ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 724

ลุงเฟร็ดและป้าคาเรนเก็บเสียงต่ำขณะพูดคุย

ในขณะนั้นเองที่เนลล์กำลังยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งและไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดถึง

เนลล์กำลังยืนอยู่บนเนินเล็ก ๆ ไม่ไกลและได้เก็บดอกไม้มาเต็มพวง พวกมันมีสีเหลือง น้ำเงิน ม่วง และชมพูทุกชนิด

ลุงเฟร็ดเห็นแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“ช่างเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาและไร้เดียงสาเสียนี่กระไร ในเวลานี้ เธอยังคงเก็บดอกไม้อยู่”

ปลายนิ้วของป้าคาเรนสั่นเล็กน้อยและไม่พูดอะไร

เนลล์เด็ดดอกไม้ช่อใหญ่แล้ววิ่งไป เธอยิ้มและพูดว่า “คุณลุงเฟร็ด ป้าคาเรน คุณว่าดอกไม้พวกนี้สวยไหม”

ลุงเฟร็ดยิ้มทันทีและตอบว่า “ใช่ พวกเขาสบายดี”

“ฉันจะเอาดอกไม้นี้กลับไปวางไว้ในห้องนั่งเล่นของคุณ ตกลงไหม”

"ก็ได้ อะไรก็ได้"

พวกเขาไม่ได้คิดอะไรมาก แค่คิดว่า เนลล์เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ชอบดอกไม้ หญ้า และอื่นๆ ที่สวยงาม

อันที่จริง เนลล์รู้ว่าดอกไม้เหล่านี้มีประโยชน์

เธอไม่เพียงแค่เลือกดอกไม้เหล่านี้โดยเปล่าประโยชน์

เนลล์ได้เลือกพวกมันทั้งหมดโดยมีจุดประสงค์ เมื่อรวมกันแล้ว ดอกไม้เหล่านี้ก็สามารถให้กลิ่นหอมอันน่าหลงใหลได้

เดิมทีเธอไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ ระหว่างที่เธออยู่ต่างประเทศตอนที่เธอออกไปทำงานเผยแผ่ครั้งหนึ่งเธอบังเอิญเดินผ่านสวนเกรกอรี เกรแฮม สอนเธอเรื่องนี้

ดอกไม้เหล่านี้เป็นดอกไม้ธรรมดาในสายตาของคนทั่วไป

เฉพาะเมื่อนำมารวมกันและรวมกันเท่านั้นจึงจะแสดงให้เห็นผลที่แตกต่างกัน

เธอนึกถึงสถานการณ์ที่ซับซ้อนที่เธอและแนนซี่อยู่ในตอนนี้

แม้ว่าแนนซี่จะบอกว่าเธอสามารถล้มคู่สามีภรรยาสูงอายุได้ด้วยตัวเอง แต่เธอก็ได้รับบาดเจ็บอยู่ดี และถ้าเป็นไปได้ ทางที่ดีที่สุดคือถ้าเธอไม่สู้กับพวกเขา

ศิลปะการต่อสู้ของ เนลล์ก็เป็นแบบตามบุญตามกรรม ซึ่งเป็นแบบที่ใช้ได้ในบางครั้งเท่านั้น

ไม่ควรประมาทเกษตรกร แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีทักษะการต่อสู้มากนัก พวกเขาก็ยังแข็งแกร่งมาก

เนลล์ไม่แน่ใจว่าเธอจะสามารถปกป้องตัวเองและแนนซี่ได้หากพวกเขาเจอสถานการณ์เช่นนี้

ดังนั้นเธอจึงต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับตัวเองและแนนซี่มากขึ้นเมื่อสถานการณ์ยังไม่คลี่คลาย

นี่อาจหมายถึงการเตรียมพร้อมสำหรับวันฝนตก

เธอต้องการนำดอกไม้เหล่านี้กลับคืนมาและเช็ดให้แห้งอย่างเงียบ ๆ เพื่อบดให้เป็นผง เพื่อที่เธอจะได้ทำแป้งที่อาจทำให้เกิดอาการประสาทหลอนชั่วคราวเมื่อถึงเวลา

แม้ว่ามันจะยากสำหรับเธอที่จะบอกได้ว่าแป้งจะแรงแค่ไหนเนื่องจากวัสดุที่มีจำกัด แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย

หากไม่ได้ผล ก็ยังสามารถใช้เป็นตัวแทนที่ทำให้ไม่เห็นค่าชั่วคราวได้

เนลล์คิดเรื่องนี้แล้วเดินไปหยิบพวงใหญ่อีกอัน

ป้าคาเรนมองเนลล์หยิบดอกไม้อย่างมีความสุขและถอนหายใจในใจอย่างเงียบๆ

เธอรู้สึกเสียใจกับผู้หญิงคนนี้ ที่บอกว่ามีลูกอีกสองคนที่บ้านและตอนนี้ติดอยู่ในภูเขาลูกนี้ คงจะไม่สามารถออกไปได้ตลอดชีวิต เธอไม่รู้ว่าลูกของเนลล์จะเป็นอย่างไร

ป้าคาเรนก็เห็นใจ เธอมองดูความมีชีวิตชีวาของ เนลล์ราวกับว่าเธอได้เห็นตัวเองในวัยเยาว์เมื่อหลายปีก่อน

อย่างไรก็ตาม นั่นคือทั้งหมดที่เหลือจากความเห็นอกเห็นใจของเธอหลังจากผ่านไปหลายทศวรรษของการชุบแข็ง

เป็นการดีสำหรับเธอที่จะถอนหายใจ แต่สำหรับเธอที่ริเริ่มบอกความจริงเกี่ยวกับพวกเขากับเนลล์ หรือแม้แต่ช่วยพวกเขา

นั่นเป็นไปไม่ได้!

ป้าคาเรนหนีออกไปในตอนนั้น เธอจึงรู้ว่าภูเขานั้นน่ากลัวขนาดไหน