ทาสรัก นิยาย บท 45
สรุปบท ตอนที่ 44 ห้ามไม่ให้หวงคงไม่ได้: ทาสรัก
สรุปตอน ตอนที่ 44 ห้ามไม่ให้หวงคงไม่ได้ – จากเรื่อง ทาสรัก โดย So Nonny
ตอน ตอนที่ 44 ห้ามไม่ให้หวงคงไม่ได้ ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง ทาสรัก โดยนักเขียน So Nonny เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
EP44
ฉันผลักคนตัวโตออกจากทางประตูแล้วเดินออกมาจากห้องโดยที่ไม่หันกลับไปมองอีกเลย ได้ยินเพียงเสียงเอ่ยเรียกของเขาที่ดังตามมาติดๆบอกว่าขอโทษ แต่นั้นมันไม่ได้ทำให้ความผิดของคุณเหนือเบาลงเลย เขาพูดก่อนคิด ไม่ได้คิดก่อนพูด…
-END-
คอนโดอิฐ…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
“เข้ามาก่อนสิ” อิฐเดินออกมาเปิดประตูพอได้ยินเสียงเคาะจากด้านนอก นิวาจึงสอดส่ายสายตาเข้าไปในห้องมองหาร่างของยิหวา
“คุณหวาละคะ”
“อยู่ข้างใน” ตอบเพียงเท่านั้นร่างหนาก็เดินตามเข้าไปข้างใน นิวาจึงเดินตามเข้าไป แล้วทั้งสองก็หยุดอยู่หน้าห้องนอนเมื่อเห็นแผ่นหลังของยิหวาที่นั่งหันหลังให้
“รอที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะคะ ให้นิจัดการเอง”
“…ยิหวาเขาจะยอม”
“ไม่เอาสิคะ มั่นใจหน่อย เชื่อนินะ” อิฐยอมเงียบ คนตัวเล็กจึงเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วล็อกประตูเอาไว้ นิวาเดินเข้าไปหายิหวาแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างกายเธอ
“นิขอคุยอะไรหน่อยนะคะ”
“…ฉัน ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาในห้องของแฟนเธอนะ นายนั้นลากฉันมา”
“นิว่าคุณหวากำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่นะคะ คุณอิฐไม่ใช่แฟนนิค่ะ แล้วนิก็ไม่คิดเกินกับเขามากไปกว่าพี่ชายด้วย…” นิวาไม่รอช้ารีบเข้าเรื่อง ยิหวาจึงหันกลับมามองเธอเหมือนไม่ค่อยเชื่อกับสิ่งที่เด็กสาวพูด นิวาจึงฉีกยิ้มจริงใจไปให้…
“…”
“เรื่องทั้งหมดคุณอิฐเขาทำเพราะเป็นห่วงในฐานะน้องสาวค่ะ…”
“เธอพูดจริงหรอ”
“ค่ะ…ทั้งหมดคือความจริง แล้วคุณอิฐเขาแคร์คุณมากเลยนะคะถึงได้ให้นิมาอธิบายให้คุณหวาเข้าใจ”
“ฉัน…”
ยิหวาก้มหน้าหลบสายตา เธอเบือนมองไปทางประตูห้องพร้อมกับครุ่นคิดไปตามในสิ่งที่นิวาพูด…
“…นายนั้นตัดใจจากเธอได้แล้วหรอ”
“เพราะเขาเจอคนที่ใช่กว่ายังไงละคะ โอกาสมาถึงแล้วนะ รีบคว้าเอาไว้สิ”
“ฉันจะไม่ดูใจง่ายเกินไปหรอ…ที่หายโกรธนายนั้นเร็วไป” มือเรียวยกขึ้นเกาศีรษะตัวเองเบาๆแก้เก้อ แค่ได้ยินจากปากนิวาคนที่น่าเชื่อถือเธอก็เชื่อสนิทใจแล้วว่าสิ่งที่อิฐพยายามง้อ พยายามอธิบายก่อนหน้านี้มันคือความจริง…
“ถ้าเข้าใจกันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องปล่อยให้เวลาสูญเปล่านิคะ…จริงมั้ย?”
“ก็จริง…ทั้งที่จัดการเรื่องใหญ่ๆได้แต่ทำไมเรื่องหัวใจ ฉันถึงจัดการเองไม่ได้นะ”
“ตอนนี้คุณหวาก็สบายใจได้แล้วใช่มั้ยคะ…” นิวาถามออกไปด้วยรอยยิ้ม ยิหวาจึงพยักหน้าตอบด้วยความมั่นใจ “งั้นนิไม่รบกวนแล้วดีกว่า…ขอตัวกลับก่อนนะคะ”
นิวาลุกขึ้นจากปลายเตียงแล้วเดินมาที่ประตูห้องนอน
“เดี๋ยวนิ…”
“คะ…?”
“ขอบคุณนะ…ส่วนเธอก็คืนดีกับเหนือเร็วๆล่ะ”
“…” นิวาเพียงฉีกยิ้มให้หญิงสาวแล้วเดินออกมายังห้องนั่งเล่นก็เห็นอิฐยืนแนบกับผนังรอฟังข่าวดีจากเธอ
“เป็นไงบ้าง…หวาเชื่อมั้ย”
“เรียบร้อยดีค่ะ”
“…ฉันขอโทษด้วยนะ ที่ต้องรบกวน”
“ไม่เป็นไรค่ะ…แล้วก็ไม่ต้องไปส่งนิด้วยนะ รีบไปอยู่กับเธอเลย” นิวาที่รู้ทันว่าอิฐจะเดินออกมาส่งเอ่ยบอก ร่างหนาจึงหยุดชะงักแล้วค่อยๆก้าวถอยหลังกลับ
“รู้ทันเฉย…งั้นก็กลับดีๆเดี๋ยวพรุ่งนี้เลี้ยงข้าวขอบคุณ”
“ค่ะ” ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นเด็กสาวก็เดินเลี่ยงออกมาเพื่อจะไปขึ้นแท็กซี่กลับคอนโด แต่ในใจก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าไม่อยากกลับไปเจอหน้าทิศเหนือจึงเลือกจะไปที่อื่นแทน…
-นิวา-
ตอนนี้ฉันปลีกตัวมานั่งอยู่ในร้านเค้กแทนหลังจากที่ออกมาจากคอนโดของคุณอิฐ กลับไปตอนนี้คงมีเรื่องทะเลาะกันอีกแน่ๆ ให้อารมณ์มันสงบลงบ้างแล้วค่อยกลับไปจะดีกว่า…
“นิวา…” เสียงใสสอดแทรกเข้ามาในโซนประสาทฉันจึงมองไปที่ประตูร้านก็เห็นลูกพีชเดินมาที่โต๊ะในชุดนักศึกษา รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้าสวย ก่อนที่เธอจะหย่อนก้นนั่งลงเก้าอี้ตัวกันข้าม
“ว่าไง…เรียนเสร็จแล้วหรอ”
“เสร็จแล้ว แล้วนึกไงถึงชวนมาอ่ะ แล้วกับพี่เหนือนี้ยังไง” พอมาถึงลูกพีชก็ยิงคำถามทันที ดวงตากลมโตยังคงมองเมนูในมืออยู่ จะยังอีกล่ะ ทำตัวเป็นเงาตลอด ไม่ยอมห่างแม้แต่วิเดียว ป่านนี้คงนั่งงอนฉันไปถึงไหนแล้วไม่รู้…
“…” ฉันนิ่งเงียบแล้วถอนหายใจพรืดใหญ่ แล้วตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาหวังจะอาบนํ้านึกไว้แล้วเชียวว่ามันต้องเป็นแบบนี้…
“…ขนาดฉันถาม เธอยังไม่อยากคุยด้วย อยากให้มันโดนมากกว่าโดนยิง?”
เพี๊ยะ!? ความอดทนของฉันขาดสะบั้นออกจากกัน ฝ่ามือตวัดลงที่แก้มใสสุดแรงจนใบหน้าหล่อหันไปตามแรง สายตาคมกริบมองฉันพร้อมกับขบกรามแน่น เขาโกรธจนร่างกายสั่นเทา…
ไม่ต่างกับฉันที่เสียความรู้สึกจนไม่เหลือชิ้นดี ขอบตามันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ จนต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาแล้วก้มหน้าหนีความอ่อนแอ…
“ทำไม…ทำไมถึงไม่เชื่อกันบ้าง คุณรักนิจริงๆหรือเปล่า แค่ความไว้ใจให้กันได้มั้ย ถ้านิรักผู้ชายคนอื่นนิไม่ยอมทนอยู่กับคุณมาตั้งหลายปีหรอก…ทำไมต้องพูดเหมือนนิใจง่ายขนาดนั้นด้วย…” ในสมองของเขามันมีอยู่เรื่องเดียว เรื่องเดียวเลยจริงๆไม่มีความเข้าใจให้กันเลยสักนิด…
“นิ…”
“ถ้าไม่คิดอยากเริ่มต้นใหม่จริงๆก็พอแค่นี้เถอะค่ะ…ยิ่งพยายามนิยิ่งเจ็บกว่าเดิม…” หยาดน้ำสีใสไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ จนฉันต้องกระพริบตาขับไล่ความเจ็บปวดออกไป ภาพตรงหน้ามันพล่าเบลอไปหมดรู้ตัวอีกทีร่างกายก็ถูกดึงเข้าไปกอด…
“นิ…ฉันขอโทษ ขอโทษนะ” มือหนาค่อยๆลูบเรือนผมปลอบใจเบาๆ เขาดันศีรษะฉันซบลงที่อก เหมือนกลัวจะเสียฉันไปอีกครั้ง “ฉัน…หวงเธอ หวงมาก หึงด้วย ใจมันจะขาดทุกครั้งเวลาเห็นผู้ชายคนอื่นเข้ามาใกล้ เลยพลั้งพูดอะไรไม่คิดออกไป…”
“…แต่คุณก็พูดออกมาแล้ว พูดเหมือนนิใจง่าย” ฉันตอบกลับเสียงแผ่วมันทั้งโกรธ ทั้งแอบน้อยใจที่เขามองฉันได้แค่นี้จริงๆ…
“ก็คนมันหวง…หวงจนไม่ทันคิดอะไรเป็นไปได้อยากจับกลืนลงท้องแล้วรู้มั้ย…”
“…” เขาพูดออกมาแล้วผละใบหน้าออกห่าง เราสองคนมองตากันด้วยความรู้สึกหลากหลาย มือหนาจึงยื่นมาปาดคราบน้ำตาบนพวงแก้มออกให้…
“รู้แบบนี้อย่าห่างฉันไปไหนเลยนะ…ฉันติดเธอไปแล้วนะนิ”
“…สัญญานะคะ ว่าจะเชื่อใจกัน”
“ครับ…แต่ห้ามไม่ให้หวงคงไม่ได้” คุณเหนือพูดขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ปลายจมูกคมสันฝังลงที่ผิวแก้มฟอดใหญ่ดูเหมือนว่าเขาจะสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ก่อนจะกระซิบอะไรออกมาที่ข้างใบหู “น่ารักจนหัวใจจะวายขนาดนี้…”
.
.
.
พี่มันคลั่งน้องอะเนาะ ไม่ให้หวงคงยาก55555555555555555?
Next...
“ให้เรียกว่าที่รัก…เรียกเป็นไหม ไหนลองเรียกสิ?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก