ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 430

เลียมไม่สามารถพูดอะไรได้มากเมื่อเห็นสิ่งนี้

“ถ้างั้นก็ให้ระมัดระวังและปฏิบัติตามสถานการณ์ คุณไม่จำเป็นต้องพูดมากกับคนบ้าที่ถึงจุดสิ้นสุดของเชือก ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ฆ่าเขาซะ เราจะปกป้องคุณอย่างเป็นความลับ”

กิดเดียนพยักหน้า

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เนลล์ตื่นขึ้นจากได้ยินเสียงฝีเท้า

เธอยังคงเวียนหัวเล็กน้อย ดวงตาของเธอยังรู้สึกหนักและยากที่จะเปิดขึ้น หลังจากลืมตาขึ้นเล็กน้อย เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกความมืดห้อมล้อม รังสีของแสงส่องเข้ามาจากด้านนอกอย่างไม่ไกลนัก และเธอก็เห็นร่างที่เดินไปเดินมาอย่างแผ่วเบา

สถานที่นี้คือที่ไหนกัน?

ความคิดของเนลล์ยังคงพร่ามัว ในความทรงจำของเธอ เธอเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาล เดิมที เธอกำลังจะไปซื้ออาหารจีนจานโปรดของกิดเดียน จากนั้นเมื่อเธอขึ้นแท็กซี่...

เนลล์ขมวดคิ้วและพยายามคิดย้อนกลับไป เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?

เธอตกใจอย่างกะทันหันเมื่อมีฉากปรากฏขึ้นในความทรงจำของเธอ

ไม่!

เนลล์เดินไปรอบ ๆ ทันที และลุกขึ้นจากพื้นโดยไม่รู้ตัว

เธอถูกล้อมรอบด้วยความมืดและมีประตูที่ปิดอย่างหลวม ๆ อยู่ข้างหน้า

มีแสงลอดเข้ามาทางช่องประตู มือและขาของเธอถูกมัดไว้ ข้างใต้ของเธอเป็นพื้นไม้ที่มีกลิ่นอับชื้น มีกลิ่นของลม ราวกับอยู่บนเรือ

เรือ?

ทำให้เนลล์สะดุ้งเล็กน้อย มือของเธอถูกมัดแน่นจนทำให้ข้อมือของเธอเจ็บ เธอขมวดคิ้วและพยายามดิ้นหนีแต่ทำไม่ได้ กลับทำให้ข้อมือของเธอเจ็บมากขึ้นไปอีก

หัวใจของเนลล์เศร้าลง เธอเม้มริมฝีปากและขยับไปทางประตู เธอสามารถเห็นร่างที่เดินไปมาผ่านรอยแตกของประตูได้ด้วยแสงจ้า

ร่างนั้น… ดูคุ้นเคย!

เธอค้นหาอย่างหนักในความทรงจำของเธอ และในที่สุดก็จำได้เมื่อคน ๆ นั้นหันกลับมา ตามที่เธอเดา นั่นคือ วิลเลียม คาบอท

“วิลเลียม คาบอท!” เธอตะโกนว่า “คุณมัดฉันไว้ที่นี่เพื่ออะไร?”

ในขณะนั้น วิลเลียมกำลังรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เขาก็ตระหนักว่าเธอสามารถคลานไปที่ประตูได้แล้ว เขาเดินไปอย่างรวดเร็วและเตะไหล่เธอขณะจ้องมองเธอ เนลล์ไม่สามารถรักษาสมดุลของเธอได้และถอยหลังกลับไป

วิลเลียมเดินตามเข้าไปและเปิดไฟในห้องโดยสาร เขาอุ้มเธอไปด้านข้างแล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “แกฟื้นขึ้นมาแล้วสินะ! ถ้างั้นฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้!”

เนลล์คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดและขมวดคิ้ว ขณะที่การเคลื่อนไหวของเขาทำให้น่องของเธอถลอก

“วิลเลียม คุณจะทำอะไร? ฉันขอเตือนคุณ สิ่งที่คุณทำตอนนี้ถือเป็นการลักพาตัวและผิดกฎหมาย!”

เนลล์พูดอย่างใจเย็น

วิลเลียมยิ้มอย่างเคร่งขรึมขณะที่เขานั่งลงตรงหน้าเธอ และเผยให้เห็นกริชที่ส่องประกาย

“ลักพาตัว? ผิดกฎหมาย? คิดว่าตอนนี้ฉันยังกลัวอยู่ไหม?”

ดูเหมือนเขาจะพูดกับตัวเอง แต่ดูเหมือนเขาจะพูดกับเธอด้วยว่า “ตระกูลกริฟฟินกำลังจะฆ่าฉัน แม้ว่าฉันจะไม่ได้ลักพาตัวเธอไป เธอคิดว่าอนาคตของฉันจะดีขึ้นกว่าการอยู่ในคุกล่ะ?"

เนลล์หรี่ตาลงเล็กน้อย “ฉันไม่ได้มาจากตระกูลกริฟฟินด้วยซ้ำ เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย?”