ลูซี่และโจเอลสัญญาว่าการแต่งงานของพวกเขาคนทั่วไปห้ามรู้โดยเด็ดขาด ถ้าพวกเขาก้าวออกไปพูดแก้ไข ไม่มีใครสามารถทราบข่าวการแต่งงานของพวกเขาได้
นั่นจะไม่ผิดสัญญาที่เธอให้กับเขาใช่ไหม?
เธอถอนหายใจยาวหลังจากครุ่นคิด
“เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง คุณควรปราบความคิดเห็นของประชาชนทั้งหมดก่อนดีกว่า”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ซูซานพยักหน้า
“เมื่อความสัมพันธ์ของเธอกับคุณโจเอล ฟอสเตอร์ เป็นเรื่องจริง สถานการณ์ทั้งหมดจึงไม่น่ากลัวอีกต่อไป ก่อนหน้านี้พี่แค่ตกใจเพราะพี่กังวลว่าทั้งหมดมันเป็นเรื่องไม่จริง รู้ใช่ไหมว่าวงนี้เป็นอย่างไร…”
ลูซี่หัวเราะเบา ๆ
เธอเข้าใจความหมายของซูซาน
ถ้าความตั้งใจที่แท้จริงของเธอคือจัดการกับโจเอล ฟอสเตอร์ เพื่อหวังว่าสถานะทางสังคมให้สูงขึ้น ในที่สุดเธอก็มีร่องรอยของเรื่องอื้อฉาวไว้ทุกที่ไม่ว่ามันจะจบลงอย่างไร เธอจะต้องเผชิญและจัดการทุกอย่างด้วยตัวเธอเอง
สถานการณ์ปัจจุบันของเธอแตกต่างออกไป โจเอลและเธอแต่งงานกันอย่างถูกกฎหมาย
ซูซานหมดข้อสงสัยจากความลังเลใจ
ลูซี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องลำบาก พี่ซูซาน”
ซูซานส่ายหัวแล้วถามว่า “เธอรู้ใช่ไหมว่าใครเป็นคนทำคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้? บอกพี่ ถ้าเธอรู้ข้อมูลอะไรเพิ่ม มันจะช่วยประหยัดเวลาของพี่จากการไปสืบเอง ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร วิธีที่เร็วที่สุดคือการจัดการกับต้นเหตุโดยตรง”
เมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของลูซี่เต็มไปด้วยความเย็นชา
“ไม่ต้องไปหาเธอโดยตรงหรอก ฉันรู้ว่าใครเป็นคนร้าย เธอจะไม่ยอมแพ้หรือปล่อยมือ”
ซูซานรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเธอพูดอย่างนั้น
“ไม่ยอมแพ้งั้นเหรอ? นั่นหมายความว่าอย่างไร?"
ลูซี่รู้สึกหมดหนทาง เธอต้องอธิบายสถานการณ์ของเจด้า สเวนสัน ให้เธอฟัง
ซูซานไตร่ตรองถึงสถานการณ์ หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอเล่า
สถานการณ์นี้ค่อนข้างน่าผิดหวังอยู่
อย่างไรก็ตาม โจเอล ฟอสเตอร์ก็ถูกลากเข้าสู่วงวนนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาเป็นผู้อำนวยการของอันนิง อินเตอร์เนชั่นแนล ซึ่งหมายความว่าเขาเป็นหัวหน้าระดับสูงของเธอ
ซูซานไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรในตอนนี้
“ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว พี่คงจะต้องเลิกตามความคิดที่จะสืบสวนเรื่องนี้”
ลูซี่เห็นด้วยและทั้งคู่ก็คุยกันอีกเล็กน้อยในเรื่องนี้ ก่อนที่จะวางสาย
เธอถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก หลังจากวางสาย
ลูซี่กำลังจะกลับไปที่ห้องนอนของเธอ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเธอหันกลับมา
โจเอล ฟอสเตอร์ยืนกอดอก ขณะเอนตัวพิงกรอบประตู เธอไม่รู้ว่าเขายืนอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน
เขายังคงสวมชุดนอนตั้งแต่เมื่อคืน ชุดนอนผ้าไหมสีดำพาดผ่านร่างกายของเขาอย่างหลวม ๆ
แสงแดดอันอบอุ่นจาง ๆ ยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างและตกลงมาบนใบหน้าของเขา ทันใดนั้นเขาก็ดูเหมือนพระเจ้า
ลูซี่มองเขาด้วยความงุนงง ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกตัวและถามว่า “คุณตื่นแล้วหรือ?”
โจเอล ฟอสเตอร์พยักหน้าและเดินไป เขากอดเธอจากด้านหลัง
“นั่นซูซานโทรมาเหรอ?”
สายตาของเขามองลงบนโทรศัพท์ที่เธอถืออยู่
ลูซี่ไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินจากการสนทนาก่อนหน้านี้มากแค่ไหน
เธอทำได้เพียงพยักหน้าตอบ
“ผมได้ยินมันหมดแล้ว”
เขาวางคางบนไหล่ของเธอ ร่างกายของเขายังคงเฉื่อยชาเพราะเพิ่งลุกจากที่นอน เธอหลงไหลไปกับเสน่ห์ของเขา
เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ขอโทษนะ ลูลู่ ผมทำให้คุณลำบาก”
ลูซี่ยังคงห่อเหี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
เมื่อเธอได้ยินเขาพูดด้วยท่าทางงุ่มง่าม เธอไม่เข้าใจว่าทำไม แต่เมฆสีเทาที่ซ่อนอยู่ในตัวเธอกลับหายไปในทันที เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองจากการพองตัวและหัวเราะได้
“ถูกต้อง คุณพาปัญหามาให้ฉัน จะตอบแทนฉันยังไงดีล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก