ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 457

เนลล์ลูบท้องของเธอโดยคิดว่าอีกไม่นานก่อนที่เธอจะคลอดลูกที่น่ารักเหมือนลิซซี่ มุมปากของเธอก็ยิ้มหวานด้วยความคิดนั้น

“ลิซซี่ เกรท นานะบอกหนูหรือเปล่าว่าหนูกำลังจะมีน้องชายหรือน้องสาวคนเล็กในเร็ว ๆ นี้?”

ลิซซี่รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้ยินเรื่องนี้

"หนูรู้ค่ะ! เกรท นานะบอกหนูว่าคราวนี้แม่กับพ่อไปรับน้องชายหรือน้องสาวให้หนู เมื่อแม่กลับมาหนูจะมีน้องชายหรือน้องสาวที่เป็นจริง!”

ความอยากรู้ของเธอเพิ่มขึ้นเมื่อเธอพูด

“แม่คะ หนูจะเลือกน้องชายหรือน้องสาวได้ไหมคะ? เลือกใครก็ได้เหรอ?”

คำถามของเธอทำให้เนลล์พูดไม่ออก และเธอไม่รู้ว่าจะตอบเธออย่างไร

เธอไม่ได้กลั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอพึมพำ “ลิซซี่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราควบคุมได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับพระเจ้า และมันไม่สำคัญว่าใครจะเป็นน้องชายหรือน้องสาวของหนู หนูก็จะรักพวกเขามากใช่ไหม?”

"แน่นอนค่ะ!"

ลิซซี่พยายามทำตัวให้ดูเหมือนโตเต็มวัย “ตอนนี้หนูเป็นพี่สาวคนโต หนูจะต้องดูแลพวกเขาจากนี้ไป พวกเขาจะต้องฟังหนู แล้วหนูจะพาพวกเขาออกไปเล่นและซื้ออาหารมากมายให้พวกเขา”

เนลล์ฟังเสียงพูดที่ไร้เดียงสาและน่ารักของลิซซี่ มันทำให้รู้สึกว่าใจของเธอละลาย

คุณยายลีย์ปรากฏตัวในการโทรวิดีโอในตอนนั้น

“ลิซซี่ มันดึกไปแล้ว ให้แม่พักผ่อนเถอะ แล้วเราค่อยคุยกันใหม่ก็ได้”

ลิซซี่ไม่ต้องการวางสาย แต่เธอรู้ว่าเนลล์ต้องการการพักผ่อน ดังนั้นเธอจึงพยักหน้า

"ก็ได้ค่ะ"

หญิงสาวหันกลับมามองหน้าเนลล์แล้วโบกมือให้กล้อง

“แม่ หนูจะนอนแล้ว แม่ก็ควรพักผ่อนด้วย”

เนลล์เม้มปากแน่น “โอเค ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”

ลิซซี่ขมวดคิ้วและจูบกล้องก่อนวางสาย

แนนซี่ปรากฏตัวจากด้านหลังเนลล์หลังจากวางสาย

เธอยื่นแก้วนมให้เนลแล้วยิ้ม “วิดีโอคอลกับคุณลิซซี่เหรอคะ? ฉันพนันได้เลยว่าเธอคิดถึงคุณ”

เนลล์หัวเราะคิกคัก ความจริงก็คือเธอรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าลิซซี่คิดถึงเธอมากแค่ไหน แต่ลิซซี่มีนานะผู้ยิ่งใหญ่อยู่เคียงข้างคอยดูแลเธอ แต่เธอต้องดูแลเรื่องใกล้ตัวด้วยตัวเธอเอง ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้

ดวงตาของแนนซี่กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องราวกับว่าเธอกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง

“เนลลี่ คุณเคยรู้สึกว่าคุณลิซซี่ดูเหมือนคุณหรือเปล่า?”

เนลล์ตกใจกับคำพูดของเธอ “แนนซี่ คุณไปเรียนที่จะพูดจาหวาน ๆ กับฉันมาตอนไหนกัน?”

แนนซี่ส่ายหัวอย่างไร้เดียงสา

“เนลลี่ ฉันไม่ได้พูดจาหวานใส่คุณ ฉันกำลังจริงจัง ฉันไม่ได้เห็นตอนคุณลิซซี่ยังเป็นทารก แต่เมื่อเธอโตขึ้นและหน้าตาของเธอดูโดดเด่นขึ้นเรื่อย ๆ ฉันก็เห็นว่าคุณสองคนดูเหมือนกันบ้าง?”

เนลล์หัวเราะคิกคัก

“ถ้าเธอเหมือนใคร มันจะต้องเป็นพ่อของเธอ ฉันเป็นแม่ของเธอ แต่เราไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือกเลย เราจะดูเหมือนกันได้อย่างไร?”

แนนซี่เบ้ปากราวกับจะพูดอะไร แต่เนลล์ก็ตัดบท

“กิดเดียนอยู่ที่ไหน? เขาไปไหนเหรอ?”

“โอ้ คุณชายออกไปกับแมทธิวเมื่อสักครู่นี้ เขาบอกว่าเขามีบางอย่างที่ต้องทำ”

เนลล์ขมวดคิ้ว

“วันนี้เขาออกไปข้างนอกทั้งวัน ทำไมเขาถึงออกไปข้างนอกอีกในตอนกลางคืน? ฉันรู้ว่าหมอบอกว่าเขาเดินได้แล้ว แต่บาดแผลยังไม่หายดี ร่างกายของเขายังคงอ่อนแอและข้างนอกก็หนาวมาก จะเกิดอะไรขึ้นถ้าบาดแผลของเขาแย่ลง”

แนนซี่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เนลล์รู้ว่าเธอไม่ควรตำหนิ เธอลุกขึ้นยืนขมวดคิ้วและเดินไปที่หน้าต่างเพื่อรอกิดเดียน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา กิดเดียนก็กลับมา

ตอนนี้เป็นเดือนพฤศจิกายนแล้ว และประเทศ F ก็ตั้งอยู่ทางเหนือสุด เมืองหลินกำลังมีอากาศหนาวเย็นในเดือนพฤศจิกายน