ทาสรัก นิยาย บท 12
สรุปบท ตอนที่ 11 ไร้ค่าในสายตา: ทาสรัก
ตอนที่ 11 ไร้ค่าในสายตา – ตอนที่ต้องอ่านของ ทาสรัก
ตอนนี้ของ ทาสรัก โดย So Nonny ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 11 ไร้ค่าในสายตา จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
EP11
สิ้นคำพูดทิศเหนือก็ผละออกจากร่างของนิวา มือหนาคว้าทิชชูมาเช็ดที่แก่นกายด้วยอารมณ์ที่ยังค้างคาอยู่ แต่ขืนเอาคนที่นอนแข็งเหมือนท่อนไม้ต่อไป เขาคงต้องได้พลั้งมือฆ่าเธอก่อนจะได้ปลดปล่อย
“หึ…” เขาเค้นหัวเราะออกมาแล้วเดินไปหยิบชุดขึ้นมาสวมลวกๆมือหนาเสยผมขึ้นไปหนึ่งทีก่อนจะคว้ากระเป๋าตังแล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเสียงประตูที่ดังสนั่น…
ปั้ง! ลับร่างทิศเหนือนิวาก็ทิ้งหน้าซบเข้ากับหมอนใบโต เธอมองคราบสีขาวเหนียวหนืดที่เปื้อนตามสีข้าง มันรู้สึกสะอิดสะเอียนที่ต้องแปดเปื้อนกับใครต่อใครมานักมากมาย มือบางค่อยๆยกขึ้นลูบท้องน้อยตัวเองเบาๆ หยดน้ำตาไหลอาบพวงแก้มหยดแล้วหยดเล่าที่ต้องติดอยู่ความอึดอัดแบบนี้วังวนเดิมๆตลอดมา…
“ฮึก…แม่ขอโทษ” นิวาปิดเปลือกตาลงพยายามลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอพยายามมาครั้งต่อหลายครั้งที่จะไม่รักผู้ชายคนนี้ แต่มันกลับไร้ประโยชน์สิ้นดี
ครืด… ครืด…
ในขณะที่เธอกำลังนอนร้องให้อยู่เสียงมือถือก็สั่นเครือขึ้นอีกครั้ง นิวาปาดน้ำตาออกแล้วเอื้อมมือหยิบขึ้นมา ปลายสายเป็นอิฐที่โทรเข้าเธอจึงตัดสินใจกดรับ เพราะต้องการคุยอะไรบางอย่างกับเขาพอดี…
“คะ คุณอิฐ”
( นิ…ว่างรึป่าว ออกมาคุยกันหน่อยได้มั้ย ) น้ำเสียงจากปลายสายเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจอะไรบางอย่าง พร้อมกับเสียงถอนหายใจหนักๆตามท้ายประโยคมาด้วย
“ตอนนี้ใช่มั้ยคะ…” นิวาพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นเครือออกมา เธอหย่อนเท้าลงจากเตียงแล้วเดินหายเข้ามาในห้องน้ำปลายนิ้วชี้ค่อยๆไล่แตะตามรอยดูด…
( อืม )
“ที่ไหนคะ นิก็มีเรื่องจะคุยกับคุณเหมือนกัน” นิวาต้องบอกเรื่องนี้ให้อิฐระวังตัวก่อนมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่านี้ หากทิศเหนือเล็งใครไว้ละก็ คนนั้นไม่พลาดแน่นอน
( See-k-no vip 10 )
“เรา คุยกันที่อื่นไม่ได้หรอคะ”
( ฉันก็แค่แวะมาดื่ม เดี๋ยวจะกลับแล้ว ทำไม กลัวฉันมอมเหล้าหรอ )
“เปล่าค่ะ งั้นไว้เจอกันนะคะ"
( อืม )
นิวากดตัดสายทิ้งแล้วจัดการชำระร่างกายให้สะอาดจนเสร็จเรียบร้อยร่างเล็กก็เดินออกมาแต่งตัวแล้วปิดรอยดูดที่ลำคอเอาไว้ด้วยการปล่อยผมให้คลอเคลียตอนกลางคืนคงไม่มีใครสังเกตเห็น พอทุกอย่างโอเคเธอจึงเดินออกมาจากนอกห้องด้วยใบหน้าหมองเศร้า…
See-K-no…
อึก อึก อึก…
แกร๊ก!
นิวายืนมองอิฐที่กระดกเหล้าเข้าปากอยู่หน้าประตู มือบางกำสายกระเป๋าแน่น ก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน ดึงสายตาของอิฐให้เงยหน้าขึ้นมอง
“มาเร็วดีนิ”
“ทำไมคุณอิฐดื่มเยอะขนาดนี้ละคะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึป่าว” นิวาเหลือบมองขวดเหล้าที่กระจัดกระจายบนโต๊ะหลายขวดด้วยความสงสัยแต่คนตรงหน้าเธอไม่ได้แสดงท่าทีมึนเมาออกมา…
“วันนี้หลังจากที่ฉันกลับไปส่งเธอ พ่อบอกว่าเธอกำลังจะหมั้นหรอ” นิวานิ่งเงียบกับคำถาม เกรียงไกรคงบอกแค่คนสนิทจริงๆ และนั้นก็ไม่แปลกที่อิฐจะรู้เรื่องนี้
“ค่ะ”
“…” อิฐพยักหน้าเบาๆกับคำตอบที่ได้รับ มือหนาคว้าขวดเครื่องดื่มรินใส่แก้ว ก่อนจะยกมันขึ้นกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด นิวาจึงเอื้อมมือไปค่อยๆจับแก้วออกแล้ววางไว้
“พอเถอะค่ะ ดื่มเยอะๆเดี๋ยวก็เมาหรอก”
“ช่างเถอะ ฉันอยากดื่ม” อิฐพยายามแย่งแก้วคืนแต่นิวากลับไม่ให้เธอวางมันไว้ไกลๆ แล้วจ้องมองหน้าอิฐ
“มีเรื่องอะไรเล่าให้นิฟังก็ได้นะคะ”
“ฉันแค่อยากรู้เฉยๆว่าเธอกำลังจะหมั้นจริงๆหรือแค่เรื่องโกหก แต่ตอนนี้ฉันรู้คำตอบแล้วแหละ…”
“นิ…ขอโทษนะคะ ที่ไม่ได้เป็นคนบอกคุณอิฐเอง”
นิวาที่คิดว่าอิฐคงโกรธที่เธอไม่ได้บอกว่างานหมั้นของตัวเองกำลังเกิดขึ้นเอ่ยขอโทษด้วยสีหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย
“ไม่ต้องขอโทษอะไรทั้งนั้นหรอก ไม่ใช่ความผิดเธอ”
“ผิดสิคะ นิไม่ได้เป็นคนบอกคุณอิฐเอง” อิฐเบือนหน้าหลบสายตาแล้วกระตุกยิ้มฝืนๆให้เธอ
“ยังไงก็…ยินดีด้วยนะ”
“คุณอิฐอย่าโกรธนิเลยนะคะ”
“ใครบอกว่าฉันโกรธเธอ ฉันโอเคดี” อิฐแสร้งยักไหล่เหมือนเขาไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น มือหนาคว้าหมับเข้าที่ขวดเครื่องดื่มแล้วกรอกมันเข้าปาก จนนิวาแอบตกใจเบิกตากว้าง ไหนบอกว่าโอเค?
“คุณ…”
“พูดเรื่องของเธอมาเถอะ…ไหนบอกว่ามีเรื่องจะคุย” อิฐเปลี่ยนเรื่องในทันใด เขาวางขวดเหล้าลงบนโต๊ะ แล้วเอนแผ่นหลังพิงผนักเก่
“คุณอย่าบอกเรื่องนี้กับใครได้มั้ย…”
“อืม…แต่ถ้ามันทำอะไรจนเธอทนไม่ไหว ไหล่ฉันยังว่างให้ซบนะ” นิวามองคนตรงหน้า แล้วพยักตอบเบาๆ ถึงเขาจะดูร้าย แต่จริงๆแล้วอิฐยังมีความใจดีอยู่บ้าง เป็นพี่ชายที่แสนดีอีกคน พอนิ่งมองหน้าชายหนุ่มสักพักอิฐก็ยื่นมือมายีผมเธอแล้วเป็นฝ่ายเดินล้วงถุงกางเกงเดินออกไป…
“วันนี้ยิหวาขอไปนอนบ้านเหนือได้มั้ย…” ในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินควงกันออกมาจากผับ รถตู้คันสีขาวก็เลี้ยวเข้ามาจอดขวางหน้าเอาไว้ ชายชุดดำที่ปกปิดใบหน้าด้วยการสวมหมวก เดินมุ่งหน้ามาหาทั้งสอง ยิหวาที่รู้ดีว่าเป็นใครหน้าซีดเผือดในทันใด ก่อนที่เธอจะถูกลากขึ้นรถตู้แล้วมัดมือเอาไว้…
“ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ! เหนือช่วยยิหวาด้วย” เสียงของเธอเป็นดั่งอากาศรถตู้ถูกปิดประตูและขับเคลื่อนออกไปจากบริเวณ ส่วนคนที่เดินผ่านต่างหวาดกลัวไม่กล้าเข้ามายุ่ง…
… ทิศเหนือถูกลายลอบด้วยชายนับสิบคนโดยมีตัวเองยืนอยู่ตรงกลาง ชายหนุ่มค่อยๆหยิบสนับมือออกมาจากข้างหลังแล้วสวมมัน ใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมาเล็กน้อยไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไร ก่อนที่การปะทะกันจะเริ่มต้นขึ้น ทิศเหนือใช้ประสบการณ์ชกต่อยที่มีมาทั้งหมดจีดการกับคนพวกนั้นจนล้มลงไปกองอยู่บนพื้นระเนระนาด
ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!
คนสุดท้ายที่ทิศเหนือกำลังซัดหมัดใส่หน้าด้วยการควบร่างเอาไว้ ทำให้อีกคนที่พอมีสติเหลืออยู่หยิบมีดที่กระเด็นอยู่ใกล้ๆลุกขึ้นเดินเข้ามาเตรียมง้างมีดใส่กลางหลังเขา…
ผลั๊วะ!!!
แต่ช้าไปเพราะมีท่อนไม้แข็งๆจากใครบางคนฟาดเข้าที่ศีรษะเขาจนร่างเซ ทิศเหนือจึงหันกลับไปมองเป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีดลอยเฉือนต้นแขนเธอ…
“อ๊ะ!!” ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บ เธอรีบเดินเข้าไปหาทิศเหนือแล้วจับร่างหนาพลิกกายสำรวจดูด้วยความเป็นห่วง
พรึบ! แต่ร่างกายกลับถูกผลักออก…
“เสือกไม่เข้าเรื่อง…”
.
.
.
Next…
“ถ้านิตายไป…จะมีใครตามหานิมั้ย”
แนะนำให้เปิดเพลงนี้ในJook ฟังไปด้วยนะคะจะเข้าใจความรู้สึกของนางเอกมากๆ
***ไรท์ขออนุญาติติดเหรียญเลยนะคะ หาค่าขนมให้ตัวเองสักหน่อย ?❤️
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก