ทาสรัก นิยาย บท 31

EP30

แกร๊ก…

“กลับมาแล้วหรอ” อิฐถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา ทั้งที่นอนพักสายตาอยู่

“นิเองค่ะ…” นิวาที่อยู่ในชุดนักศึกษาในมือถือถุงผลไม้มาเยี่ยมเอ่ยบอก ร่างเล็กเดินเข้ามาในห้องแล้ววางผลไม้ลงบนโต๊ะ อิฐจึงลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองเธอ พอเห็นว่าเป็นเด็กสาวจริงๆรอยยิ้มจึงผุดขึ้นด้วยความดีใจ…

“ทำไมถึงมาเยี่ยมฉันได้ล่ะ…”

“นิรู้สึกผิดนิคะ คุณเหนือเขาทำเกินไป” นิวาพูดในขณะที่เดินมานั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ก่อนที่เธอจะกดปุ่มเอนเตียงขึ้นให้อยู่ระดับพอดี…

“มันก็ทำกับเธอเกินไปเหมือนกันนะ…” อิฐยื่นมือไปที่ลำคอระหงซึ่งปรากฎรอยดูดสีจางแต่เขากลับมองออก และมันก็มีหลายจุด สิ่งที่อิฐพูดขึ้นทำให้เธอแอบรู้สึกละอาย…

“นิชินแล้วค่ะ” นิวาตอบแล้วจับมือหนาออก แต่อิฐที่รับรู้ถึงน้ำเสียงเหนื่อยล้าและแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดกลับกุมหลังมือเนียนเอาไว้แล้วลูบเบาๆ

“เจ็บมากมั้ย” อิฐเอ่ยถามออกมา สายตาเป็นห่วงมองนิวาอยากบอกความรู้สึกตัวเองออกไปให้เธอได้รับรู้ แต่กลับมีเส้นกั้นบางๆชายหนุ่มกลัวว่านิวายังรักทิศเหนืออยู่

“เจ็บค่ะ…เจ็บมากด้วย”

“ถ้าเจ็บ ยังมีฉันที่คอยรักษาแผลให้เธอได้นะ ทุ่มเทแล้วมันไม่มีประโยชน์ก็อย่าฝืนมันเลย…”

“แต่แผลของนิมันลึกมาก คงรักษาอีกนาน คุณอิฐจะรับได้หรอคะ…” นิวาจ้องมองคนตรงหน้าไม่ละสายตา เธอโดนข่มเหงทั้งร่างกายและจิตใจ แถมยังเคยมีลูกและทำแท้งมาก่อน ผู้หญิงแบบเธอจะมีผู้ชายคนไหนที่รับได้ ยิ่งแผลในใจมันยิ่งลึกยิ่งยากที่จะรักษาหาย…

“มันจะลึกสักแค่ไหน ถ้ารักษาด้วยใจก็หายแน่นอน ตอนที่เธอคิดว่าตัวเองไม่เหลือใคร อยากให้หันมาแล้วรู้ไว้ว่าหันมายังมีฉันที่อยู่ในโลกของเธอตลอด…” พอได้ยินในสิ่งที่อิฐพูดออกมา เด็กสาวก็เหมือนถูกสะกดเอาไว้ เธอคิดตามกับคำพูดของเขา เหมือนสิ่งที่อิฐต้องการจะสื่อ มันบอกว่าเธอจะผ่านอะไรมาบ้างเขาก็ไม่นึกรังเกียจ และจะอยู่เคียงข้างเธอตลอด…

“คุณอิฐ…จะบอกอะไรนิกันแน่คะ?”

“ฉันคิดว่า…ฉันชอบเธอว่ะ” อิฐพูดออกมาอย่างชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเอง มือหนาลูบหลังมือเนียนเบาๆ สองสายตาประสานมองกัน นิวาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยสักนิดแต่สิ่งที่ได้ยินมันก็ชัดเจนเกินกว่าจะโกหกตัวเองได้…

“คุณ…ไม่ได้แกล้งนิใช่ไหม”

“สายตาฉันมันบอกว่าแกล้งรึเปล่าล่ะ…ฉันชอบเธอตั้งแต่วันงานของคุณลุงแล้ว เธอถอนหมั้นเมื่อไหร่ให้โอกาสฉันได้มั้ย”

“นิคงไม่คู่ควรกับคุณหรอกค่ะ…อย่าหวังอะไรกับนิเลยนะ” นิวาจับมือหนาออกแล้วส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้ ความตั้งใจของเธอคือเรียนให้จบแล้วทำงานเก็บเงินหนีไปอยู่คนเดียวในโลกที่ไม่มีใครรู้จัก ลืมเรื่องแย่ๆที่นี้ให้หมด ตอนนี้มันไม่พร้อมมีใครแล้วจริงๆ…

“ขอโทษนะคะที่นิต้องพูดแบบนี้ นิไม่อยากให้คุณอิฐมาเสียเวลากับนิไปมากกว่านี้อีกแล้ว นิขอตัวก่อนนะคะ ไว้นิมาเยี่ยมใหม่…”

ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นนิวาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความรู้สึกผิด สายตายังมองไปที่ชายหนุ่มซึ่งตอนนี้อิฐพูดอะไรไม่ออก ใบหน้าเหมือนถูกตบมันชาไปหมด…

“เธอไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะ…ฉันผิดเองที่ไปรักเธอ”

“คุณอิฐไม่ผิด นิแค่ไม่ใช่คนที่ใช่นิหวังว่าสักวันคุณอิฐจะเจอคนๆนั้นนะคะ…” พูดจบเด็กสาวก็คว้ากระเป๋าเป้มาสะพายแล้วเดินไปที่ประตูพลันสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างของใครบางคน ยิหวาที่ได้ยินทุกอย่างชัดเจนจึงเป็นฝ่ายหลบสายตา เพราะเธอเคยหาเรื่องนิวามาก่อน…

“ฝากดูแลคุณอิฐด้วยนะคะ…” นิวาที่รับรู้ว่าเธอรู้สึกผิดฉีกยิ้มให้แล้วยื่นมือไปแตะที่บ่าไหล่มนเบาๆ ยิหวาที่แอบตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจึงพยักหน้าตอบ

“อื้อ…ขอโทษนะที่เคยว่าให้เธอ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” พูดเพียงเท่านั้นนิวาก็เดินออกมา ส่วนกับยิหวาที่เดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี พอเห็นว่าอิฐไม่เอ่ยทักเหมือนปกติอย่างที่เคย หญิงสาวเลยเลือกที่จะเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง…

“ฉันได้ยินทุกอย่างแล้วนะ นายคงไม่โอเค…” ยิหวาพูดขึ้นสายตามองอิฐด้วยความรู้สึกเป็นห่วง…

“…ฉันอยากอยู่คนเดียว” อิฐพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพยายามไม่ให้ตัวเองแสดงความเสียใจออกมาต่อหน้ายิหวา มือหนายกขึ้นลูบหน้าตัวเอง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่สัมผัสกับคำว่าอกหัก…

“ฉันรู้ว่านายไม่ได้อยากอยู่คนเดียวหรอก”

“อย่าทำเป็นรู้ดีหน่อยหรอ”

“คนที่บอกว่าอยากอยู่คนเดียว ในใจลึกๆเขาก็ต้องการใครสักคนที่เข้าใจไว้คอยระบายความรู้สึกแย่ๆกันทั้งนั้นแหละ…” อิฐที่ได้ยินคำพูดทุกอย่างของยิหวาเบือนหน้าหนีไปทางอื่น สิ่งที่เขากลัวมาตลอดมันเป็นจริงจนได้ พอบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป มันก็ยิ่งอึดอัดกว่าเดิมอีก…

“ฉันนี้แม่งโง่ว่ะ ไม่น่าบอกแบบนั้นออกไป ถ้าเก็บความรู้สึกเอาไว้คงได้ใกล้ชิดกับเธอมากกว่านี้…” อิฐก้มหน้าหลบสายตาของยิหวา ยิ่งนึกถึงคำพูดของเด็กสาวมันยิ่งตอกย้ำว่าเขาไม่ควรพูดออกไปตั้งแต่แรก…

“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ต่อให้นายจะบอกช้าหรือบอกเร็วคนไม่รักยังไงเขาก็ไม่รัก ทางที่ดีควรอยู่กับตัวเองแล้วมองคนที่เขาอยู่ข้างนายดีกว่า…” คำพูดของเธอทำให้อิฐต้องค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าสะสวย คนที่อยู่ข้างเขาตอนนี้มันคือเธอเองไม่ใช่หรอ หรือยิหวาต้องการจะสื่อว่าให้หันมามองเธอบ้าง

“…”

“ฉันเองก็เคยเป็นแบบนาย แต่สำหรับฉันมันแค่อาการหลงเท่านั้นแหละ แล้วอีกอย่างฉันรู้ว่าเขาไม่ได้รัก ฉันถึงมีวันนี้ได้ไง ฉันอยากให้นายผ่านมันมาให้ได้เหมือนฉันนะ…” ยิหวาส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มข้างกาย อิฐเป็นคนดึงเธอขึ้นมาบนฝั่ง เธอเองก็อยากเป็นคนที่ดึงอิฐขึ้นมาจากความเจ็บปวดตอนนี้เหมือนกัน…