ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 81

เสียงวิจารณ์ดังจนมีอาถึงกับเสียขวัญ

เมื่อเห็นว่าเนลล์ไม่อยากขยับตัวเธอจึงโพล่ง

“พอแล้ว! ความลับทางการค้าอะไร? เป็นเพียงลายแทงการออกแบบที่เรียบง่ายเท่านั้น

“เนลล์ เจนนิ่งส์ เมื่อห้าปีก่อนคุณขโมยงานออกแบบของเซลีนและส่งมันไปเป็นของคุณเอง อย่าลืมว่าคุณเสียโอกาสในการเข้าเรียนใน สถาบันศิลปะ!

“ตอนนี้คุณจะใช้ต้นฉบับดั้งเดิมเมื่อห้าปีที่แล้วเพื่อสร้างเธอขึ้นมาและอ้างว่างานออกแบบนี้เป็นของคุณ! สำหรับคนชั่วร้ายอย่างคุณ คุณไม่กลัวว่าสวรรค์จะโกรธคุณเหรอ?” คำพูดเหล่านี้ทำให้ทุกคนนิ่งงัน

อะไร? มีอามีต้นฉบับการออกแบบเรื่องอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับเนลล์เมื่อห้าปีก่อนอยู่ในมือของเธอหรือไม่? ความหมายของทั้งหมดนี้คืออะไร?

เมื่อได้ภาพมาผู้คนก็มองเนลล์แตกต่างกันออกไป

ใช้ต้นฉบับดั้งเดิมเมื่อห้าปีที่แล้วเพื่อจัดฉากให้เซลีนและอ้างว่าการออกแบบเป็นของเธอ ... นั่นอาจหมายถึง ... เจเน็ตกัดฟันแน่น เธอมองไปยังการแสดงท่าทางของเนลล์

'เพื่อนแกขอให้ฉันช่วยแกเล่นละคร แต่แกไม่เคยบอกฉันว่าจะเกิดอะไรขึ้นในสถานการณ์นี้!' แน่นอนว่าเจเน็ตไม่เชื่อว่าเนลล์ตั้งใจใส่ร้ายเซลีน

เพียงแต่เธอไม่เคยคิดเลยว่ามีอาจะพูดเรื่องแบบนี้ การไม่มีการพิสูจน์เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เนลล์ไม่ต้องสงสัย วิธีที่มีอาเป็นผู้นำบรรยากาศในห้องพวกเขาอาจจะฆ่าตัวเองทางอ้อม

เจเน็ตอาจรู้สึกไม่ดีแต่เนลล์ตอบโต้ด้วยการเย้ยหยัน

“คุณกำลังบอกว่าพิมพ์เขียวของการออกแบบในแฟลชไดรฟ์เป็นต้นฉบับดั้งเดิมของเมื่อห้าปีที่แล้วใช่หรือไม่?” มีอายืดหลังของเธอ

"แน่นอน"

“อ่า!” เธอยิ้มออกมาอย่างสิ้นหวังโดยไม่พูดอะไรอีก เธอเดินตรงไปที่โต๊ะของเธอเริ่มเปิดแล็ปท็อป และเสียบแฟลชไดรฟ์ในไม่ช้าเอกสารก็ถูกค้นพบ

“ตั้งแต่คุณมาที่นี่ เซลีน เจนนิงส์ ทำไมคุณไม่มาดูว่าเอกสารนี้เกี่ยวกับอะไร” เซลีนถึงกับสะดุ้ง เธอยังคงมีท่าทีสงบขณะที่เดินผ่านไป แต่เมื่อดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ลายพิมพ์สีสันสดใสบนหน้าจอเธอก็เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

“ภาพร่างการออกแบบล่าสุดของมาดามเอมี่?” เนลล์พยักหน้า

“ใช่ฉันพบมันทางออนไลน์ ฉันบันทึกไว้เพื่อที่จะได้รับแรงบันดาลใจและสไตล์ล่าสุดของเอมี่ ฉันไม่คิดว่าคุณจะสนใจงานนี้ด้วย! คุณบอกฉันได้แล้วฉันจะส่งสำเนาให้ ทำไมต้องแอบทำไรลับหลังฉันล่ะ?” เซลีนใบหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด มีอาก็มีสีหน้าที่ไม่ต่างจากเธอมากนัก มันมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?

ช่วงเวลาก่อนหน้านี้เซลีนยังคงมีความหวังแม้ว่ามีอาจะถูกจับตัวไป ในสายตาของสาธารณชนเธอเป็นเหยื่อในเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อน

ทุกคนจะเข้าข้างเธอตราบเท่าที่เธอยังคงยืนยันว่าเนลล์ออกไปกับเธอและสั่งให้มีอาขโมยต้นฉบับเป็นเพียงการป้องกันตัวเท่านั้น

ถึงตอนนี้ ... มันลงเอยเช่นนี้ได้อย่างไร? เนลล์หรี่ตาลงเพื่อสะท้อนความสุขของเธอ

“เซลีน เจนนิ่งส์ คุณดูผิดหวังนะ!” เซลีนตกใจเกินไปที่จะปรับกล้ามเนื้อใบหน้าของเธอ ความหนาวเย็นพุ่งขึ้นกระดูกสันหลังของเธอเมื่อคิดว่าเนลล์ต้องใช้เวลานานกว่าจะได้เอาคืนในคืนนี้ เมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติเจสันที่ยืนอยู่ข้างๆกระซิบ

“เซลีนเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” คนอื่น ๆ อาจไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของมีอาและเซลีน แต่เขารู้ อย่างไรก็ตามเซลีนยังคงอยู่กับตัวเอง

เจเน็ตหมดความอดทน

“เราควรโทรแจ้งตำรวจตอนนี้ทุกอย่างเคลียร์หมดแล้ว!” มีอาตะโกนว่า

"อย่าเรียกตำรวจ!"

“คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงสั่งฉัน?”

“คุณโทรหาตำรวจไม่ได้!”

มีอาพุ่งไปข้างหน้า และปัดโทรศัพท์ออกจากมือของเจเน็ต ใบหน้าของเธอฉายความกลัวและวิตกกังวล เนลล์ตอบอย่างเย็นชา

“การเรียกตำรวจไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีเหรอ เพราะคุณคิดว่าฉันจะทำให้คุณกับเซลีนผิดหวัง? ปล่อยให้ตำรวจทำหน้าที่ของตนและตัดสินว่าใครเป็นผู้ร้ายและเหยื่อ มันจะไม่ยุติธรรมเหรอ?” มีอาส่ายหัว "ไม่นะ ไม่!" แม้ว่ามีอาจะเป็นนักแสดงหญิงอันดับสาม แต่เธอก็สร้างชื่อให้กับตัวเองเล็กน้อย มันเป็นทางเลือดหยาดเหงื่อและน้ำตาที่ทำให้เธอมาถึงจุดที่เธออยู่ในวันนี้ มันจะเป็นจุดจบในอาชีพของเธอหากตำรวจถูกเรียกตัวและตัดสินว่าเธอขโมย!

เนลล์ยิ้มเยาะอย่างเย็นชา

“ฉันไม่ต้องเรียกตำรวจ แต่คุณต้องบอกเหตุผลกับฉันที่คุณมาที่นี่”

ในบริเวณใกล้เคียงเซลีนกำมือของเธอไว้เป็นความลับในขณะที่เลื่อนไปข้างหลังอย่างเงียบ ๆ

เนลล์เอื้อมมือออกไปและพูดเบา ๆ ว่า

“ฉันจะนับสาม เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณที่จะบอกความจริง ไม่งั้นฉันจะปล่อยให้ตำรวจจับ!

"หนึ่ง”

"สอง”

“ ... ”

“ฉันจะพูด!” มีอาก็ตะโกนออกมา

ความโกลาหลครั้งใหญ่เกิดขึ้นด้านนอก จึงมีมากกว่าที่ตาเห็น! เมื่อรู้สึกถึงเหตุการณ์ที่ตกต่ำเซลีนเอามือของเธอแตะหน้าผากก่อนที่จะตกลงกลับไปในอ้อมแขนของเจสัน

“พี่เจฉันปวดหัว ที่นี่เสียงดังจริง ๆ คุณช่วยพาฉันออกไปได้ไหม?”

เจสันไม่ต้องการออกไป เขาต้องการที่จะไปถึงจุดต่ำสุดของความขัดแย้งระหว่างเนลล์และมีอา อย่างไรก็ตามเขามองสีหน้าซีดเซียวและเจ็บปวดของเซลีนและพาเธอออกไปพร้อมกับขมวดคิ้ว

“เพราะ เซลีน เจนนิงส์! เธอโทรหาฉันเพื่อบอกให้ฉันรู้ว่าคุณขโมยงานต้นฉบับของเธอเมื่อห้าปีก่อนและต้องการทำร้ายชื่อของคุณในคืนนี้ เธอไม่ต้องการให้คุณปล่อยต้นฉบับดังนั้นเธอจึงบอกให้ฉันขโมยมัน มันไม่มีผลอะไรกับฉัน ฉันแค่ทำตามที่เธอบอก”

ทุกคนตกตะลึง ครู่หนึ่งพวกเขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง อะไร? เซลีน เจนนิงส์? เจสันไม่แปลกใจเหรอ เขาก้มศีรษะลงเพื่อมองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา เซลีนขาวซีดราวกับแผ่นกระดาษ ริมฝีปากของเธอสั่น ก่อนที่เธอจะได้มีโอกาสตำหนิเสียงเย็นชาของเนลล์ก็ดังขึ้น

“เซลีน เจนนิงส์ ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่คุณจะออกไปตอนนี้เพราะคุณมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย!” เซลีนและเจสันหยุดอยู่ในเส้นทางของพวกเขา ภายใต้การจับตามองของฝูงชนทั้งคู่พลิกตัวไปมา

เซลีนพบกับการจ้องมองของเนลล์ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยพลัง

“ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดถึงอะไร” ดวงตาของมีอาเบิกโพลง

“เซลีนคุณกำลังพูดอะไรอยู่? คุณบอกฉันว่าเนลล์ได้รับต้นฉบับของเธอตั้งแต่นานมาแล้ว คุณให้ฉันเอามันมาให้คุณและตอนนี้คุณกำลังปฏิเสธเรื่องทั้งหมดนี้เหรอ?” หายใจเข้าลึก ๆ เซลีนทำหน้าตรง เธอมองไปที่มีอาด้วยความแค้นที่ขมขื่น

“มีอา เนลล์เป็นพี่สาวของฉัน เราได้เคลียร์กันแล้วและฉันก็ไม่อยากพูดถึงมันอีกต่อไป ฉันเชื่อว่าเนลล์ได้เปลี่ยนไปแล้ว เราอยู่ในความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นเรื่องนี้มันคือเรื่องที่คุณแต่งขึ้นมาเหรอ??

“คุณไม่สามารถเปลี่ยนข้อเท็จจริงและผลักดันความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราที่เป็นพี่น้องกันได้หรอก!” มีอาเป็นแค่คนโง่ เธอไม่สามารถเข้าใจคำพูดที่ออกมาจากปากของเซลีนได้เลย