ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 715

ฟลอร่าดูแลปลาที่เธอจับได้เมื่อเธอบอกกับเนลล์ว่า “ฉันเลี้ยงปลาทุกตัวที่คุณเห็นในบ่อด้วยตัวฉันเอง พวกมันมีเนื้อและรสชาติที่ยอดเยี่ยม พี่สาวจะแสดงให้คุณเห็นว่าคืนนี้เป็นอย่างไรบ้าง คุณจะได้เพลิดเพลินกับการทำอาหารของฉัน”

เนลล์ยิ้มอย่างสุภาพและช่วยเธอทำล้างปลา จากนั้นก็ถึงเวลาจุดไฟหุงข้าว

เธอไม่รู้วิธีเริ่มต้น หรือวิธีจัดการกับไม้

นั่นคือเหตุผลที่ฟลอร่าไม่อนุญาตให้เธอลอง แต่ในที่สุดเธอก็ขอให้เธอล้างผักเมื่อเห็นว่าเนลล์ต้องการช่วยจริง ๆ

ขณะที่เนลล์กำลังล้างผัก ฟลอร่าก็พูดว่า “ใช่ ฉันลืมถามคุณเมื่อวานนี้ พวกคุณสองคนมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกได้อย่างไร”

เนลล์เม้มปากแน่น เธอล้างผักในอ่างแล้วใส่ลงในตะกร้า

ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอพูดว่า “เรากำลังเดินทาง รถคว่ำ และเราก็หล่นลงและจบลงที่นี่”

ฟลอร่าเหลือบมองไปด้านข้าง เธอกำลังมองเธอด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ

“โอ้ ฟังดูอันตราย!”

เนลล์ยิ้มออกมา

“แต่คุณมีร่มชูชีพบนหลังของคุณ ตอนที่ฉันอุ้มคุณขึ้นบนหลังของฉันในวันนั้น”

เนลล์หยุดและรู้สึกปวดหัวขึ้นมา

ใช่นั่นเป็นความจริง เธอลืมรายละเอียดนั้นไปเพราะความจำไม่ดีของเธอ

เธอต้องหาคําอธิบายอื่นเพื่อรูปร่างหน้าตาของเธอเท่านั้น "ใช่ เราจะกระโดดร่ม เราเลยขึ้นรถขึ้นไปบนยอดเขา ใครจะคาดคิดว่ารถจะคว่ำลงมาครึ่งทาง”

ฟลอร่าได้ยินเรื่องราวของเธอ ความกลัวจึงยึดหัวใจของเธอไว้แน่น

“โอ้ คนหนุ่มสาวสมัยนี้! พวกเขาไม่เคยชื่นชมชีวิต พวกเขามักจะอยากลองทำกิจกรรมที่อันตรายและน่าตื่นเต้นเหล่านี้”

ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถามว่า “คุณมาที่นี่กับเพื่อนของคุณคนเดียวเหรอ? ไม่มีใครอีกแล้วเหรอ?”

เนลล์จ้องที่เธอและไม่บอกความจริงกับเธอตามสัญชาตญาณ “มีอีกคนหนึ่ง ฉันแค่ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

“ผู้ชาย?”

“ค่ะ”

ฟลอร่าเงียบและไม่พูดอะไรสักวินาที

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เนลล์ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

เธอไม่รู้หรอกว่า ฟลอร่ามีเจตนาอะไรกับเธอ เธอแค่ระมัดระวังตัว เพราะเธอถูกมือสังหารจ้องเล่นงาน แทนที่จะอยู่หลังประตูบ้านของตัวเองอย่างปลอดภัย

เธอรู้ว่ามันไม่เหมาะที่เธอจะทำแบบนี้

อย่างไรก็ตาม เธอยังรู้ด้วยว่า ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม โดยเฉพาะในหมู่บ้านแห่งนี้ เธอควรระวังคนแปลกหน้า การโกหกเป็นกลยุทธอย่างหนึ่งที่เธอต้องใช้ เมื่อเธอไม่รู้ว่าตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับอะไร เธอทําเพื่อปกป้องตัวเอง

ผ่านไปสักพัก ฟลอร่าก็ฝืนหัวเราะ "ถ้าเพื่อนของคุณยังมีชีวิตอยู่ เขาอาจจะกําลังตามหาคุณอยู่ตอนนี้ คุณอยากให้เราหาเขาให้เจอไหม?"

ริมฝีปากของเนลล์ขดเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ "แน่นอน"

จากนั้น ฟลอร่าก็โจมตีเธอด้วยคำถามหลายชุด

ตัวอย่างเช่น เธอถามเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตา การงาน อายุ และครอบครัวของเขา

ยิ่งเธอถามถึงเขามากเท่าไร เนลล์ก็ยิ่งรู้สึกไม่มั่นใจมากขึ้นเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหลีกเลี่ยงการบอกความจริงกับฟลอร่าโดยไม่ได้ตั้งใจ

ในข้อมูลทั้งหมดที่เธอป้อนให้กับเธอ ครึ่งหนึ่งของข้อมูลอาจกล่าวได้ว่าเป็นความจริง แต่อีกครึ่งหนึ่งเป็นข้อมูลที่สร้างขึ้นอย่างแน่นอน

ใบหน้าของฟลอร่าเปลี่ยนไปอย่างตกใจ เมื่อรู้ว่าเนลล์มีลูกสองคน

“คุณเป็นแม่แล้วเหรอ?”

เนลล์พยักหน้า “ใช่ ดูไม่เหมือนเหรอคะ?”

ฟลอร่าขมวดคิ้วและทำเสียงคัดค้าน “ไม่อยากจะเชื่อ” เธอพูดพร้อมส่ายหัว

จากนั้นเธอก็อุทานว่า “พวกคุณที่อาศัยอยู่ในเมืองดูแลผิวของคุณอย่างดี คุณดูเหมือนอายุเพียงสิบเจ็ดหรือสิบแปดปีเมื่อคุณอายุใกล้จะสามสิบแล้ว ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันจะถือว่าคุณเป็นหญิงสาวที่เพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัย”