ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 50

ในที่สุดเจเน็ตก็รู้สึกท้อแท้น้อยลง

“อืม แกพูดถูก แต่ฉันลืมวิธีแสดงเสน่ห์ของฉันไปแล้ว แกสอนฉันหน่อยสิ!”

เนลล์ไม่กลัวการถูกปลุกใจ เธอตอบว่า

“โอเค ฉันไม่กลัวแม้ว่าจะต้องผ่านการซ้อมที่หนักหนาสาหัส ฉันทำสิ่งนี้เพื่อความสุขของเพื่อนรัก รอสักครู่ฉันจะวางสายและโทรวิดีโอ" เธอวางสายและทำตามที่พูดจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เชื่อมต่อกันอีกครั้ง

อีกด้านหนึ่งเจเน็ตกอดแขนของเธอและพิงอ่างล้างหน้าขณะที่เธอดูเนลล์อย่างสนุกสนาน

“ไปกันเถอะเพื่อนรัก! เริ่มการแสดง”

พวกเขาสองคนเติบโตมาด้วยกันดังนั้นพวกเขาจึงคุ้นเคยกับการไม่มีภาพต่อหน้ากัน เนลล์ไม่กลัวเลย เธอวางโทรศัพท์ไว้บนชั้นหนังสือและเริ่มแสดงต่อหน้ามัน

เธอเริ่มต้นด้วยการพูดเกินจริงที่น่าสะอิดสะเอียดและโอ้อวดจากรายการไพรม์ไทม์รวมถึงบางข้อความของรายการ ตัวอย่างเช่นเนลล์บอกว่า

“ฉันไม่ได้เจอคุณมาหลายปีแล้ว ฉันคิดถึงคุณมากเหลือเกิน

“พวกเขาคิดว่าฉันมีบริษัท มากมายในโลกของฉัน แต่ฉันเป็นคนเดียวที่รู้ว่าคุณคือโลกของฉัน! คุณคือแสงจันทร์สีขาวในใจฉันและเป็นสีสันในชีวิตของฉัน”

“ฉันขอโทษ ที่ชอบคุณมาหลายปีโดยที่คุณไม่อนุญาต!”

“คนเราหลงรักแม่น้ำสายเล็ก ๆ เพียงเพราะเขาหรือเธอไม่ได้เห็นมหาสมุทร ในที่สุดฉันก็ได้พูก ฉันเคยเห็นกาแล็กซี่ แต่ฉันหลงรักดาราอย่างคุณเท่านั้น”

…

ในขณะที่เนลล์ท่องบรรทัดซึ่งเธอคุ้นเคยมาก เธอไม่ได้สังเกตว่าประตูห้องของเธอค่อย ๆ ถูกเปิดออก กิดเดียนเลิกงานแล้วและเขาได้ยินว่าเนลล์กลับบ้านแล้วเขาจึงขึ้นไปชั้นบนในขณะที่เขาปลดเน็คไท ใครจะรู้เขาได้รับการต้อนรับด้วยฉากดังกล่าวทันทีที่เขาเปิดประตู

ภายใต้แสงไฟสีเหลืองสลัวเห็นหญิงสาวในชุดนอนกำลังลูบไล้ตัวเองอยู่หน้าชั้นหนังสือ เธอบิดเอวที่บางเฉียบของเธอในขณะที่เธอสัมผัสร่างกายของเธอและเธอก็ท่องบางบรรทัด ตัวอย่างเช่น เนลล์อ้างว่า

“คุณเป็นที่รักของฉัน คุณเป็นที่รักของฉัน คุณเป็นสามในสี่ของชีวิตฉัน”

“หากไม่มีคุณก็เหมือนกับความมืดที่สูญเสียแสงสว่างหรือปลาที่สูญเสียน้ำ ชีวิตก็ไม่มีความหมาย

“ฉันรักคุณเหมือนแมลงเม่าที่บินเข้ามาในกองไฟ หัวใจของคุณคือที่ที่ฉันอยากไปมากที่สุด…”

อืม…

สรุปแล้วมันยากที่จะอธิบายด้วยคำไม่กี่คำ ในวิดีโอตอนแรกเจเน็ตจมอยู่กับการแสดง จนถึงจุดหนึ่งเธอเริ่มดูแปลกไปเล็กน้อย

เนลล์สังเกตเห็นว่าเจเน็ตเสียสมาธิเธอจึงหยุดและพูดอย่างไม่มีความสุขว่า

“เฮ้ คุณนายแฮนค็อก ฉันใช้ความพยายามอย่างมากในการแสดงดังนั้นคุณช่วยโฟกัสและเคารพฉันได้ไหม”

เจเน็ตยิ้มเจื่อน

“เนลลี่แก…มีแฟนใหม่เหรอ?”

"แกรู้ได้อย่างไง?" เจเน็ตชี้ไปข้างหลังเนลล์

เนลล์ตัวแข็งทื่อทันที เธอมองไปที่มุมขวาล่างของหน้าจอ

ในทันใดนั้นรูม่านตาของเธอก็ขยายใหญ่ขึ้น และเธอยังคงแข็งกระด้างราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า กิดเดียน ถือเสื้อคลุมของเขาไว้ในมือข้างหนึ่งและอีกข้างไขว่ไว้ข้างหลัง เขายืนอยู่ข้างหลังเธอ ชายคนนั้นยิ้มเยาะและล้อเธอด้วยสายตาของเขา เขาจ้องมองเธอโดยไม่ขยับสักนิ้ว

จู่ ๆ เนลล์ก็อยากจะตาย! เธอวางสายวิดีโอคอลทันทีและหันกลับมาจ้องมองกิดเดียน

กิดเดียนกลั้นเสียงหัวเราะ จากนั้นเขาก็วางเสื้อคลุมไว้ที่เก้าอี้ข้าง ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเนลล์

“ที่รักผมไม่คิดว่าคุณจะคิดถึงผมมากขนาดนี้เมื่อผมไม่อยู่บ้าน” เนลล์เม้มริมฝีปากและเกือบจะร้องไห้เพราะเธอบ้าเกินไป

“กิดเดียนทำไมคุณไม่เคาะก่อนเข้ามา” กิดเดียนเลิกคิ้วด้วยความสับสน

“นี่คือบ้านของผมและเราแต่งงานกันแล้วดังนั้นไม่มีอะไรที่ผมเห็นไม่ได้เหรอ? ทำไมต้องเคาะ?”