ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 422

“แน่นอนว่าองค์กรไม่เคยโกหก นอกจากนี้หากหัวใจของคนไม่อยู่ในองค์กรอีกต่อไป ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะรักษาพวกเขาไว้อยู่ดี”

“ดีมาก งั้นฉันจะทำ”

"ดี เอเวลิน คุณไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง ครั้งนี้ผมหวังว่าคุณคงจะไม่ทำเช่นกัน”

เอเวลินหัวเราะอย่างไม่มีอารมณ์ขัน

เธอวางสายโดยไม่พูดอะไรอีก

ลมกลางคืนพัดมาอย่างแรง เอเวลินเดินไปที่ระเบียงและจ้องมองไปที่ทะเลที่มีแสงไฟของเมือง เปลือกตาของเธอหย่อนลงเล็กน้อย

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอขบริมฝีปากและหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า

เมื่อเปิดเครื่อง เธอเห็นหมายเลขโทรศัพท์ที่เพิ่งโทรหาเธอเมื่อไม่นานนี้ แววตาซับซ้อนแวบผ่านดวงตาของเธอ

“เซเว่น ฉันทำธุรกิจของฉันเสร็จแล้ว ฉันส่งคนไปตรวจสอบเรื่องที่คุณถามแล้ว และฉันมีข้อมูลบางอย่าง เธอสะดวกที่จะพบกับฉันตอนนี้หรือไม่?”

ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อเนลล์ได้ยินคำขอของเอเวลินเธอก็ตกลงอย่างรวดเร็ว “แน่นอน เธออยู่ที่ไหน? ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

“เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้นะ”

"ตกลง"

หลังจากวางสาย ดวงตาของเอเวลินก็ฉายแววเย็นชา นิ้วที่คล่องแคล่วของเธอพิมพ์และส่งข้อความ

เมื่อเนลล์และกิดเดียนขับรถไปยังที่อยู่ที่ เอเวลินส่งมาพวกเขารู้ว่าที่นี่เป็นโรงแรมหรู

เนลล์ทำตามคำแนะนำของเอเวลินและขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 48

ทันทีที่พวกเขาก้าวออกไปที่ห้องโถง พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ที่สวนบนดาดฟ้า ทันใดนั้นพวกเขาเห็นเอเวลินนั่งอยู่บนโซฟา

เธอถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มผู้ชายที่หัวเราะและหยอกล้อกัน ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังพยายามทำให้เธอเมา

เนลล์ขมวดคิ้ว เธอเห็นว่าสีหน้าของเอเวลินดูเคืองเล็กน้อย เธอจึงรีบวิ่งไปผลักพวกผู้ชายออกไป เธอถามอย่างเคร่งขรึม “คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

เมื่อคนเหล่านั้นเห็นเนลล์ พวกเขาก็หัวเราะ “โอ้ ผู้หญิงคนนี้มาจากไหน? เธอเองก็ดูน่าค้นหาเหมือนกันนะ!”

ขณะที่พวกเขาพูดกัน ก็มีคนเอื้อมมือไปแตะแก้มของเนลล์

อย่างไรก็ตาม มือของเขาสามารถไปถึงได้เพียงครึ่งทางก่อนที่มันถูกขวางด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงแตก ข้อมือของชายคนนั้นเพิ่งถูกหัก

ชายคนนั้นกรีดร้องและถอยหลัง เขาตะโกนว่า “ไอ้สารเลวตัวไหนมันกล้าแตะต้องฉัน?”

วินาทีต่อมา เข่าของเขาถูกเตะจากด้านหลัง ขาของเขาสั่นสะท้านพร้อมกับเขาทรุดตัวลงกับพื้นด้วยเสียงดัง

"ตุ้บ"

กิดเดียน ลีย์ ตะคอกกลับไป “ระวังปากด้วย!”

ผู้ชายคนนั้นกำลังแพ้ เขาเงยหน้าขึ้นมองที่กิดเดียน เพียงแค่เหลือบมองเครื่องแต่งกายของกิดเดียนก็เพียงพอแล้วที่จะบอกว่าเขาไม่ใช่คนที่จะล้อเล่นด้วย ชายคนนั้นไม่กล้าพูดอะไรอีก เขาประคองแขนที่บาดเจ็บและเดินกะเผลกออกไป

เอเวลินดูเหมือนเธอมีสติเล็กน้อย เธอยิ้มให้เนลล์ “เซเว่น เธอมาแล้ว มาดื่มกันเถอะ!”

เนลล์มองดูสภาพที่มึนเมาของเอเวลินอยู่และขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง

กิดเดียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“เธอไม่ได้บอกว่าเธอมีข้อมูลที่จะส่งต่อให้เราเหรอ? ทำไมเธอถึงเมาขนาดนี้ล่ะ”

แม้แต่เนลล์ก็ยังสับสน

อย่างไรก็ตาม เนลล์ไม่ได้ติดต่อกับกองทหารมังกรมาเป็นเวลานาน แม้ว่า เอเวลิน บรู๊ค ถึงจะเคยเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันมาหลายปีแล้ว เนลล์ไม่ได้รู้เรื่องชีวิตของเอเวลินมากนัก

เธอจึงไม่พูดอะไร เธอพูดเบา ๆ ว่า “พาเธอกลับก่อนแล้วค่อยคุยกันทีหลัง นี่ไม่ใช่ที่ที่ดีสำหรับการพูดคุยเรื่องดังกล่าว”

กิดเดียนพยักหน้าเห็นด้วย

เนลล์ก้าวไปข้างหน้าและคว้าแก้วไวน์จากมือของ เอเวลิน “หยุดดื่มก่อน ตามฉันมา!”

ด้วยเหตุนี้ เนลล์จึงพยุงช่วยเอเวลินให้ลุกขึ้นจากโซฟา

“ไม่ ไม่ เธอต้องดื่มกับฉัน! ฉันยังไม่พอ”