“ฉันทนไม่ไหวแล้ว! ฉันปวดท้องจริง ๆ พี่ชาย พี่ชายของคุณกลับมาหรือยัง?”
มีน้ำเสียงใจร้อนจากชายข้างนอก
“อืม เขากลับมาแล้ว กลับมาแล้ว”
เขาพูดขณะเดินไปข้างหลัง
ประตูถูกเปิดออกอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
มีแสงสว่างส่องมาตรงหน้าพวกเขา
จากนั้นเนลล์และแนนซี่จึงเห็นได้ชัดเจนว่ายังมีถิ่นทุรกันดารที่ว่างเปล่าอยู่รอบตัวพวกเขา และพวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน
ผู้ชายที่เพิ่งพูดกับเธอยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
เขามองดูพวกเขาอย่างไม่อดทนและถามว่า “ใครในพวกคุณที่ต้องการใช้ห้องน้ำ?”
เนลล์ยกมือขึ้นแล้วตอบว่า "ฉันเอง! ฉันอยากไป"
เธอดูเหมือนเธอรีบร้อน ด้วยใบหน้าที่เรียวสวยและรูปร่างที่เพรียวบางของเธอ เธอดูราวกับดอกไม้ล้ำค่าที่มีน้ำค้างยามเช้า
ก่อนหน้านี้มันมืดเกินไปและกลางดึก ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงเหลือบมองด้วยแสงคบเพลิง และเพิ่งรู้ว่าไม่มีความผิดปกติกับเด็กผู้หญิง
ทั้งคู่ไม่ได้มองอย่างใกล้ชิดที่ใบหน้าของเด็กผู้หญิง
ตอนนี้ข้างนอกก็รุ่งเช้าแล้ว แม้ว่าเวลา 5:00 น. หรือ 6:00 น. จะไม่สว่าง แต่ก็มีแสงจาง ๆ ของรุ่งอรุณที่ส่องออกมาจากเมฆบนท้องฟ้า สะท้อนบนใบหน้าของเนลล์และทำให้เธอดูสง่างามและสวยงามยิ่งขึ้น
เขาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างโง่เขลาในขณะนี้
เป็นเวลานานก่อนที่เขาจะตอบสนองในที่สุด
“โอเค ผมจะพาคุณไปที่นั่น”
เขาพูดในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าและยื่นมือไปทางเธอ
“คุณรู้วิธีลงจากรถไหม ผมจะอุ้มคุณลงมา”
เนลล์ยิ้มให้เขาและพยักหน้า
"ขอบคุณ"
เธอพูดพร้อมกับยื่นมือออกมา
อย่างไรก็ตาม อีกมือหนึ่งของเธออยู่ข้างหลังเธอและชี้ไปที่แนนซี่ซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่นั่น
แผนของเธอคือตอนที่เธอจับมือชายคนนั้น พวกเขาจะพยายามหลบหนีทันที
แผนเดิมของพวกเขาคือเธอจะใช้โอกาสที่จะคว้ามือของชายคนนั้น กระโดดลงไป แล้วปราบชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว
พี่ชายของเขาควรจะยืนอยู่หน้ารถ หลังจากที่เธอปราบเขาสำเร็จ ชายคนนั้นก็จะวิ่งตามเธอทันที
แนนซี่สามารถย่องลงจากอีกด้านอย่างรวดเร็ว ไปที่หน้ารถ และนั่งเบาะคนขับ
เมื่อมีตัวประกันอยู่ในมือ ชายผู้นี้ไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหว จากนั้นเนลล์ก็สามารถพาเขาออกจากรถ และมัดเขาพร้อมปากปิด ทั้งเนลล์และแนนซี่จะหนีไปพร้อมกับรถ ไม่ว่าชายคนนั้นจะวิ่งเร็วแค่ไหน ไม่มีทางที่เขาจะตามทันพวกเขาได้
วิธีนี้พวกเขาสองคนจะชายคนนั้นไปกลางเมือง จากนั้นพวกเขาจะขับรถไปที่เมืองและพยายามติดต่อกิดเดียน ลีย์
เนลล์รู้ว่ากิดเดียนต้องได้รับข่าวอุบัติเหตุของเธอแล้ว และน่าจะรีบไปหาเธอเป็นการส่วนตัวแล้ว
เธอไม่เคยสงสัยในความรู้สึกของกิดเดียนที่มีต่อเธอ
อุบัติเหตุเครื่องบินเป็นเรื่องใหญ่ เขาคงรู้สึกไม่สบายใจถ้าเขาทิ้งเรื่องนี้ให้คนอื่นฟัง
ดังนั้นเธอเดาว่าเขาต้องมาที่นี่เป็นการส่วนตัว ถ้าเขามา เขาจะรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน
เพียงเพราะว่าพื้นที่มีขนาดใหญ่เกินไป ดังนั้นจึงไม่มีทางระบุตำแหน่งที่แน่นอนได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ
อย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องอยู่ใกล้ ๆ และนี่เป็นข้อเท็จจริงที่ไม่มีปัญหา
ตราบใดที่เนลล์สามารถติดต่อเขาและบอกตำแหน่งที่แน่นอนของเธอได้ กิดเดียนก็จะเข้ามาภายในเวลาที่เร็วที่สุดอย่างแน่นอน
วิธีนี้ตราบใดที่พวกเขาได้พบกับเขา อันตรายทั้งหมดจะได้รับการแก้ไข
การคำนวณของเนลล์และแนนซี่ค่อนข้างดี
เธอได้คำนวณสถานการณ์ที่เป็นไปได้ทั้งหมดที่อาจเกิดขึ้น
พวกเขาเคยคิดมาก่อนถึงความเป็นไปได้ที่ทั้งสองจะพบกับแก๊งที่ไล่ล่าพวกเขาเมื่อพวกเขาเข้าไปในเมือง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก