ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 495

โจเอลรู้สึกแย่เมื่อมองดูลูซี่ที่กำลังร้องไห้ เขาเอื้อมมือไปจะเช็ดน้ำตาของเธอ

ร่างของลูซี่สั่นสะท้านอย่างกะทันหัน แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ได้ผลักมือเขาออกไป

เกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาขึ้นราคาอีกครั้ง? เมซอาจต้องยอมรับคำขอของเขา

ลูซี่คิดอย่างหมดหวังและหลับตาลง

โจเอลมองลูซี่อย่างเงียบ ๆ ขนตาหนาและยาวของเธอสั่นเล็กน้อย เธอทำอะไรไม่ถูกเพราะสิ้นหวัง ทั้งหมดนี้ทำให้หัวใจของเขาอ่อนลง

เขาดึงและกอดลูซี่ไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่น จากนั้นเขาก็กระซิบว่า “ไม่เป็นไร ผมจะดีกับคุณ”

น้ำเสียงของเขาเหมือนกับว่าลูซี่เป็นผู้หญิงของเขา

ลูซี่ตัวสั่นอย่างรุนแรงและในที่สุด เธออดไม่ได้และผลักเขาออกไป

โจเอลตกตะลึง เขามองเธอด้วยความประหลาดใจ "เป็นอะไรไป?"

ลูซี่ตัวสั่นด้วยความโกรธ “โจเอล คุณมีผู้หญิงมากมายที่อยู่รายล้อมคุณ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย! ปล่อยฉันไปไม่ได้เหรอ ก้าวต่อไปเราควรออกไปจากชีวิตของกันและกัน!"

ดวงตาของโจเอลก็แดงขึ้นทันที

เขากำมือแน่น กัดฟัน และพูดว่า “ผมแน่ใจว่าคุณรู้ความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณ!”

ลูซี่ตัวสั่นอีกครั้ง

เธอหลับตาลงและพูดอย่างเฉียบขาดว่า “ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้เลย มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”

“ลูซี่!” โจเอลจับไหล่ของเธออย่างแรง เธอขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนโจเอลจะไม่รู้ตัว ความแข็งแกร่งของมือของเขาเพิ่มขึ้น “คุณรู้ไหมว่าหัวใจผมเจ็บแค่ไหน? รู้หรือยัง!?”

ลูซี่ต่อต้านความเจ็บปวดและหันศีรษะของเธอ เธอบังคับตัวเองไม่ให้มองโจเอล “ฉันไม่รู้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”

ในเวลานี้ โจเอลต้องการให้ลูซี่ยอมรับความพ่ายแพ้

ถ้าเขาทำเช่นนี้ เธอจะอยู่เคียงข้างเขาอย่างเงียบ ๆ และเชื่อฟังไหม

อย่างไรก็ตาม เขาเลือกที่จะไม่ทำเช่นนั้น

เขาไม่อยากทำร้ายเธอ

ในทางกลับกัน ลูซี่ไม่เข้าใจหรือเห็นอกเห็นใจอารมณ์ของเขาได้

เธอโกรธมาก ถ้าไม่ใช่เพราะสติของเธอ เธอคงสาปแช่งเขาอย่างรุนแรง

ถึงกระนั้น ลูซี่รู้สึกว่าอารมณ์ที่ถูกกดทับในอกของเธอดูเหมือนจะระเบิดได้ทุกเมื่อ

เธอยังมองเขาด้วยดวงตาสีแดงและจ้องที่เขาด้วยความเกลียดชัง “โจเอล ฉันเกลียดนาย”

โจเอลไม่มีอะไรเศร้าไปกว่าการได้ยินสามคำนี้ และไม่มีอะไรจะทำให้เขาคลั่งไคล้ได้มากไปกว่าสามคำนี้

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกน่าขันเล็กน้อย

โจเอลเสียสละมากมายเพื่อเธอ แต่เธอบอกว่าเธอเกลียดเขา?

มันช่างตลกและไร้สาระเพียงใด

เขาไม่ได้พูดอะไรและเพียงเดินไปหา เมซช้า ๆ

จากนั้นเขาก็ต่อยเข้าไปที่หน้าของเมซ และทุบเขาลงกับพื้นโดยที่ทุกคนดูประหลาดใจ

“บอกสิว่าตกลง” โจเอลดึงเมซขึ้นมาโดยคว้าปลอกคอเหมือนคนบ้า “บอกสิว่าตกลง”

เขาหยุดพูด และบังคับให้เมซยอมรับด้วยน้ำเสียงขู่เข็ญ

ลูซี่สูดหายใจเข้าลึกๆ และตะโกนว่า “โจเอล ปล่อยเขา!”