ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 554

ลูซี่ แคทซ์ ส่ายหัว

“เปล่า”

เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างลำบากใจ ถ้าเธอไม่ถูก โจเอล ฟอสเตอร์บังคับ เธอคงไม่พูดเรื่องโหดร้ายแบบนี้กับเมซ สมิธ

แต่ตอนนี้เธอต้องพูดมัน

หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเธอก็เตรียมใจและรวบรวมความกล้า

“เมซ ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าเราควรยกเลิกสัญญาของเรา”

เมซตกใจเพราะไม่คิดว่าลูซี่จะพูดแบบนี้

เขามองเธอด้วยความไม่เชื่อและถามหลังจากนั้นเป็นเวลานาน “ทำไม?”

ลูซี่รู้สึกผิดมาก ทั้งคู่เป็นเพื่อนกันและมีสัญญาระหว่างกัน พวกเขาได้ตกลงกันในเงื่อนไขก่อนหน้านี้

เธอจะทำหน้าที่เป็นแฟนสาวของเขาและช่วยให้เขารับมือกับแรงกดดันจากที่บ้าน ในขณะที่เขาจะคอยช่วยเธอดูแลแม่ของเธอและสนับสนุนทางการเงินแก่เธอ จากนั้นเธอก็สามารถตั้งใจกับอาชีพการงานของเธอได้โดยไม่ต้องกังวล

ในเวลานั้น ลูซี่ยังไม่เป็นที่นิยม ดังนั้นรายได้ของเธอจึงน้อย แล้วเธอยังถูกคุกคามจากเซซิลที่สี่อยู่ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกหนักใจและไม่สามารถดูแลแม่ของเธอได้ดี

โชคดีที่เธอได้รับการสนับสนุนจากเมซ เพื่อช่วยเธอเอาชนะในช่วงเวลานั้น ตอนนี้เธอมีอาชีพที่มั่นคงและสิ่งต่าง ๆ ก็ดีขึ้น ถ้าเธอบอกเลิกสัญญาทันที มันดูเหมือนว่าเธอใช้เขาสำเร็จแล้วเธอก็ไล่เขาออกไปทันที ซึ่งทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดที่เอาแต่ใจ

อย่างไรก็ตาม ลูซี่ไม่มีทางเลือกอื่น เธอรู้ว่าถ้าเธอไม่เชื่อฟังความต้องการของโจเอล สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่รู้ว่าโจเอลจะทำอะไรได้บ้าง

เมซช่วยเธอมามากแล้ว เธอไม่ต้องการให้โจเอลตั้งเป้าหมายไปที่เมซด้วยเหตุผลนี้

ตระกูลสมิธนั้นเล็ก ไม่ว่าพวกเขาจะมีพลังหรืออำนาจมากแค่ไหน ก็ไม่มีทางเป็นที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของตระกูลฟอสเตอร์ได้

ลูซี่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็หายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ฉันไม่มีเหตุผล คุณรู้จักตัวตนของฉัน ฉันเป็นบุคคลสาธารณะ เป็นนักแสดง และความสัมพันธ์ของเราไม่ใช่เรื่องจริง เราจึงไม่ควรดำเนินการต่อ เพื่อไม่ให้มันส่งผลกระทบต่ออาชีพการงานของฉัน”

เธอพูดแล้วหัวเราะอย่างขมขื่น

“คุณรู้ไหมว่าอาชีพของฉันไม่ได้มาอย่างง่าย ๆ ฉันไม่ต้องการให้ได้รับผลกระทบจากความเสี่ยงที่ไม่แน่นอนนี้”

ลูซี่พยายามอย่างเต็มที่ทำให้ตัวเองดูเห็นแก่ตัว ราวกับว่าเธอไม่ได้สนใจความรู้สึกของเมซ

นี่เป็นวิธีเดียวที่เมซจะผิดหวังในตัวเธอและตกลงที่จะบอกเลิกสัญญา

อย่างไรก็ตาม พวกเขาเป็นเพื่อนกันมานาน เขาจะไม่รู้นิสัยของเธอได้อย่างไร

เขาไม่มองตาเธอ เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาก็ไม่เชื่อเธอ

เมซส่ายหัวและพูดว่า “สิ่งที่คุณพูดออกมาผมไม่เชื่อ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ บอกผมสิ ตราบใดที่เราสามารถแก้ปัญหาร่วมกันได้ ผมสามารถช่วยคุณได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากและก็ผ่านมาได้ ทำไมคุณถึงต้องการที่จะยอมแพ้ตอนนี้”

ลูซี่มองมาที่เขาและอดกลั้นความสงสารที่เธอมีต่อเขา

เธอขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันขอโทษ! ฉันขอบคุณมากสำหรับสิ่งที่คุณทำเพื่อฉัน ตอนนี้ฉันเป็นคนทำผิดต่อคุณ เราไปต่อไม่ได้แล้ว”

เมซไม่ได้ยินคำพูดใด ๆ ที่เธอพูด จู่ ๆ ก็เอื้อมมือออกไปคว้าไหล่เธอไว้ เขาดูน่าสงสารและถามว่า “ผมไม่เห็นด้วย! ลู ทำไม คุณติดค้างคำอธิบายผม คุณไม่สามารถบอกให้ผมมาและไปไหนได้ตามที่คุณต้องการ เราไม่ใช่เพื่อนที่ดีเหรอ คุณไม่ได้บอกว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณจะไม่ผลักผมออกไป นี่คือข้อตกลงของเรา คุณจะทรยศต่อข้อตกลงของเราได้อย่างไร”

ลูซี่ถูกเขาเขย่าจนเธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย หัวใจของเธอเจ็บปวด

เธอไม่ต้องการให้มันจบแบบนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดของเธอ เมซอยู่ที่นั่นเพื่อเธอเสมอ

ลูซี่ไม่ต้องการให้เขารู้สึกเศร้า แต่เธอมีทางเลือกอะไรอื่นอีก

เธอรู้จักนิสัยของโจเอลเป็นอย่างดี ถ้าเธอไม่ทำตามที่เขาพูด ไม่เพียงแต่แม่ของเธอ แต่เมซก็จะถูกลากเข้าไปในนรกของเขาด้วย

ลูซี่เป็นหนี้เมซมากเกินไปและไม่สามารถเป็นหนี้เขาได้อีกต่อไป เธอยิ่งไม่เต็มใจที่จะดึงเขาเข้าไปในวังวนนี้

ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอเอื้อมมือออกไปและผลักเมซออก

ลูซี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันขอโทษ มันไม่มีเหตุผลอื่น ฉันรู้สึกว่าเราไม่ควรจะฝืนมันอีกต่อไป อยู่ที่คุณเชื่อฉันหรือไม่ พยายามมาเจอกันให้น้อยที่สุด ดูแลตัวเองด้วย”

หลังจากที่เธอพูด เธอไม่กล้าที่จะมองไปที่ เมซและรีบออกจากห้องไปทันที

ร่างที่ไร้ความปราณีของหญิงสาวค่อย ๆ หายไปจากสายตาของเขา จนกระทั่งเธอหายไปอย่างสมบูรณ์

"ปัง!"

ประตูห้องนั่งเล่นปิดลง เหมือนกับประตูหัวใจของเขา

เมซยืนอยู่ที่นั่นรู้สึกอ้างว้าง ใบหน้าของเขาซีดและไม่มีสีเลย

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็รวบรวมสติของตัวเองและเดินออกไปอย่างช้า ๆ

ด้านนอก เมื่อลูซี่รีบวิ่งออกไป มันดึงดูดความสนใจของผู้คนอย่างมาก

ท้ายที่สุดแล้ว เมซเป็นเด็กหนุ่มที่ดูดี แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักตัวตนของเขา แต่ตัดสินจากการแต่งตัวและออร่าของเขา พวกเขารู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา

พวกเขาคิดว่าเขาต้องเป็นคนร่ำรวยรุ่นรองหรืออาจจะเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทบางแห่ง ดังนั้นทุกคนจึงสอดรู้สอดเห็นกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

ลูซี่ไล่ทุกคนออกไปเพื่อไม่ให้ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคนคุยกัน

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินอะไรเลย แต่ทุกคนก็ต่างเฝ้าดูอยู่ไกล ๆ ตอนแรกพวกเขาคิดว่าทั้งสองคนจะอยู่ข้างในเป็นเวลานาน แต่โดยไม่คาดคิด ลูซี่ก็ออกมาในไม่กี่นาที และสีหน้าของเธอก็ไม่ค่อยดีนัก

ไม่นานหลังจากนั้น ชายหนุ่มกลับดูแย่ลง ราวกับว่าเขาเพิ่งสูญเสียจิตวิญญาณไป

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน ความตั้งใจในการนินทาเปลี่ยนเป็นความอยากรู้ทันที

มีคนถามว่า “เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา พวกเขาทะเลาะกันเหรอ?”

อีกคนส่ายหัวแล้วพูดว่า “ใครจะไปรู้ล่ะ”

ในขณะนั้นผู้ช่วยผู้กำกับก็เดินเข้ามา

เขาเห็นสถานการณ์จึงปรบมือและตะโกนว่า “เฮ้ เฮ้ เฮ้! คุณกำลังทำอะไรอยู่ ไม่อยากถ่ายทำกันต่อหรือไง มาทางนี้!”

ทุกคนก็แยกย้ายกันไป

อีกด้านหนึ่ง

ลูซี่ได้ยินว่าเมซออกจากกองถ่ายแล้ว และถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากที่เธอคุยกับเมซเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ลูซี่รู้สึกเหมือนกับว่าได้ยกภาระออกจากหัวใจของเธอแล้ว

เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไปและทุ่มเทให้กับการถ่ายทำ

ละครสั้นเรื่องนี้มีเพียงแค่ยี่สิบสี่ตอนเท่านั้น การถ่ายทำจึงค่อนข้างสั้น ใช้เวลาเพียงสามเดือน

ตอนแรกลูซี่คิดว่าโจเอลจะตามหาเธอ แต่โจเอลไม่ได้มาหาเธอเลยในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา