ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 641

สิ่งที่ ลูซี่ แคทซ์ไม่รู้ก็คือบ้านหลังนี้ถูกซื้อในชื่อของเธอแล้ว

ตอนนี้เธอแค่ยังไม่รู้เรื่องนี้

โจเอล ฟอสเตอร์ได้ทำเรื่องทั้งหมดนี้โดยที่ยังไม่ได้บอกเธอ

ซึ่งรวมถึงการคัดเลือกคนที่มาดูแลสำหรับแม่แคทซ์ เขาเคยเห็นพวกเขาทีละคน ตรวจสอบภูมิหลังของพวกเขา และเต็มใจจ้างพวกเขาก็ต่อเมื่อเขามั่นใจในตัวพวกเขา

อาจกล่าวได้ว่าเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องของแม่แคทซ์ มากกว่าตัวเขาเอง

นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ลูซี่ย้ายมาอยู่กับเขาอย่างง่ายดาย

เป็นเพราะเขาพยายามช่วยเหลือเธออย่างแท้จริงและจริงใจ

เขาอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีจริง ๆ

ขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ เธออดไม่ได้ที่จะหันไปหาเขาและมองชายผู้นั้นอย่างซาบซึ้ง

ในตอนนั้นโจเอลไม่พูดอะไร เขาแค่ปล่อยให้ลูซี่พาแม่แคทซ์ไปเดินดูรอบ ๆ วิลล่าแทน

แม่แคทซ์ชมวิลล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระหว่างที่เดินทัวร์

"สวยมาก วิลล่านี้ใหญ่และสะดวกสบายมาก"

คำชมมาพร้อมกับเสียงบ่นเบา ๆ กับลูซี่ว่าราคาแพงเกินไป

“บ้านหลังนี้คงจะแพงน่าดู! ลู ในตอนนี้ถึงแม้ว่าลูกจะหาเงินได้มาก แต่ลูกก็ไม่ควรใช้มันอย่างฟุ่มเฟือยแบบนี้ได้ เราเป็นคนธรรมดา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้ความฟุ่มเฟือยทั้งหมดนี้ อันที่จริง แม่คิดว่าอย่างนั้นอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ที่ลูกมีก่อนหน้านี้นั้นดีแล้ว”

ลูซี่ยิ้มอย่างขมขื่นและช่วยไม่ได้

“แม่คะ อพาร์ตเมนต์นั้นถูกปาปารัสซี่พบเจอแล้ว เราไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ ถ้าเราอาศัยอยู่ที่นั่นเราจะถูกรบกวนจากพวกเขานะคะ”

แม่แคทซ์ตกตะลึง คราวที่แล้วเธอจำได้ว่าลูซี่ต้องการบอกอะไรบางอย่างกับเธอทางโทรศัพท์แต่ก็ยังไม่ได้บอกอะไรเลย

ครั้งสุดท้ายที่เธอถาม ลูซี่บอกเพียงว่าเธอจะรอจนกว่าแม่จะออกจากโรงพยาบาล

เมื่อแม่แคทซ์ออกจากโรงพยาบาลแล้วในตอนนี้ ลูซี่ก็น่าจะบอกเธอได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้แม่แคทซ์ ถามตรงๆ ว่า "ลู เกิดอะไรขึ้นกับนักข่าวที่ลูกบอกแม่เกี่ยวกับการดักรอข้างนอกอพาร์ตเมนต์ของลูกครั้งล่าสุด"

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของลูซี่ก็ทรุดลง

เธอขมวดคิ้วอย่างเหนื่อยๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า “ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ มันก็แค่คนปล่อยข่าวลือทางอินเทอร์เน็ต แม่อย่ากังวลไปเลย มีหลายสถานการณ์ที่คนดังต้องเจออะไรแบบนี้ ยังไงหนูก็ไม่สนใจอะไรมันมากนักหรอกค่ะ”

แม่แคทซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อยกับสิ่งนี้

“แม่เล่นเน็ตไม่เป็นและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าคนพวกนั้นโวยวายเกินไป ลูกก็ควรที่จะฟ้องพวกเขาดีกว่า เรายังเป็นมนุษย์ที่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อหายใจ ถึงแม้ว่าลูก... จะเป็นคนดัง มันก็ไม่ได้หมายความว่าลูกจะถูกใครดุหรือว่าไล่ออกจากบ้านได้ง่าย ๆ แบบนี้”

แม่แคทซ์มีอารมณ์อ่อนโยนอยู่เสมอ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ ลูซี่ได้เห็นเธอแน่วแน่

ลูซี่อดไม่ได้ที่จะขบขัน

เธอพยักหน้าซ้ำ ๆ “โอเคแม่ หนูรู้ว่าแม่หมายถึงอะไร ไม่ต้องห่วง หนูจะทำมันอน่างแน่นอน”

หลังจากเรื่องนี้จบลง มันก็คงถึงเวลาที่เธอต้องพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับโจเอล

ขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ ลูซี่ก็หันไปมองที่ชายคนนั้น

บางทีพวกเขาอาจจะอ่านใจกันออก เพราะเมื่อเธอหันไปมอง ผู้ชายคนนั้นก็เหลือบมองเธอด้วย

สบตากัน เพียงแค่ชำเลืองมองกันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ทั้งคู่ก็เข้าใจความหมายของกันและกัน

ลูซี่ยิ้มให้แม่แคทซ์และพูดว่า "แม่ ไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นกันเถอะ หนูมีอะไรอยากจะบอกแม่"

แม่แคทซ์ตกตะลึง ดูจากท่าทางของเธอแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะมีอะไรจะพูด

ด้วยความสงสัยจึงถามต่อว่า "มันคืออะไร?"

“ไปคุยกันข้างล่าง”