ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 397

เนลล์อายเล็กน้อย

เธอบอกได้ไหมว่าเธอกำลังจะซื้อมันเพื่อสะสม?

กิดเดียนพูดอย่างเฉยเมย “นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องกังวล คุณผู้หญิง”

โจแอนน์ โนแลน สะอึกอีกครั้ง

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าผู้ชายคนนี้จะมีหัวใจที่แข็งเหมือนเหล็กและไม่ยอมอ่อนข้อเพื่อเธอ แต่เป็นเนลล์ที่รู้สึกอาย

ในขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง โจแอนน์ถอนหายใจและพูดว่า “คุณคะ ฉันขอบอกความจริงว่ากิ๊บหยกนี้เป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันจะเอาไปให้พี่สาวที่ป่วยหนักมาหลายปีแล้ว ฉันได้ยินมาว่าการสวมเครื่องประดับหยกนั้นดีต่อสุขภาพและพี่สาวของฉันได้เห็นรูปกิ๊บติดผมหยกแล้วชอบมันมาก ฉันหวังว่าคุณจะใจกว้าง”

เมื่อเห็นสีหน้าทางอารมณ์ของเธอ หัวใจของเนลล์ก็อดไม่ได้ที่จะกำแน่น

มันเป็นแค่กิ๊บติดผมและเนลล์ก็ซื้อมาเล่น ๆ แทนที่จะใช้

อย่างไรก็ตามพี่สาวของโจแอนน์ ป่วยหนักอยู่บนเตียง ถ้าเธอชอบมันมาก ก็ให้เธอไป!

เมื่อคิดอย่างนั้น เธอจึงดึงแขนเสื้อของชายคนนั้น

“กิดเดียน…”

กิดเดียนรู้ว่าเธอต้องการจะพูดอะไรเขาจึงขมวดคิ้ว

จากนั้นเขาก็มองโจแอนน์อย่างเยาะเย้ย

“ในเมื่อคุณพูดอย่างนั้นก็เอาไปซะ!”

โจแอนน์รู้สึกประหลาดใจและมีความสุขมาก เมื่อในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยมือ

"ขอบคุณ คุณชื่ออะไรคะ? หากมีโอกาสในอนาคตฉันจะไปเยี่ยมคุณอย่างแน่นอน เพื่อขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณในวันนี้

อย่างไรก็ตาม กิดเดียนไม่ตอบ

เนลล์เริ่มละอาย

เธอดึงแขนเสื้อของเขาอีกครั้ง

'เถอะน่า ที่นี่มันที่สาธารณะนะ' เห็นใจกันหน่อย

'มีคนดูมากมาย มันน่าอายมาก'

ใบหน้าหล่อเหลาของกิดเดียนค่อนข้างมืดมนเมื่อเขาพูดว่า “กิดเดียน ลีย์”

ดวงตาของ โจแอนน์เป็นประกายในทันทีที่ได้ยินชื่อ

“คุณคือ… กิดเดียน ลีย์? คุณคือหัวหน้าตระกูลลีย์ คนปัจจุบันซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่?”

ในขณะที่เขาพยักหน้าคิ้วของกิดเดียนขมวดลงลึก

“สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก พ่อกับฉันชื่นชมคุณเสมอ ฉันไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะได้พบคุณที่นี่”

สายตาของเธอก็จ้องไปที่ เนลล์ข้าง ๆ เขา “ภรรยาของคุณสวยจริง ๆ เธอโชคดีมาก”

กิดเดียนเห็นด้วยกับคำกล่าวนี้ “ขอบคุณสำหรับคำชม แต่คุณคิดผิด การมีเธอเป็นความโชคดีของผม”

โจแอนน์ชะงักเล็กน้อยขณะที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ

“งั้นตอนนี้ ฉันจะไม่รบกวนคุณอีกแล้ว ขอบคุณ"

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหันหลังกลับไปที่ที่นั่งของเธอ

ในที่สุด กิ๊บติดผมหยกก็ถูกซื้อโดย โจแอนน์ โนแลน

เมื่อสังเกตเห็นว่าท่าทางของชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอดูไม่ค่อยดีนัก เธอจึงคิดว่าเขาโกรธกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอกระซิบ “คุณโกรธเหรอ? เอาน่า! มันก็แค่กิ๊บติดผม”

ชายคนนั้นไม่สนใจเธอ

เนลล์ตกใจมาก

เขาโกรธจริงเหรอ? กับเธอเนี้ยนะ?

ท้ายที่สุดทั้งสองก็อยู่ด้วยกันมานาน ชายผู้เคร่งขรึมและเยือกเย็นคนนี้มักจะอ่อนโยนต่อเธอเสมอ ยอมมอบทุกสิ่งที่เธอต้องการ ยกเว้นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เขาเคยโกรธเธอซะเมื่อไหร่กัน?

แต่ตอนนี้เขากำลังเป็นบ้าเพราะกิ๊บนั่น? นั่นเป็นไปไม่ได้!

เขาไม่ใช่คนใจง่ายอย่างนั้นสักหน่อย!

เนลล์ไม่เข้าใจ เธอจึงมองไปที่ โจเอล ฟอสเตอร์ เพื่อขอความช่วยเหลือ

โจเอลเอามือปิดปาก เขาหัวเราะหนักมากจนร่างกายสั่นอยู่สักพักนึง แต่เนลล์ไม่รู้ว่าเขาหัวเราะอะไร เธอเริ่มรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

ดูเหมือนสองคนนี้ซ่อนอะไรบางอย่างจากเธออยู่เสมอทำราวกับว่าพวกเขารู้ว่าเธอไม่รู้อะไร