ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 638

ถึงอย่างนั้น โจเอล ฟอสเตอร์ก็ยังอยู่ที่นี่กับลูซี่ แคทซ์ เธอกลัวว่า ถ้าพวกเขามีเวลาอยู่กับทีมงานมากขึ้น พวกทีมงานก็จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถปฏิเสธคำเชิญชวนที่จะไปทานอาหารเย็นได้ เพราะพวกเขามีความกระตือรือล้นอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้น ในวันพรุ่งนี้พวกเขาถ่ายทำแค่ครึ่งวันเท่านั้น หลังจากถ่ายภาพเสร็จ ก็จะเป็นการจบการทำงานนี้ของพวกเขา

ทุกคนต้องการที่จะผ่อนคลายและอยากที่จะพักผ่อน

ลูซี่ไม่ต้องการที่จะทำลายความสุข ดังนั้นเธอจึงตอบตกลง เพื่อไปกินทานอาหารเย็นกับทีมงานอย่างมีความสุข

ในตอนนั้นเองในที่สุดลูซี่ก็สามารถผ่อนคายและมีเวลาให้กับตัวเอง

เวลาประมาณ 5 โมงเย็นหรือ 6 โมงเย็นที่พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้ามีแสงสีทองส่องลงมาที่พื้น

เพราะเขาอยู่ที่ปราสาทยุโรปเก่าที่ภาพยนตร์เคยมาถ่ายทำ

ในเวลานั้นลูซี่มองออกไปเห็นพระอาทิตย์ตกดินสีแดงอมส้มที่เจิดจ้า เธอรู้สึกมีความสุขและผ่อนคลาย เธอรู้สึกได้ถึงความสุขอันบริสุทธิ์ที่เธอไม่สามารถอธิบายได้

ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอบอุ่น เมื่อเอามือลูบ

ทันใดนั้นเธอไม่ได้สังเกตว่าโจเอลกำลังเดินเข้ามาหาเธอ

เขายืนอยู่ข้างหน้าเธอ เพื่อดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน

“มันสวยงามมาก”

ลูซี่ยิ้มและหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อโดนลม

“ใช่เลย มันสวยมาก”

โจเอลเงียบไปสักพัก ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “คุณเคยได้ยินตำนานนี้ไหม?”

ลูซี่รู้สึกประหลาดใจและถามกลับไปว่า “ตำนานอะไร?”

โจเอลพูดว่า “บางคนบอกว่า ถ้าคุณกล้าที่จะเผชิญกับพระอาทิตย์ตกดินที่ทะเลเพื่อขอพร ความปรารถนานั้นจะเป็นจริง”

ลูซี่ตกใจมากเธอหันกลับมาและเห็นว่ายอดปราสาทเป็นทะเลยาวไกลสุดสายตา

พระอาทิตย์สะท้อนลงสู่ทะเลแตกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ตามคลื่น ราวกับว่าทะเลกำลังถูกย้อมเป็นสีแดงทั้งหมด

เธอหัวเราะเบา ๆ

“คุณเชื่อแบบนั้นเหรอ?”

โจเอลตอบว่า “ผมเชื่อในความดี”

ลูซี่ตกตะลึงกับคำพูดของเขา

ไม่นานเธอก็กลับมารู้สึกตัว

ใช่

โจเอลเป็นคนแบบนั้นจริง ๆ ภายนอกเขาอาจจะดูเหมือนเด็กหนุ่มผู้ร่ำรวย แต่ในความเป็นจริงแล้วเขาเป็นคนซื่อสัตย์และมีเมตตา เขาเป็นคนที่มีจิตใจที่ดี

เขารู้ว่าในโลกนี้มีความมืดที่น่ารังเกียจแต่เขาไม่ได้ลดตัวเขาลงไปยังระดับพวกนั้น เขาอยากจะรักษาความตั้งใจที่บริสุทธิ์อย่างง่าย ๆ ไว้

ลูซี่รู้สึกว่าหัวใจของเธอร้อนรุ่มเหมือนกับว่ามันถูกราดด้วยน้ำมันที่เดือด

ฝ่ามือของเธอกระชับขึ้น เมื่อโจเอลเอืมมือของมาจับมือเธอ

ร่างกายของลูซี่แข็งทื่อทันที เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า “มีคนอยู่ด้านหลังเรา”

โจเอลหัวเราะ ตอบกลัวเธอว่า “คุณกลัวอะไร? พวกเขากำลังยุ่งกันอยู่ ไม่มีใครใครเขามองเราหรอก”

แม้ว่าลูซี่จะรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ แต่เธอก็อดที่จะหวาดระแวงไม่ได้

ในเวลาเดียวกันนั้น เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ ราวกับว่ามันเป็นความรักที่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ

อ่า ผู้ชายคนนี้มีแรงจูงใจที่ไม่ดีกับเธอมากเลย! จู่ ๆ โจเอลก็ไปยืนอยู่ข้างหลังเธอแล้วก็โอบกอดเธอไว้

ลูซี่ตัวเล็ก ในขณะที่โจเอลสูง 185 เซนติเมตร เมื่อเขามายืนอยู่ข้างหลังเธอแล้ว เขาสามารถปิดทั้งร่างกายของเธอได้อย่างสบาย ๆ

เธอไม่รู้ว่า เขากำลังจะทำอะไร จนกระทั่งเขาจับมือเธอและดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด

“แบบนี้ดีกว่าไหม? ผมกำลังปิดคุณอยู่ พวกเขาจะได้ไม่เห็นคุณ เหตุผลแบบนี้ พวกเขาคงไม่รู้ว่าเราอยู่ด้วยกันแล้ว มาสนุกกับพระอาทิตย์ตกดินกันสักพักดีกว่าไหม?”