ถ้ารักเธอเป็นความลับ นิยาย บท 2

ในช่วงกลางดึกคืนนั้นคนที่ส่งดอกกุหลาบสีดํามาให้ อีกทั้งยังส่งข้อความมากวนบ่อยๆ นั่นไม่ใช่หลี่เจ่อเฉิงใช่ไหม?

หัวใจของเถาซูแทบจะหลุดออกมา เธอผลักประตูกลับไปที่สํานักงาน แล้วมองไปที่หลี่เจ่อเฉิงซึ่งกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

ซือฉี!คุณเลือกชุดแต่งงานเสร็จเรียบแล้วหรือยังครับ？

มุมปากของหลี่เจ่อเฉิงคลี่ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ในทางกลับกันภายในนัยน์ตาเถาซูนั้นแทบไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลย

เถาซูที่กำลังจะอ้าปากพูดก็กลืนคําพูดของตัวเองลงไปในท้อง

หลี่เจ่อเฉิงได้มีคนใหม่เข้ามาอยู่เคียงข้างเขาแล้ว แล้วฉันจะสงสัยตัวเขาได้อย่างไร

“มีธุระอะไรเหรอ”? หลี่เจ่อเฉิงวางโทรศัพท์แล้วพูดเบา ๆ

เถาซูส่ายหัว "ลืมหยิบของไปน่ะ"

เธอเดินตรงไปที่โต๊ะทํางานของเธอ หยิบของบางอย่างไว้ในมืออย่างมั่วๆ แล้วก็เดินออกไปเหมือนหลบหนี

พอได้ยินเรื่องราวที่หลี่เจ่อเฉิงคุยโทรศัพท์เมื่อครู่นั้น เถาซูก็รู้สึกแน่นที่หน้าอก

เมื่อหวนนึกถึงความรู้สึกที่เลิกลากันไปของทั้งสองคน จู่ๆในปากของเถาซูก็รู้สึกขมขื่นขึ้นมา

พอนึกถึงตอนรักกันใหม่ๆก็รักจนฝังใจ ต่อมาก็เกลียดกันจนเข้ากระดูกดำ

เถาซูส่ายหัว แล้วรีบสลัดความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมดในหัวออกไป

ภายใต้การวางแผนของแม่เถาซู เถาซูได้พัฒนาความสัมพันธ์เป็นแฟนกับกั๋วไค่ และความสัมพันธ์นั้นพัฒนาไปถึงขั้นของการแต่งงาน

ทุกคนต่างก็มีชีวิตใหม่แล้ว ก็ไม่จําเป็นต้องนึกถึงอดีตอีกแล้ว

เถาซูทำการย้ายข้อความก่อกวนอีกครั้ง แล้วเดินไปยังที่ห้องโถงธุรกิจที่อยู่ใกล้เคียงเพื่อขอดูชื่อลูกค้าที่ส่งข้อความเข้ามา

แต่เจ้าหน้าที่ในห้องโถงธุรกิจระบุว่าหมายเลขดังกล่าวเป็นเพียงหมายเลขเติมเงินไม่มีการลงทะเบียนยันยืนตัวตนใด ๆ และไม่สามารถตรวจสอบได้เลย

ในที่สุดเถาซูก็ต้องหยุดการสืบหาชั่วคราว เพราะไม่มีวิธีใดที่สามารถทำได้

เธอเดินไปที่สถานีรถไฟใต้ดินเตรียมตัวจะกลับบ้าน แต่จู่ๆก็เห็นรถเก๋งสีเงินที่คุ้นเคยขับผ่านไป

นั่นรถของกั๋วไค่ไม่ใช่เหรอ?

เถาซูนั้นรู้สึกตกใจมากที่เห็นกั๋วไค่เดินทางไปทําธุรกิจที่เมืองนี้ เขาบอกว่าจะกลับมาในช่วงปลายเดือน แต่ตอนนี้ยังเป็นช่วงกลางเดือนอยู่เลย!