ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 882

เมื่อแอนเดรียดื่มจนเมาแล้ว เธอก็พูดสิ่งที่อัดอั้นอยู่ภายในใจออกมา

“คุณวิกกี้ คุณรู้หรือเปล่าว่าฉันไม่ใช่เด็กกำพร้า จริง ๆ ฉันมีพ่อ แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาเลยตั้งแต่ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก”

ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นนักดื่มที่ไม่ดีนัก ดวงตาของเธอเริ่มเป็นประกายหลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่แก้ว เธอรินไวน์องุ่นให้ตัวเองมากขึ้น ในขณะที่เธอยังคงพึมพำต่อไปว่า “เขาทิ้งแม่ของฉันไปตั้งแต่ตอนที่ฉันยังไม่เกิดด้วยซ้ำ และเมื่อเขารู้ว่าแม่มีฉัน เขาก็ยังไม่เคยมาหาฉันเลย

“ฉันเคยคิดว่าเขาอาจจะมีปัญหาบางอย่าง ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยรับผิดชอบอะไรเลยตั้งแต่ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก แต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกเกลียดเขาเลย แต่ในตอนนี้ ฉันตระหนักได้ว่าทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่ข้ออ้างที่ฉันหลอกตัวเองไปวัน ๆ เพราะในความเป็นจริงเขาไม่เคยยอมรับฉันเลย

“เมื่อฉันโตขึ้น ฉันก็ไม่ต้องการให้เขาทำอะไรเพื่อฉันอีก ฉันเพียงแค่ต้องการมีครอบครัวที่ปกติเหมือนดั่งคนทั่วไป แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย คุณวิกกี้ คุณคิดว่าฉันน่าสมเพชไหม? ฉันโง่เกินไปหรือเปล่า?”

วิกกี้ไม่เคยคาดคิดว่าชีวิตของแอนเดรียจะเป็นเช่นนั้น

ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจผุดขึ้นภายในหัวใจของเธอ เธอตบไหล่หญิงสาวเบา ๆ และพูดว่า “เธอไม่ได้โง่หรอก เขาคือพ่อของเธอ แต่พ่อของเธอต่างหากที่ไม่สมควรได้เธอลูกสาวอย่างเธอ”

วิกกี้เองก็รู้ดีว่ามีใครบางคนบนโลกใบนี้ที่ไม่คู่ควรกับการเป็นพ่อแม่จริงๆ ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจเลยที่จะยังมีคนแบบนี้อยู่ในโลก

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของแอนเดรีย แต่จากสิ่งที่เธอได้ยิน เธอก็พอจะเดาได้ว่าเขาจะต้องเป็นคนที่เย็นชาและเห็นแก่ตัว

แอนเดรียพึมพำด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “ฉันรู้ว่าเขาไม่คู่ควร แต่ฉันก็แค่อยากจะได้รับการยอมรับจากเขาสักวันหนึ่ง ไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันอยากจะมีครอบครัวมากแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าในตอนนี้มันคงจะไม่มีแล้วคำว่าครอบครัว ไม่ใช่แค่บ้านเท่านั้นที่ฉันไม่มี แต่ฉันยังไม่มีอะไรเลย”

ในขณะที่เธอพูด น้ำเสียงของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป และในที่สุดเธอก็ทรุดตัวลงบนโต๊ะ

วิกกี้สะกิดที่ไหล่เธอและเรียกเธอเบา ๆ “แอนเดรีย?”

เมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบสนอง เธอจึงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ดูเหมือนว่าแอนเดรียจะเมาหลับไปแล้ว

วิกกี้ไม่รู้ว่าพ่อคนนั้นของเธอเป็นใคร แต่เขากล้าทำในสิ่งที่โหดร้ายเช่นนี้กับเธอ และยังไม่ยอมรับเธออีก แต่ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร วิกกี้ก็หวังเพียงแค่ว่าเธอจะไม่ได้เดินสวนกับเขา เพราะไม่อย่างนั้น วิกกี้อาจจะไม่ยอมปล่อยให้เขาทำเช่นนั้นกับแอนเดรีย

ผ่านไปครู่หนึ่ง วิกกี้ก็เรียกพนักงานเสิร์ฟให้มาเก็บเงิน แต่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย เธอพยายามส่ายหน้า เธอคิดว่าเธอไม่น่าจะเมามาก

หรือเป็นเพราะว่าเธอพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บนานเกินไป จนความสามารถในการดื่มของเธอลดลง?

โชคดีที่อาการเวียนหัวของเธอนั้นไม่รุนแรงมาก ดังนั้น เธอจึงไม่รู้สักกังวล

หลังจากจ่ายเงินแล้ว วิกกี้ก็ปลุกแอนเดรีย และบอกกับเธอว่าพวกเธอจะต้องกลับแล้ว และถึงแม้ว่าแอนเดรียจะดื่มไปเยอะแต่เธอก็ยังรู้สึกตัว

วิกกี้ไม่ต้องการให้โจนาธานเห็นแอนเดรียในสภาพเช่นนี้ เธอจึงไม่ขอให้พวกเขาเข้ามาเพื่อช่วย เธอจึงประคองแอนเดรียขึ้นแล้วเดินออกมาด้วยกัน

ในขณะที่พวกเธอเดินออกมา แอนเดรียก็เรียกเธอเบา ๆ ว่า “คุณวิกกี้”

วิกกี้ตอบเธอ "ว่ายังไง?"

“ฉันอยากไปเข้าห้องน้ำ”

วิกกี้หันไปด้านข้าง และเห็นห้องน้ำอยู่ที่ริมทางเดินด้านนอก เธอจึงพูดว่า “ได้ ฉันจะพาเธอไป”

จากนั้นเธอก็พาแอนเดรียไปเข้าห้องน้ำ

โจนาธานและบอดี้การ์ดคนอื่นๆ รออยู่ที่บูธข้าง ๆ ถ้าหากว่ามีอะไรเกิดขึ้น พวกเธอจะสามารถเรียกเข้าได้

อย่างไรก็ตาม วิกกี้ไม่ได้เรียกพวกเขา เธอคิดว่าเธอจะออกไปหาพวกเขาหลังจากที่เธอกลับมาจากห้องน้ำแล้ว ดังนั้นในเวลานี้พวกเขาจึงไม่รู้ว่าวิกกี้และแอนเดรียได้ออกจากบูธไปแล้ว