“ถ้ามันเป็นอย่างนี้แล้ว ก็แล้วแต่แกเลย! ตอนนี้แกโตเป็นสาวแล้ว ถึงเวลาที่แกจะต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง
“ความหวังเดียวของพ่อคือการที่แกยังจำได้ว่าวันนี้แกยังมีบ้านนี้อยู่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พ่อกับพี่ชายของแกจะคอยปกป้องแกเสมอ แกเข้าใจไหม?"
น้ำตาของเจเน็ตไหลอาบแก้มอย่างเงียบ ๆ
เธอฝังศีรษะของเธอลงไปในอ้อมกอดของพ่อ เธอคร่ำครวญและพยักหน้า
“หนูเข้าใจค่ะ"
คุณพ่อแฮนค็อกรู้สึกมั่นใจเล็กน้อยจึงตบไหล่เธอเบา ๆ ราวกับปลอบประโลมเด็กน้อย
เขาพูดเบา ๆ “ร้องไห้ออกมา แกจะรู้สึกดีขึ้น หลังจากที่ได้ร้องมันออกมา”
ทั้งคู่คุยกันอยู่ในห้องเป็นเวลานาน
การสนทนาจบลง หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง
ดวงตาของเจเน็ตเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเธอเดินลงบันไดมา แต่เห็นได้ชัดว่าเธอมีอารมณ์ที่สดใส
เลียมรอเธออยู่ที่ชั้นล่าง เขาเดินเข้ามาหาเธอ ขณะที่เธอเดินลงมา
“เป็นยังไงบ้าง?”
เขายกแขนขึ้นเพื่อจับมือเธอ แล้วดึงเธอไปที่ห้องของพวกเขา
เจเน็ตพยักหน้าและตอบด้วยรอยยิ้มว่า “เรากลับมาดีกันแล้ว”
เลียมเลิกคิ้ว
ริมฝีปากของเธอเจเน็ตตามมาด้วยรอยยิ้ม “พ่อยังคงรักเราอย่างมาก เลียม อย่าไปยุ่งกับเขาอีก เขา...”
ทั้งคู่ได้เข้ามาในห้องของพวกเขาแล้ว
เมื่อปิดประตูข้างหลังเขา จู่ ๆ เลียมก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา
“เขาอะไร? ฮะ?"
เขาก้มศีรษะลงจูบเธอ
เจเน็ตหายใจติดขัด ตกลงไปในความหลงใหลที่เขาลากเธอเข้ามา เธอหาคำพูด “เขาแก่แล้ว และทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของตัวเอง อย่า...”
จู่ ๆ ชายคนนั้นก็หัวเราะเสียงดัง
เขาเบ้ปากของเธอท่ามกลางเสียงหัวเราะและอุ้มเธอไปที่เตียง
“แจน ผมไม่เคยตามเขา แต่เขาไม่ยอมปล่อยผมแค่นั้นเอง ผมเคยพูดไปแล้ว ผมไม่สนเรื่องอื่น ตราบใดที่เขาไม่ได้ห้ามให้เราอยู่ด้วยกัน”
เจเน็ตถูกพาตัวเข้านอนอย่างรวดเร็ว
เธอจับหน้าอกของเขาอย่างสังหรณ์ใจและถามว่า “เลียม คุณกำลังทำอะไร…”
คำพูดของเธอหายไปเมื่อชายคนนั้นปิดปากของเธอ
มันเป็นอีกคืนที่ไร้สาระจริง
เจเน็ตไม่สามารถอยู่ที่จินเฉิงได้นาน เพราะว่าวันรุ่งขึ้นเพราะเธอมีงานทำ
เมื่อปีใหม่ผ่านไป คุณพ่อแฮนค็อกและเอลริกก็ยุ่งกับกิจกรรมทางสังคมในช่วงเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ และไม่มีเวลาดูแลเธอ ดังนั้น เจเน็ต เจ้าตัวเล็ก และเลียมจึงกลับไปที่เมืองหลวง
อีกด้านหนึ่ง หลังปีใหม่ซูซานได้รับละครสมัยใหม่ให้กับลูซี่ ลูซี่กำลังหมกมุ่นอยู่กับการถ่ายทำที่หนักหน่วง
เมื่อเธอไม่ได้เจอกับนาตาลีในช่วงเวลานี้ จึงไม่มีความขัดแย้งระหว่างพวกเขา
อาการป่วยของแม่แคทซ์เริ่มดีขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป
ลูซี่หยุดงานหนึ่งวันเพื่อพาคุณแม่แคทซ์ไปโรงพยาบาลเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เพื่อเช็คร่างกายอย่างเต็มรูปแบบ
แม้ว่าพวกเขาจะมีแพทย์ประจำตระกูลมาที่บ้านเพื่อตรวจร่างกายอยู่แล้ว แต่ลูซี่เชื่อว่าผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ ที่ได้ทำการผ่าตัดแม่แคทซ์ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กนั้นน่าเชื่อถือกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก