ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 354

เซลีนร้องไห้ฟูมฟาย

อย่างไรก็ตาม ในบรรดาแขกที่มาร่วมงานไม่มีใครเห็นอกเห็นใจเธอ ยกเว้นนายท่านการ์เร็ตต์

พวกเขาทั้งหมดมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

ท้ายที่สุด เธอเป็นคนที่เทศน์เพื่อชักชวนสาวใช้ไอริสให้กล้าหาญพอที่จะยอมรับความผิดพลาดของเธอ

นอกจากนี้ เธอยังแสร้งทำเป็นอ้อนวอนขอผ่อนผันต่อ นายท่านการ์เร็ตต์ในนามของไอริส เพื่อให้ได้มาซึ่งความปรารถนาดีต่อตัวเธอเอง

มันน่ากลัวมากที่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนอย่างเธอจัดการกับทุกคนจนจบโดยที่ไม่มีใครค้นพบความจริง

ดังนั้นทุกคนจึงแสดงความดูถูกเซลีนอย่างโดยอัตโนมัติ

กิดเดียนตระหนักถึงความจริงเมื่อนานมาแล้ว เมื่อเนลล์ก้าวไปข้างหน้าเพื่อพูดคุยกับไอริส เขาก็เดาได้ว่าใครคือผู้ร้ายตัวจริง

เนื่องจากเธอเดินหน้าไปแล้วเขาจึงไม่พูดอะไรอีก

นายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควินตัน ต่างประหลาดใจ เมื่อพวกเขาได้ยินความจริงพวกเขาทั้งตกใจและโกรธ

พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฉีกเซลีนเป็นชิ้น ๆ

อย่างไรก็ตาม ผู้สูงอายุทั้งสองไม่ชอบเซลีนเนื่องจากความไม่พอใจของเธอกับเนลล์ พวกเขารำคาญที่จะโต้เถียงกับเธอ เพราะตอนนี้เธอเป็นหลานสาวของนายท่านการ์เร็ตต์

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะบ้าคลั่งถึงขนาดทำร้ายเด็ก!

นายท่านลีย์พูดเสียงเบา “นายท่านการ์เร็ตต์นี่คือหลานสาวของคุณ ฉันจะไม่พูดอะไรอีก แต่ลิซซี่เป็นลูกหลานคนเดียวในตระกูลลีย์ของเรา ทุกคนต่างปรนเปรอและปกป้องเธอ แต่เธอก็ต้องทนทุกข์ทรมานในวันนี้ ไม่ใช่ว่าฉันเป็นคนที่ใจแคบและชวนทะเลาะ แต่เด็กคนหนึ่งไม่ควรที่จะถูกรังแกแบบนั้นจริง ๆ คุณพูดมาเลยดีกว่าว่าควรทำอย่างไร!”

ท่าทางของนายท่านการ์เร็ตต์ก็ค่อนข้างน่ากลัว

เขาไม่เคยคิดว่าความผิดจะจบลงที่เซลีน

อย่างไรก็ตาม ต่อหน้าผู้คนมากมายเขาก็ไม่สามารถตำหนิเซลีนได้เช่นกัน

ท้ายที่สุดเธอเป็นหลานสาวที่เขาทำงานอย่างหนักเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าแม้ว่างานปาร์ตี้ในวันนี้จะเป็นการฉลองวันเกิดของเขาอย่างชัดเจน แต่ในความเป็นจริงแล้วก็เป็นการแนะนำตัวตนของเซลีนให้กับทุกคน

ถ้าเขาทำให้เซลีนมีปัญหาต่อหน้าสาธารณะ ก็คงไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าตัวเอง

ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เรื่องนี้เป็นความผิดของเซลีนแน่นอน ฉันจะให้เธอขอโทษเป็นการส่วนตัวกับคุณ”

จากนั้นเขาก็ให้โอกาสเซลีนเผชิญหน้าอีกครั้ง

เซลีนรีบเดินไปข้างหน้าและสะอื้น “พี่สาวฉันขอโทษ ฉันไม่ควรเล่นกับลิซซี่แบบนั้น ฉันเห็นเธอล้มลง แต่ฉันกลับวิ่งหนีเพราะว่าฉันกลัว ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษจริง ๆ”

หลังจากนั้นเธอก็หันไปพูดกับลิซซี่ว่า “ลิซซี่ น้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายหนู น้าแค่อยากเล่นกับหนู น้ารู้ว่าน้าคิดผิด หนูยกโทษให้น้าได้ไหม?”

ต้องบอกว่า ถ้าเซลีนเต็มใจที่จะก้มหัวและขอโทษเด็กคนหนึ่ง ฉากนั้นจะเป็นเรื่องที่อบอุ่นใจมาก

อย่างน้อยเมื่อคนอื่นเห็นเธอถ่อมตัวต่อหน้าแม่และลูกสาว บางคนก็จะรู้สึกสงสารและเห็นใจเธอ

แน่นอนว่าในไม่ช้าผู้ชายบางคนก็พูดแทนเธอ

"คุณนายลีย์ คุณหนูรองไม่ได้ตั้งใจ และเด็กก็หายดีแล้ว เนื่องจากเราทุกคนเป็นญาติกันทำไมเราไม่ลืมเรื่องนี้ล่ะ”

“ใช่ เธอได้ขอโทษแล้ว ใคร ๆ ก็ทำผิดได้ ถ้าเป็นไปได้ควรให้อภัยพวกเขาจะดีกว่า!”

“วันนี้เป็นวันแห่งความสุข ทำไมเราไม่ผ่อนคลายและเลิกหงุดหงิดใจกับเรื่องนี้”

“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เรากำลังฉลองวันเกิดของนายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ เราทำเพื่อประโยชน์ของเขา”

นายท่านการ์เร็ตต์ มองไปที่เนลล์ด้วยสายตาที่คาดหวัง

เขารู้ว่าตอนนี้ลิซซี่เป็นลูกสาวของเนลล์ ไม่สำคัญว่านายท่านลีย์หรือท่านผู้หญิงควินตันบอกว่าไม่เป็นไร

กิดเดียน ลีย์ และเนลล์ เจนนิ่งส์ จึงต้องเป็นฝ่ายพยักหน้า