ทาสรัก นิยาย บท 11
EP10
“ทำไม…ฉันพูดความจริงแล้วรับไม่ได้?”
“ต้องให้นิทำยังไงคุณถึงจะเชื่อว่านิไม่ได้ไปทำอะไรแบบนั้น…แล้วเลิกหาเรื่องนิสักที”
“ก็ตอบมาดิว่าไปกับใคร!!” ทิศเหนือจ้องมองใบหน้าหวานเอาคำตอบด้วยสายตาเกรี้ยวกราด เสียงตะคอกของคนตรวหน้าทำให้เธอต้องหลับตาแน่น
ครืด… ครืด…
ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังคาดคั้นเอาคำตอบเสียงมือถือของนิวาก็สั่นเครือขึ้นมาในกระเป๋าใบเล็ก สายตาคมกริบตวัดมองในทันใด เธอจึงพยายามบิดข้อมือออกแล้วล้วงหยิบขึ้นมา พอปรากฏรายชื่อหัวใจก็กระตุกวาบแทบหล่นลงไปตาตุ่ม…
หมับ!
“คุณเหนือ!”
“…” ทิศเหนือคว้ามือถือมาแล้วจ้องมองรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นอิฐที่โทรเข้ามา มือหนากดรับสายแล้วเปิดลำโพงฟัง สายตาจ้องมองใบหน้าหวานราวกับอยากฉีกเนื้อเธอออกเป็นชิ้นๆ
(ถึงห้องยัง แล้วพรุ่งนี้ว่างมั้ย…)
ชายหนุ่มกดตัดสายมือหนาบีบโทรศัพท์แน่น ก่อนจะฟาดมันลงพื้นด้วยอารมณ์โมโห
เพล้ง!
“ที่ผ่านมาไม่เข็ด?” นิวากำลังจะวิ่งไปเก็บมือถือขึ้นมาดูแต่กลับถูกคนตัวโตดึงคอเสื้อเอาไว้แล้วกดลงผนังห้อง ร่างเล็กที่กำลังอ้าปากอธิบายถูกทิศเหนือกดจูบลงมาหนักหน่วง ใบหน้าหวานพยายามเบือนหนีและเม้มปากเอาไว้ แต่กลับถูกความแหลมคมกัดเข้าแรงๆ ที่ผิวปาก เธอจึงอุทานออกมา จังหวะนั้นลิ้นหนาก็สอดเข้าไปในโพรงปากดูดดุ้นด้วยความป่าเถื่อน…
จ๊วบ!! จ๊วบ!!
“อื้อ!!”
กำปั้นเล็กพยายามทุบอกแกร่งเธอหลับตาแน่นหนีความจริงตรงหน้าที่กำลังเผชิญอยู่ ตลอดเวลาสามปีที่เธออยู่แบบนี้หญิงสาวไม่เคยได้รับอิสระของตัวเองเลยสักครั้ง เวลามีผู้ชายเข้ามาจีบหรือแม้แต่กระทั่งเพื่อนผู้ชายเข้ามาทักหรือมาคุยด้วย ทิศเหนือก็มักไปหาเรื่องคนพวกนั้น จนไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับเธอมาถึงปัจจุบันชายหนุ่มก็ยังไม่ให้อิสระเธอ แถมยังคอยกลั่นแกล้งและหาเรื่องมาตลอด…
นานนับนาทีที่หญิงสาวถูกกดจูบอยู่แบบนั้นจนร่างแทบจมไปกับผนังห้อง กลิ่นคาวเลือดจากริมฝีปากยังคงลอยคละคลุ้งชวนอาเจียนออกมา ก่อนจะรับรู้ถึงมือหนาที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเธอออก ตามมาด้วยกางเกงจนเรือนร่างอรชรเหลือเพียงชั้นในเพียงสองชิ้น…
“อึก…อย่าค่ะคุณเหนือ…ฟังนิกะ....” ใบหน้าหล่อเหลาผละจูบออกแล้วตวัดร่างนิวาไปชิดกับขอบโต๊ะ ริมฝีปากอุ่นร้อนซุกเข้าที่ลำคอระหงดูดเนื้อขาวเนียนจนเกิดรอยสลับข้างกันอย่างมูมมามจนเสียงหวานถูกกลืนหายไปในลำคอ เธอต้องยั้งฝ่ามือลงบนโต๊ะเพื่อพยุงร่างตัวเองไม่ให้ล้ม
“หุบปากเถอะนิวา คำพูดของเธอแม่งโคตรตอแหลว่ะ…” พูดจบชายหนุ่มก็ปลดตระขอบราเชียร์ออก ตามด้วยแพนตี้ตัวจิ๋วจนมันไหลลงมาตามเรียวคาคู่สวย ก่อนจะถอดของตัวเองออกทุกชิ้นจนร่างกายเปลือยเปล่าในที่สุด
“ทำไมคุณไม่เชื่อนิบ้าง…”
“ฉันบอกให้หุบปากไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?!” เขาตะคอกกรอกหูเธอด้วยอารมณ์ที่ควบคุมไม่อยู่ ยิ่งได้ยินนิวาพูดออกมาเขาก็ยิ่งอยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระชากคนตัวเล็กนั่งลงบนพื้นแล้วจับศีรษะทุยกดลงที่หว่างขา
“…” นิวาไม่แม้แต่จะกล้าพูดอะไรออกมาเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อยจนเธอชินชาไปแล้ว แต่สิ่งที่ไม่ชินคือเธอหวาดกลัวทุกครั้งเวลาทิศเหนือโมโห เขาจะไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้นยิ่งอธิบายก็จะถูกมองว่าเธอปกป้องคนคนนั้น และจัดการความโกรธตัวเองด้วยการระบายใส่ร่างเธอ
“ในเมื่อแหกปากปกป้องมันอยู่ได้ ก็หาอะไรอุดปากก็แล้วกัน” ใบหน้าแดงก่ำกระตุกยิ้มเหี้ยมเกรียมก่อนจะกดศีรษะทุยลงที่แก่นกายสีชมพูระเรื่อแท่งใหญ่ที่กำลังชูชันต่อหน้าเธอ นิวาส่ายหัวปฏิเสธใบหน้าเบ้ขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่…
หมับ!
“อื้อ!! …นิเจ็บ” นิวาช้อนตามองคนตรงหน้าแทนคำขอร้องอ้อนวอน เธอไม่อยากโดนขืนใจด้วยความรุนแรง สิ่งที่เธอกำลังอดกลั้นอยู่ตอนนี้เพื่อรอวันที่จะได้ไปจากคนใจร้าย อีกแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น แต่มันคงจะเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุด เธอได้แต่ภาวนาให้มันผ่านพ้นไปเร็วๆ แล้วปิดเปลือกตาลงยังไงเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว…
เมื่อเห็นคนตรงหน้าหลับตาหนีมือหนาจึงบดขยี้คางมนแน่นให้ปากเธออ้าออกก่อนจะจับลงมาที่หัวหยัก เอวสอบกระแทกเอวใส่จนสุดโคน มือหนารวบข้อมือเล็กเอาไว้ทั้งสองข้าง อีกข้างดึงเปียผมรวบเข้าหากันแล้วกดขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบนาบ…
นิวาพยายามอ้าปากรับแก่นกายใหญ่ที่อัดแน่นเต็มอุ้งปาก ผมเผ้าเริ่มหลุดลุ่ย เสียงลมหายใจหนักๆ ของคนตัวโตเริ่มเล็ดลอดออกมา สายตาวาบวามมองริมฝีปากแดงระเรื่อที่กำลังครอบงำท่อนเอ็นตัวเองอยู่พอคิดว่าเธอไปทำแบบนั้นกับคนอื่นมือหนาก็ยิ่งขย้ำเปียออกแรงกดหัวเธอแรงขึ้นกว่าเดิม…
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!
ใบหน้าหวานเริ่มบิดเบี้ยวมากขึ้น ของเหลวสีขาวขุ่นเริ่มผลิตออกมาอย่างอัตโนมัติเจือปนกับน้ำลายในอุ้งปากเล็กที่เริ่มไหลทะลักออกมาจากกรีบปากไหลลงมาตามคางมน เสียงลามกเกิดขึ้นระหว่างจุดนั้นนานนับนาที…
“อ๊า~” น้ำเสียงแหบพร่าครวญครางออกมา หัวหยักถูไถเข้ากับความนุ่มนิ่ม ก่อนที่ชายหนุ่มจะผละมืออกจากข้อมือของนิวา ทิศเหนือจับศีรษะทุยทั้งสองข้างเอาไว้แน่นแล้วเด้งเอวสอบสวนเข้าไปเมื่อปลายทางกำลังขับเคลื่อนเข้ามา…
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! …
พรวด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก