ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 598

ลูซี่ประหลาดใจมาก

เธอรู้จักผู้ช่วยของไซมอน เขามาจากภาคเหนือ และมีชื่อว่าเชน

เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าคนหนุ่มอย่างเขาจะทำซุปได้

ลูซี่รู้สึกลำบากใจและกำลังจะปฏิเสธ แต่ไซมอนไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเธอ

ผู้กำกับเรียกเขาและเขาก็ตอบก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและพูดกับลูซี่ว่า “ลูลู่ ผมจะไปถ่ายทำก่อน ผมจะคุยกับคุณตอนเที่ยง”

จากนั้นเขาก็รีบไป

ลูซี่อ้าปาก แต่คำปฏิเสธยังติดอยู่ในลำคอของเธอโดยไม่ออกมา ในท้ายที่สุด เธอทำได้เพียงกลืนมันกลับเข้าไปเท่านั้นโ

ตอนเที่ยง เชนนำซุปบำรุงมาให้เธอ

เชนยังเด็ก อายุเพียงยี่สิบเท่านั้น เขาหล่อมากและปากหวานและชอบเรียกคนอื่นว่า "พี่ชาย" และ "พี่สาว"

ทุกคนในทีมชอบเขา

อย่างไรก็ตาม ลูซี่ไม่รู้ว่าเธอกำลังจินตนาการอยู่หรือเปล่า แต่เธอรู้สึกเหมือนกับว่าที่เชนมองมาที่เธอในวันนี้ดูแตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย

รู้สึกเหมือน… มีความเอาใจใส่ และความกระตือรือร้นอย่างอธิบายไม่ถูก

ราวกับลูกแกะหลงทางในที่สุดก็พบแม่ของมัน

ลูซี่รู้สึกสับสนเล็กน้อยแต่ไม่กล้าถามคำถามมากเกินไป เธอจึงรับซุปหลังจากขอบคุณเขา

ไม่นาน ไซมอนก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ

“ลูลู่”

ลูซี่มองรอยยิ้มที่สดใสของเขาและมีความรู้สึกแปลก ๆ ในใจของเธอ

เธอดึงมุมปากด้วยรอยยิ้มตื้นๆ แล้วถามว่า “คุณกำลังถ่ายอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ ผมหิว ยังไงก็ตาม ซุปมาส่งแล้วเหรอ?”

ลูซี่พยักหน้า และชี้ไปที่กระติกน้ำร้อนสีน้ำเงินข้าง ๆ เธอ “ฉันยังไม่มีโอกาสได้กินเลย แต่กลิ่นค่อนข้างดี”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไซมอนยิ้มอย่างลึกลับและกล่าวว่า “เช่นนั้น คุณต้องลองเดี๋ยวนี้ ผมจะบอกอะไรคุณให้ เหตุผลที่ผมเลือกเชนเป็นผู้ช่วยของผมตั้งแต่แรก ก็เพราะว่าผมได้ยินมาว่าเขาทำอาหารและซุปอร่อยมาก ๆ อย่างที่ทราบกันดีในฐานะนักแสดง เราต้องใส่ใจกับอาหารการกินของเรา ถ้าอาหารเล็ก ๆ ที่เรากินได้ไม่อร่อย มันก็จะไม่ยุติธรรมกับเราเลยนะ คุณไม่เห็นด้วยเหรอ?”

ลูซี่ไม่รู้จะตอบอย่างไร ได้แต่ยิ้มและพยักหน้าถี่ ๆ

"คุณพูดถูก"

“งั้นก็ลองดูสิ นี่ผมจะช่วยคุณเอง”

“โอ้ ไม่จำเป็นจริง ๆ ฉันทำมันเองได้"

“อย่าพูดถึงมัน”

ไซมอนไม่สนใจสิ่งที่เธอพูด และหยิบกระติกน้ำร้อนขึ้นมาก่อนจะตักใส่ชามให้เธอ

จากนั้นเขาก็มอบมันให้กับเธอเหมือนเป็นสมบัติล้ำค่า เขาพูดด้วยแววตาเป็นประกาย “ลองดูสิ”

รอยยิ้มของลูซี่เริ่มเขินอาย เธอไม่สามารถต่อต้านความกระตือรือร้นในใจได้ แต่เธอก็ไม่กล้าปฏิเสธเช่นกัน

ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ลองชิมเท่านั้น

น้ำซุปอร่อยมากจริง ๆ

มันสดและไม่มัน มีรสหวานเล็กน้อยที่ติดอยู่ในเพดานปากของเธอหลังจากดื่มมัน มันเป็นสไตล์ของเชฟมืออาชีพ

ตั้งแต่วินาทีที่เธอเริ่มดื่มซุป ไซมอนก็เฝ้ามองเธอด้วยสายตาที่กระตือรือร้น

หลังจากที่เธอดื่มเสร็จ เขาก็ถามขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “เป็นยังไงบ้าง?”

ลูซี่พยักหน้า "มันดีนะ อร่อย"

"ใช่ไหม?" จากนั้นไซมอนก็หัวเราะอย่างมีความสุข “ผมบอกคุณแล้วว่าการทำอาหารของเชนนั้นดี”

ลูซี่ไม่ได้โกหกเกี่ยวกับคำชมของเธอ เธอเป็นเพียงความจริงใจ