ แต่คุณคิดมากเกินไปแล้ว”

การแสดงออกของสเตฟานี่เปลี่ยนไปเป็นหม่นหมอง

เธอไม่ชอบท่าทางไม่แยแสของเนลล์ เธอรู้สึกว่าเธอถูกเหยียบย่ำโดยท่าทางเหย่อหยิ่งของเนลล์

เธอเป็นทายาทของตระกูลการ์เร็ตต์ ในขณะที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเธอเป็นเพียงเศรษฐีใหม่ที่มาจากพื้นที่เล็ก ๆ เธอเป็นอย่างทุกวันนี้ได้เพราะกิดเดียน ดังนั้น ที่เธอพูดด้วยท่าทางแบบนั้นถูกต้องแล้วเหรอ?”

แต่ถึงอย่างนั้น การได้รับการศึกษาและขัดเกลาของสเตฟานี่ส่งผลต่อปฏิกิริยาของเธอ

ไม่ว่าเธอจะไม่พอใจแค่ไหน เธอก็จะไม่แสดงออกมา

เธอเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น

“เอาล่ะ เมื่อคุณพูดแบบนั้น ฉันก็รู้สึกโล่งใจ อย่างไรก็ตาม ฉันเป็นหนี้บุญคุณคุณ และฉันจะตอบแทนในสักวัน”

เนลล์ยิ้มและยังคงเงียบอยู่

เมื่อพวกเขาเข้าใจกันแล้ว สเตฟานี่ก็ไม่ได้อ้อยอิ่งและลงจากรถ

“ลาก่อนคุณเจนนิงส์”