ทาสรัก นิยาย บท 33
สรุปบท ตอนที่ 32 อยู่ไม่ได้: ทาสรัก
ตอน ตอนที่ 32 อยู่ไม่ได้ จาก ทาสรัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 32 อยู่ไม่ได้ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ทาสรัก ที่เขียนโดย So Nonny เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
EP32
“มันสายเกินไปแล้ว ทุกอย่างที่แกทำกับหนูนิรวมถึงเรื่องที่แกสั่งให้เธอไปทำแท้งฉันรู้หมด ไปบอกลาเพื่อนแกซะ เรื่องลาออกฉันจะจัดการเอง…” เกรียงไกรที่ตัดสันใจทุกอย่างดีแล้วพูดขึ้น มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะบังคับชายหนุ่ม นับต่อจากนี้เขาจะปล่อยให้ทิศเหนือไปตามทางที่ตัวเองต้องการ…
“ทำไมไม่ฆ่าผมให้ตายเลยว่ะ” ทิศเหนือขบกรามแน่นพยายามไม่ให้ตัวเองหลุดสะอื้นออกมาจนตัวสั่นเทา เขานึกโกรธที่ผู้เป็นพ่อส่งเขาไปเรียนต่อที่อังกฤษเพื่อแยกเขาออกจากนิวา…
“…”
“ทำไม!!” เขาตะโกนถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยความปวดร้าว ที่ผ่านมานิวาพยายามจะไปจากเขาตลอดงั้นหรอ ที่เธอทนเพราะไม่ได้รัก แต่ทนเพราะรอเวลา…
“ก็เพราะว่าแกเป็นลูกฉันไง ฉันถึงฆ่าแกไม่ได้”
แควก!! มือหนายกเอกสารเดินทางขึ้นมาแล้วจัดการฉีกมันจนขาดไม่เหลือชิ้นดี ก่อนจะโยนเศษกระดาษใส่หน้าผู้เป็นพ่อ
“ใช่ ก็เพราะเป็นพ่อไง ถึงไม่มีใครอยากฆ่าลูกตัวเอง…”
“แต่แกก็ฆ่าไปแล้ว ด้วยการสั่งหนูนิไปทำแท้ง!”
“แล้วพ่อรู้หรอว่าผมไม่เสียใจ พ่อสนใจผมรึไงถึงรู้ว่าผมมีความสุขที่ทำแบบนั้นลงไป พ่อแม่ง…อึก” ทิศเหนือพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ…ก่อนจะกลืนคำพูดลงไปพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ มือหนากำหมัดแน่นก่อนจะหันหลังให้ผู้เป็นพ่อแล้วเดินออกมาอย่างเชื่องช้า…
“เดี๋ยว…ที่แกพูด”
ปัง! ไม่ทันที่เกรียงไกรจะได้ถามให้เข้าใจ เสียงประตูห้องก็ถูกปิดสนิทพร้อมกับร่างของทิศเหนือที่เดินออกไป เกรียงไกรจึงยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง…
“ที่ผ่านมาฉันมันเป็นพ่อที่แย่ขนาดนั้นเลยหรอ”
“ถ้ามองในมุมของคุณเหนือก็มากครับ เพราะคุณไม่เคยมีเวลาให้แกมาตั้งแต่เด็ก แต่ถ้าคุณเหนือได้รู้ว่าความจริงแล้วคุณไม่เคยไม่นึกถึงแก คุณไกรเองก็เป็นพ่อที่ดีคนหนึ่ง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะความขัดแย้งกัน…เรื่องของครอบครัวสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเข้าใจ และเปิดอกคุยกันโดยใช้เหตุผลนะครับ…”
ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นดนัยก็เดินออกจากห้องมาปล่อยให้เกรียงไกรได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองและทบทวนในสิ่งที่เกิดขึ้น…
…
คอนโดอิฐ…
วันนี้เป็นวันที่อิฐออกจากโรงพยาบาลมาพอดี โดยมียิหวาคอยช่วยเหลืออยู่ใกล้ๆ พอกลับเข้ามาในห้องยิหวาก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำเหมือนหญิงสาวมีอะไรอัดอั้นอยู่ในอก จนชายหนุ่มเองเริ่มรู้สึกอึดอัดที่เธอดูเหมือนมีอะไรแต่ไม่ยอมพูดออกมาสักที…
“นายคงหิว เดี๋ยวฉันออกไปหาอะไรมาให้นะ” พอมาส่งอิฐขึ้นเตียงแล้วยิหวาก็รีบเลี่ยงออกจากห้องทันที โดยเอาข้อนี้มาอ้าง…
“เดี๋ยว…”
“นายมีอะไรรึเปล่า…” ยิหวาถามกลับพยายามฝืนยิ้มให้อิฐเหมือนอย่างทุกครั้ง สายตาหลุบมองมือหนาที่จับข้อมือเธอเอาไว้
“เธอเป็นอะไร มีอะไรทำไมไม่พูด?”
“ฉันเป็นอะไร ฉันปกติดีทุกอย่างนิ” หญิงสาวตอบกลบเกลื่อนแล้วดึงมือหนาออกแต่อิฐกลับจับเอาไว้แน่น…
“ตั้งแต่ขึ้นรถมาเธอดูไม่เหมือนเดิม มีอะไรปิดบังฉันงั้นหรอ” อิฐที่สังเกตเห็นอาการของยิหวาตั้งแต่ตอนนั่งขับรถเธอเงียบมาตลอดทาง ท่าทางของเธอมันแสดงออกชัดเจนว่าต้องมีอะไรปิดบังอยู่ แต่เธอไม่ยอมพูดออกมาก็เท่านั้น…
“นายนี้ชักจะจับผิดฉันเกินไปแล้วนะ”
“ตอบมาดิ ฉันถามว่ามีอะไรปิดบัง” อิฐมองใบหน้าสะสวยด้วยสายตาคาดคั้น ดวงตากลมโตเอาแต่หลบสายตาเบือนมองไปทางอื่นอยู่ตลอด…
“…” พอเห็นยิหวาเงียบอิฐก็สะบัดมือเรียวออกแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
“คิดว่าฉันไม่อึดอัดรึไง…”
“ฉันก็อึดอัดเหมือนกันที่ต้องปิดบังนายแบบนี้” คำพูดของยิหวาทำให้อิฐหันกลับไปมองอย่างไม่เข้าใจ ยิหวาจึงหันกลับมามองแล้วจ้องใบหน้าหล่อเหลาไม่ละสายตา…
“พูดมาดิ”
“…วันหมั้นของเหนือที่เราเมาหนักกันทั้งคู่ วันนั้นเราเผลอมีอะไรกัน นายจำอะไรไม่ได้ แต่ฉันจำได้ทุกอย่าง” สิ่งที่อิฐได้ยินทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก แล้วสิ่งที่ยิหวาปิดบังเขาเพราะอะไร ทำไมไม่บอกตั้งแต่วันนั้น… “แต่ที่เหี้ยขนาดนั้นอะไรรู้มั้ย ฉันดันรู้สึกกับนาย เหมือนที่นายรู้สึกกับนิวายังไงล่ะ ฉันเลยเลือกที่จะเงียบเพราะรู้ว่านายไม่รัก เหมือนที่ฉันบอกนายเลยว่ามั้ย ต่อให้บอกช้าหรือบอกเร็วคนไม่รักมันก็คือไม่รักแหละ…”
“แล้วไอ้เหนือ…”
“ก็บอกไปแล้วไงว่าสำหรับเหนือฉันแค่หลงร่างกายภายนอก แต่นายฉันมั่นใจว่าฉันรัก เพราะถ้าฉันไม่รักคงไม่หาทางอยู่ใกล้ชิดขนาดนี้หรอก นายนี้มันโคตรโง่ ไอ้โง่ คนที่ชอบอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้ยังไม่รู้อีก…” ยิหวากระแทกเสียงใส่ชายหนุ่มด้วยใบหน้าเบ้ เธอแทบจะร้องให้ที่อิฐไม่เคยรู้อะไรเลย ก่อนที่ร่างเล็กจะรีบเดินออกมาจากห้องด้วยความรวดเร็ว…
อิฐที่ยังตั้งหลักไม่ทันกับสิ่งที่เกิดขึ้นเอนตัวล้มลงบนเตียงพร้อมกับถอนหายใจออกมา นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ พึ่งโดนหักอกมาแล้วมาโดนบอกรักอีก?
“เชี้ยไรว่ะเนี้ย…”
…
‘แต่แกก็ฆ่าไปแล้ว ด้วยการสั่งหนูนิไปทำแท้ง!’
‘แต่แกก็ฆ่าไปแล้ว ด้วยการสั่งหนูนิไปทำแท้ง!’
ร่างหนาที่นั่งอิงกับขอบเตียงในช่วงสายอีกวันเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกหลากหลาย วันนี้แล้วสินะที่เขาต้องเดินทางไปจากที่นี้ เขามีเวลาเหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงในช่วงเย็นก็ต้องออกเดินทาง…
แววตาแดงเถือกที่ผ่านการร้องให้มาทั้งคืนคิดหาวิธีที่จะอยู่ที่นี้ต่อแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก ไม่มีอะไรที่เกรียงไกรต้องการแล้วไม่ได้นั้นคือสิ่งที่ชายหนุ่มรู้ดี…
“ผมจะอยู่ยังไงแม่…” ทิศเหนือพูดขึ้นกับตัวเองสายตาเหลือบไปมองที่ลิ้นชัก มือหนาจึงเอื้อมไปเปิดมันออกมาก็พบกับสมุดสองเล่มสภาพเก่ามากเพราะเขาไม่ได้มาที่นี้หลายปีเพื่อที่จะลืมเรื่องแย่ๆ แต่ที่วันนี้กลับมาเขาแค่ต้องการจะเก็บกรอบรูปของแม่กลับไปเท่านั้น…
ชายหนุ่มเปิดหน้าปกสมุดขึ้นก็พบรูปคนเป็นเด็กผู้หญิงกับผู้ชายที่เป็นฝีมือการวาดของเด็กทั้งสองจับมือกัน เอกลักษณ์ของผู้หญิงคนนั้นคือผมถักเปีย ปลายนิ้วแกร่งจึงเลื่อนไปที่ผมถักเปียสองข้าง…
“โครตเหมือนเธอเลย…นิวา” ถึงแม้ยังงงกับสิ่งที่ตัวเองกำลังเปิดอยู่ว่ามันมาอยู่ในห้องของตัวเองได้ยังไง หรือเขาเองเป็นเจ้าของไดอารี่สองเล่มนี้งั้นหรอ…
“ไปเขียนไว้ตั้งแต่ตอนไหนว่ะ…” พึมพำกับตัวเองเสร็จมือหนาก็เริ่มเปิดหน้าแรกเพื่อที่จะอ่านมัน…
'วันแรกที่เจอกับเด็กผู้หญิงผมเปีย’
(ไดอารี่หน้าแรก บันทึกตอน 10 ขวบ)
สวัสดีครับผมชื่อทิศเหนือตอนนี้อายุครบสิบขวบแล้วเป็นวันแรกที่ผมอยากจะเขียนไดอารี่และจะเขียนแบบนี้ทุกวัน สิ่งที่ทำให้ผมอยากเขียนมันขึ้นมาเพราะเด็กผู้หญิงคนหนึ่งครับ เธอกำลังโดนพวกพี่ผู้ชายใจร้ายรังแกที่สวนสาธารณะผมเลยเข้าไปช่วย เธอหน้าตาจิ้มลิ้ม ถักเปียสองข้างน้องคนนั้นร้องให้ขี้มูกโป่ง ผมเลยเข้าไปปลอบ เธอขอบคุณผม เราก็เลยคุยกัน ผมจำชื่อเธอได้ดีเลยเธอชื่อ…
“ไม่จริง…ฮึก…ไม่จริง!?" ชายหนุ่มแทบช็อคสติแตกเมื่อเห็นชื่อของเด็กผู้หญิงคนนั้น คนที่เขารอมาทั้งชีวิต ก่อนที่มือหนาจะยกขึ้นกุมขมับตัวเอง สิ่งที่เขาอยากรู้ทำไมเขาถึงจำอะไรไม่ได้สักอย่าง ทำไมเธอไม่ยอมบอก ทำไมต้องปล่อยให้มันเป็นแบบนี้…
.
.
.
เพลงประกอบตอนหน้าฟังเพลงนี้ไปด้วยเด้อ!
: หากฉันตาย ของ 60Miles Ver.ผู้ชาย ( จะได้เข้าถึงอารมณ์ตัวละคร หรือแล้วแต่ความสะดวกเลยนะคเข )
Next...
“ตายทั้งเป็นคุณรู้จักคำนี้มั้ยคะ รู้มั้ยมันทรมาน ต่อให้คุณนอนตายต่อหน้า นิก็เลือกที่จะไปค่ะ…”
กลิ่นมาม่าโชยมาาา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก