ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 403

จู่ ๆ เนลล์ก็หมดความสนใจที่จะทำความเข้าใจเรื่องทั้งหมด ในขณะที่เธอรู้สึกว่ามันก็ไม่มีความหมายอะไร

เธอพูดเบา ๆ ว่า “ฉันจะคิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบ นี่มันสายแล้วและคุณปู่การ์เร็ตต์สุขภาพก็ไม่ดีดังนั้นโปรดพักผ่อนไว ๆ ”

นายท่านการ์เร็ตต์พยักหน้า

จากนั้นเนลล์จึงออกไปพร้อมกับกิดเดียนและคนอื่นๆ

การประชุมสงบเกินไป

นอกจากสมาชิกหลายคนจากสาขาของตระกูลการ์เร็ตต์แล้ว ยังมีคนไม่กี่คนที่อยู่ใจกลางกระแสน้ำวนที่สงบอย่างน่าประหลาดใจ

ท่านท่านลีย์และคุณผู้หญิงควินตันกลับไปที่พักของพวกเขา ท้ายที่สุดพวกเขาเป็นเพียงพ่อค้าคนกลางในเรื่องนี้ และไม่สำคัญสำหรับพวกเขาว่า เนลล์จะยอมรับตัวตนของการเป็นการฺเร็ตต์หรือไม่

ไม่ว่าในกรณีใด เนลล์เป็นหลานสะใภ้ที่ดีที่สุดของพวกเขา และนั่นก็เพียงพอแล้ว

ตัวตนภูมิหลังอื่น ๆ ของเธอไม่สำคัญ

เนลล์ตามกิดเดียนกลับไปที่เฟิงเฉียว วิลล่า

เธอไม่ได้พูดตลอดการเดินทางกลับในรถ เธอมองออกไปนอกหน้าต่างสีหน้าที่ไม่แสดงออก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเธอมีความสุขหรือว่าโกรธ

กิดเดียนเอื้อมมือออกไปในขณะที่จับมือเธอ ซึ่งมันเย็นเล็กน้อยในคืนฤดูใบไม้ร่วง เขาถามว่า “คุณมีอะไรจะถามผมไหม?”

เนลล์ถอนสายตาออกไป

เมื่อเธอหันไปมองเขาดวงตาของเธอก็สงบลงอย่างน่าประหลาด

“คุณคงรู้เรื่องนี้มานานแล้วใช่ไหม?”

กิดเดียนเลิกคิ้วขึ้น

ร่องรอยของความประหลาดใจปรากฏขึ้นในส่วนลึกของดวงตาของเขา

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ปิดบัง และตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผมมีลางสังหรณ์มาก่อนแต่ก็ไม่สามารถยืนยันได้ ดังนั้นผมจึงบอกได้เพียงว่าผมไม่มั่นใจ”

“แล้วคุณเชื่อไหมว่าฉันเป็นลูกสาวของ จูเลียต การ์เร็ตต์?”

กิดเดียนยังคงเงียบ

สายตาของเขาลึกราวกับอ่างน้ำวนที่สามารถดูดคนเข้าไปได้

ผ่านไปนาน เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “คุณรู้ไหมว่าทำไมป้าจูเลียตถึงตาย?”

เนลล์ส่ายหัว

เธอไม่รู้มากเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลการ์เร็ตต์

นั่นใช่เรื่องเกี่ยวกับ จูเลียต การ์เร็ตต์ ด้วย

กิดเดียนกล่าวว่า “เธอเสียชีวิตด้วยโรคซึมเศร้า เธอจมอยู่กับอารมณ์ของเธอและใช้เวลาหลายปีกว่าจะหลุดพ้นจากมัน ในที่สุดเธอก็ฆ่าตัวตาย”

เนลล์ช็อก!

“คนนอกบอกว่าเธอเสียชีวิตด้วยโรคภัยไข้เจ็บไม่ใช่หรือ?”

“นั่นเป็นแค่คำโกหกเพื่อให้เหตุผลดูดี”

กิดเดียนถอนหายใจเบา ๆ จากนั้นเขาก็จับมือเธอและลูบเบา ๆ ขณะที่เขาพูด “ในตอนนั้น ป้าจูเลียตป่วยหนักมาก ภาวะซึมเศร้าได้ทรมานเธอจนถึงจุดที่เจ็บปวดทางร่างกาย โลกภายนอกรู้เพียงว่าเธอป่วย แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเธอป่วยด้วยโรคอะไร

“มีอยู่ครั้งหนึ่ง ในช่วงเทศกาลไหว้พระจันทร์ ทุกคนในตระกูลการ์เร็ตต์ออกไปดูโคมไฟ ทิ้งป้าจูเลีย

ตและสาวใช้อยู่ที่บ้าน ในคืนนั้นเองที่เธอทนความเจ็บปวดจากความเจ็บป่วยของเธอไม่ไหวอีกต่อไป เธอกรีดข้อมือเพื่อฆ่าตัวตาย ในที่สุดเมื่อมีคนพบเธอ อ่างอาบน้ำทั้งหมดก็เต็มไปด้วยเลือด และเธอก็หยุดหายใจแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถช่วยชีวิตเธอไว้ได้แม้ว่าพวกเขาต้องการ”

เนลล์นั่งอยู่ที่นั่นด้วยความตกใจ ราวกับว่าไม่กล้าจินตนาการถึงฉากนั้น

คน ๆ หนึ่งต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน เพื่อรวบรวมความกล้าที่จะกรีดข้อมือตัวเองและเลือกที่จะฆ่าตัวตาย?

เธอเม้มริมฝีปากและรู้สึกแน่นในอก ราวกับว่าก้อนหินหนัก ๆ บดขยี้หัวใจของเธอ ทำให้หายใจ

ลำบาก

ผ่านไปนาน ในที่สุดเธอก็เปล่งเสียง “ทำไม? ทำไมเธอถึงกลายเป็นโรคซึมเศร้า?”

“มีสาเหตุหลายประการ”

กิดเดียนมองมาที่เธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “เธอตกหลุมรักคน ๆ หนึ่ง แต่ต่อมา ด้วยเหตุผลหลายประการ พวกเขาถูกบังคับให้แยกจากกัน และคน ๆ นั้นเสียชีวิตในอุบัติเหตุ”

เนลล์ก็สั่นสะท้านอย่างแรง

ดวงตาของกิดเดียนลึกลงขึ้นไป “ในตอนนั้น ป้าจูเลียตสูญเสียความตั้งใจที่อยากจะมีชีวิตอยู่ไปแล้ว ต่อมาเมื่อเธอบังเอิญพบว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ มันทำให้เธอเข้มแข็งขึ้น”

“ที่เหลือก็อย่างที่คุณรู้ เด็กอายุเพียงขวบครึ่ง เมื่อเธอหลงทาง ป้าจูเลียตไม่สามารถทนรับความทุกข์ทรมานและอาการซึมเศร้าได้