ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 529

เธอทำอะไรผิด

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอรู้ว่ามันมาจากครอบครัวของเธอโดยที่ไม่ต้องคิดมาก

ต้องเป็นเพราะพวกเขายืนยันความถูกต้องของทะเบียนสมรส! ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงจะไม่โทรหาเธอตอนนี้

ความเศร้าโศกในใจของโคลอี้ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วปิดโดยไม่แม้แต่จะมอง

เมื่อมองดูหน้าจอที่มืดสนิท เธอรู้สึกดีขึ้น จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นจากพื้นทราย หยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินกลับไป

อีกด้านหนึ่งของตระกูลเฮนเดอร์สัน

“ขออภัย ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ โปรดลองอีกครั้งในภายหลัง”

เสียงหุ่นยนต์ผู้หญิงดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ และสีหน้าของเซนก็เปลี่ยนไป

พวกเขาทำอะไรลงไป พวกเขายังต้องโทรไปในตอนนี้ แต่ตอนนี้โทรศัพท์ของเธอถูกปิด นั่นหมายความว่า โคลอี้โกรธมาก!

เขาวางสายด้วยความโกรธ

ไอริสถือทะเบียนสมรสในมือของเธอ และเธอก็ยังไม่เชื่อ “พ่อ พ่อคิดว่านี่เป็นของจริงไหม?”

เซนจ้องที่เธอด้วยความโกรธ “เราถามนายอำเภอแล้ว เธอคิดว่าอย่างไรล่ะ?”

เซนไม่รู้จะพูดอะไรอีก

…

ดวงจันทร์อยู่บนท้องฟ้าสูงและกลางคืนก็ลึก

โคลอี้เดินถอยหลังไปทีละก้าว และสุดท้ายเธอก็อยู่ริมถนน ตอนกลางคืนมีคนน้อยลงเพราะอยู่ใกล้ทะเล เธอจึงรอเป็นเวลานานกว่าจะได้แท็กซี่

เธอขึ้นรถแท็กซี่และบอกคนขับว่า “พาฉันไปที่สวนแห่งท้องทะเลและดอกไม้ด้วย”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เปิดโทรศัพท์และกำลังจะโทรหาเมวิส คูเปอร์

เมวิสเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเธอซึ่งมาจากครอบครัวที่มั่งคั่งและมีบุคลิกที่กระตือรือร้น ตั้งแต่นั้นมาทั้งสองก็สนิทสนมกันมาก จากสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองปีที่ผ่านมา เมวิสเป็นคนที่คอยสนับสนุนและช่วยเหลือเธอเสมอมา นอกจากครอบครัวของเธอแล้ว เมวิสเป็นคนเดียวที่ได้รับแจ้งเกี่ยวกับการกลับมาของโคลอี้ที่กลับมายังประเทศ

แต่ทันทีที่เธอพบหมายเลขโทรศัพท์ของเมวิส โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

มันเป็นตัวเลขที่ไม่รู้จัก

โคลอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเพิ่งเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์ ตอนที่เดินทางกลับประเทศ จึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากพ่อของเธอ

เขาต้องตระหนักว่าเขาไม่สามารถติดต่อเธอด้วยโทรศัพท์ของเขาเอง ดังนั้นเขาจึงพยายามใช้หมายเลขโทรศัพท์อื่น

ด้วยการเยาะเย้ย โคลอี้ตัดสายหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอตัดสายทิ้ง หมายเลขนั้นก็โทรมาอีกครั้ง

เธอก็ตัดสายอีกครั้ง

เบอร์เดิมโทรมาอีกแล้ว

จากนั้นเธอก็ตัดสายอีกครั้ง

สามนาทีต่อมา โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน

โคลอี้พูดไม่ออก คนพวกนี้จะปล่อยเธอไปสักพักก่อนได้ไหม

เธอโกรธและรู้สึกว่าพวกเขาทำมากเกินไป พวกเขาเรียกเธอเพื่อมาตำหนิเธอ หลังจากที่พวกเขาทำที่บ้านแล้วยังไม่พออีกหรือไง

โคลอี้กัดฟัน จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและตะโกนว่า “พอสักที! หยุดโทรหาฉัน บอกเลย ฉันไม่เคยทำอะไร! พูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์!”

จากนั้นเธอก็วางสายหลังจากพูดจบ

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

จอห์นตกตะลึง เขายืนอยู่บนระเบียงขนาดใหญ่ และมองไปที่หน้าจอสีดำของโทรศัพท์

สีหน้าของเขามืดลงในทันที