ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 77

เซลีนพูดไม่ออกและความเงียบที่เกิดระหว่างพวกเขา ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็หัวเราะคิกคัก เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อพบกับการจ้องมองของเนลล์เธอโพล่งอย่างเย็นชา

“เธอคิดว่าหลอกฉันได้เหรอ?” เนลล์เดาะลิ้นของเธอและส่ายหัว

“ก็ดี ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน” เซลีนมองอย่างไม่พอใจ

”ทั้งหมดนี้เธอหมายถึงอะไร?”

"อ่อ ไม่มีอะไร จะดีมากถ้าเธอได้มันไป แต่ก็ไม่สำคัญว่าเธอจะได้หรือไม่ได้ ความตั้งใจของฉันคือบอกให้เธอรู้ว่า เธอทำให้ฉันไม่ทันระวังตัวเมื่อห้าปีก่อน แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อน!

“เธออาจเข้าใจผิดคิดว่าฉันโง่ขนาดนั้น ฉันรู้ว่าเธอ และลิลี่กำลังจะวางแผนเพื่อล่อฉันมาที่นี่ และทำลายชื่อที่ฉันสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง ตอนนี้คิดว่าฉันจะโง่เหรอที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมา?” หน้า

เซลีนถอดสี เซลีนส่ายหัวเพราะไม่อยากจะเชื่อ

"ไม่มีทาง! ถ้าเธอมีหลักฐานจริง ทำไมเมื่อห้าปีก่อนเธอถึงไม่ออกมาแก้ตัว? " เนลล์หัวเราะเยาะ เธอหันหลังกลับไปพร้อมเดินจากไปโดยไม่มีคำพูดใด ๆ เซลีนเอื้อมมือเพื่อไปจับเธอ

“หยุดอยู่ตรงนั้น! มาเคลียร์กันก่อน ... ” อย่างไรก็ตามร่างหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและกระแทกเข้าที่เซลีนอย่างรวดเร็ว

“อ๊ะ!” ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง การตอบสนองของเนลล์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เจเน็ตหยุดชะงัก เธอหันไปมองและพบว่ากระโปรงครึ่งหนึ่งของเซลีนชุ่มไปด้วยไวน์แดง

“อ๊ะ! ฉันขอโทษ ขอโทษจริง ๆ โชคชะตาเข้าข้างอะไรอย่างนี้คุณไม่คิดเหรอ? ฉันไม่สามารถหยุดเวลาเพื่อวิ่งมาที่นี่และพุ่งเข้าใส่คุณ!”

เจเน็ตแสยะยิ้มขณะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อช่วยเช็ดไวน์แดง แน่นอนเซลีนไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ กลัวว่าเจเน็ตอาจจะทำอะไรแปลก ๆ อย่างเช่นผลักเธอ เซลีนรีบถอยออก

“อย่าเข้ามาใกล้อีก!”

“ฮึก ! คุณเองที่ปฏิเสธความช่วยเหลือของฉัน ดังนั้นอย่ามาโทษว่าฉันไม่ได้ขอโทษนะ!” ด้วยเหตุนี้เจเน็ตจึงดึงสติรู้สึกผิดชอบที่ชัดเจนกลับมา เซลีนเปลี่ยนเป็นสีหน้าเขร่งขรึมที่ใบหน้า เจเน็ตยิ้ม

“อย่าโกรธสิ เป็นเพียงชุดเดรสเท่านั้น ชุดที่น่าเกลียดและทำให้คุณดูเหมือนหญิงชราที่ตั้งครรภ์ ฉันช่วยคุณด้วยการทำให้มันสกปรก ที่แย่ที่สุดฉันจะซื้อชุดใหม่ให้คุณ”

“ ... ”

“อ่อ ใช่สิ สตรีมีครรภ์ไม่ควรโกรธ คุณอาจมีความเสี่ยงที่จะทำร้ายทารก หากคุณรู้สึกไม่สบายตัว นี่เป็นเพียงชิ้นส่วนที่ต้องต่อรองสำหรับคุณที่จะแต่งงานกับครอบครัวมอร์ตัน ดังนั้นคุณต้องรักษาให้ดีเลยนะ”

เซลีนกำลังฟูมฟาย หลังจากที่มีอาไปส่งเอมิลี่หลับไป มีอาก็กลับมาหาเซลีนเพราะเธอกังวลว่าเซลีนอยู่ข้างล่างคนเดียว เมื่อเห็นชุดเซลีนชุ่มไปด้วยไวน์แดง

“เซลีน เกิดอะไรขึ้น?” เซลีนจ้องเขม็งไปที่เจเน็ตโดยไม่มีคำพูดใด ๆ มองเหมือนจะฆ่า เจเน็ตมองไปที่มีอาด้วยรอยยิ้มที่สดใสโดยไม่สนใจเซลีน

“ไม่มีอะไร อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ ฉันทำให้ชุดของเธอสกปรก เธออยู่ที่นี่แล้ว งั้นเราจะให้คุณดูแลแล้วกัน! หญิงตั้งครรภ์ต้องได้รับการดูแล เราไม่อยากก้าวก่ายอะไรอีกแล้ว ดังนั้นเราต้องขอโทษด้วยละกัน ลาก่อน" เธอดึงเนลล์ตามไปด้วยและก้าวออกไป

“... ” เนลล์ประหลาดใจกับการปรากฏตัวของเจเน็ตอย่างกะทันหัน เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะย้อนกลับไปตอนที่เซลีนพูดไม่ออก เธอดึงมือของเจเน็ตเธอถามว่า

“เอ๊ะ แกอยู่ที่ไหน? แกหายไปนานมาก” เจเน็ตกระพริบตาถี่และเธอให้คำตอบที่คลุมเครือ

“ป่าวนะ ฉันเพิ่งได้เจอกับคนที่คุ้นเคยเพียงไม่กี่คนเอง” เจเน็ตเปลี่ยนหัวข้อเพื่อหลีกเลี่ยงความต่อเนื่องของคำถาม

"โอ้ใช่ แกได้บอกความลับกับเซลีนหรือเปล่า?” เนลล์ยิ้ม