ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 524

สายตาที่เฉียบแหลมกวาดไปทั่วฝูงชน และมองลงไปบนใบหน้าของชาเนีย

“คุณป้า ใช่คุณป้าหรือเปล่า?”

คุณป้า?

หน้าชาเนียเปลี่ยนไปเล็กน้อย เด็กคนนี้พูดกับเธอแบบนี้ได้อย่างไง แม้ว่าเธอจะแก่กว่าเขารุ่นหนึ่ง จะเรียกเธอว่าพี่ไม่ได้หรือไง มันรู้สึกเจ็บหู!

ในตอนนี้ เธอพูดอย่างหงุดหงิด “ใช่! ถ้าฉันพูดออกไปล่ะ”

จอห์น ฟอสเตอร์หัวเราะเยาะที่มุมปาก “ผู้ช่วยพิเศษเจมี่!”

ในวินาทีถัดมา เจมี่ก็กระโดดออกมาจากที่ไหนสักแห่ง และตบหน้าชาเนียอย่างแรง

มีเสียงอุทานจากบริเวณโดยรอบ ขณะที่ทุกคนตกตะลึงในทันที โดยไม่รู้ว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น!

ชาเนียล้มลงกับพื้น ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ และเธอไม่สามารถโต้ตอบได้สักพัก

จอห์นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ตระกูลฟอสเตอร์มีกฎมาโดยตลอด เราจะไม่ทำให้คนอื่นโกรธเคือง ถ้าพวกเขาไม่ทำให้เราโกรธเคืองก่อน! คุณบอกว่าภรรยาของผมตบคุณ ในเมื่อเธอโดนกล่าวหาว่าเป็นคนทำ จะเป็นการดูหมิ่นข้อกล่าวหาของคุณ ถ้าคุณไม่ได้ตอบโต้!”

“หมายความว่าไง?”

จิมมี่ รีสโกรธทันที เขากำลังจะพุ่งไปข้างหน้าแต่ถูกไอริสหยุดไว้

เธอเห็นว่าชายผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดา เธอจะไม่ทำอะไรตามอำเภอใจ จนกว่าเธอจะเข้าใจสถานการณ์!

ดวงตาของเธอกวาดไปทั่วแก้วไวน์แดงที่ว่างเปล่าบนโต๊ะ มีแสงชั่วร้ายส่องประกายภายใต้ดวงตาของเธอ

โคลอี้โชคดีจริง ๆ ตอนแรกไอริสต้องการใช้ยานั้นเพื่อจำลองฉากเมื่อสองปีก่อนเพื่อให้ โคลอี้สามารถถูกทำลายได้อย่างสมบูรณ์ แต่แผนของเธอถูกสามีของโคลอี้ทำให้ยุ่งยากไม่น้อยเลย

ไอ้เวรนี้!

จอห์นสังเกตเห็นความชั่วร้ายในสายตาของไอริสอย่างที่คาดไว้ ดังนั้นเขาจะปล่อยให้เธอทำสำเร็จได้อย่างไร!

เขาเอื้อมมือไปโอบโคลอี้ ขณะที่พวกเขาเดินออกไปข้างนอก เขาก็กล่าวว่า “พรุ่งนี้ผมจะฟ้องทุกคนที่รังแกภรรยาของผมในวันนี้ในข้อหาหมิ่นประมาท โดยจงใจทำร้ายร่างกายและทำลายชื่อเสียงของผู้อื่น ก่อนหน้านั้นผมไม่อยากได้ยินคำพูดแย่ ๆ เกี่ยวกับภรรยาของผม ไม่อย่างนั้นคุณคงจะต้องทำสงครามกับหุ้นส่วนฟอสเตอร์ทั้งหมด!”

อะไรนะ หุ้นส่วนฟอสเตอร์

ทุกคนตกตะลึงและก่อนที่พวกเขาจะได้โต้ตอบ จอห์นก็จากไปพร้อมกับโคลอี้ในอ้อมแขนของเขาแล้ว

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

ในวิลล่าหลังเล็ก

โคลอี้เอนตัวเข้าในอ้อมแขนของชายคนนั้นด้วยความงุนงง

"ร้อน"

เธอรู้สึกร้อนมาก ร้อนจนแทบจะเป็นบ้า

จอห์นนั่งบนโซฟาในห้องนอนพร้อมกับบุหรี่ในปาก มองดูเธอถอดเสื้อผ้าอย่างเงียบ ๆ ต่อหน้าเขา

ดวงตาของเขาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง ส่องประกายด้วยแสงจาง ๆ ซึ่งคล้ายกับหมาป่าในคืนที่มืดมิด

ภายใต้แสงนั้น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามีความงดงามตระการตา เขาเปลือยครึ่งตัว มีเพียงผ้าเช็ดตัวรอบเอว และเผยให้เห็นหน้าอกที่แข็งแรง รูปร่างที่สูงโปร่งของเขา ทำให้เขาดูหล่อเหลาและเย็นชา

เขาเป็นคนที่น่ารังเกียจนิดหน่อย แม้ว่าความแน่นในท้องของเขาจะทรยศต่อเขา แต่เขาก็ยังต้องการเห็นความอัปยศที่ผู้หญิงคนนี้สามารถทำได้

เธอเขินอายต่อหน้าเขา แต่เขาคิดว่ามันตลก

มันเหมือนลูกหมาจับกระดูกที่เคี้ยวไม่ได้แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย