ทาสรัก นิยาย บท 44

EP43

-นิวา-

ปลายจมูกโด่งค้างบนแก้มเอาไว้แบบนั้นไม่ยอมปล่อย ฉันจึงทำได้แต่เบือนหน้าหนีไปทางอื่น มือพยายามดันใบหน้าหล่อเหลาออกด้วยความทุลักทุเล…

“มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะคะ…ถ้าทนได้ทุกอย่างค่อยมาว่ากันอีกที”

“เธอคิดจะทำอะไรนิวา” คนตัวโตถามขึ้นด้วยน้ำเสียงงอนง้อ ฉันจึงตวัดสายตามองแล้วผละมือหนาออกสุดแรง ทิ้งความสงสัยเอาไว้ให้เขา แต่กลับถูกท่อนแขนแกร่งรั้งหน้าท้องเอาไว้ให้นั่งอยู่บนตักเหมือนเดิม “…ก็ได้ ฉันจะรอวันที่เธอให้อภัยกัน”

“นิต้องทำงานต่อปล่อยกอดด้วยค่ะ”

“อยากนั่งให้กำลังใจ”

“ไหนบอกจะยอมทุกอย่างไงคะ…?”

“ฉันจะไม่กวน…” คุณเหนือต่อรองหน้าตาย แต่มันก็ดีเหมือนกันมีคนให้นั่งตักแบบนี้เวลาเมื่อยจะได้เอนหลัง เมื่อยงั้นหรอ?

อยากให้ฉันนั่งมากจะเอาคืนซะให้เข็ดให้ปวดไปทั้งตัวเลยคอยดู…

ตกลงกันเสร็จสับคุณเหนือก็นั่งนิ่งให้ฉันทำงาน สายตาคมกริบยังคงมองหน้าจอสลับกับมองหน้าฉันไปด้วย มันรู้สึกแบบนั้น พอปอยผมตกลงมาคลุมหน้ามือหนาก็ค่อยๆจับมาถัดหูไว้ให้ เพื่อไม่ให้ฉันรำคาญใจ แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กๆน้อยๆบนร่างกายเขาก็ใส่ใจมัน ไม่เหมือนคุณเหนือคนเก่าเลยจริงๆ…

ผ่านไปเกือบชั่วโมงฉันก็เขียนบทจนเสร็จเอาความรู้สึกปั่นป่วนท้องน้อยก่อนหน้านั้นมาเขียนลง สิ่งที่คนเจ้าปัญหาอย่างคุณเหนือบอก…

“เมื่อยไหม…?”

“…” เขาถามฉันจึงพยักหน้าตอบ มือหนาค่อยๆรั้งศีรษะให้โน้มลงซบที่อกแกร่ง ฝ่ามือใหญ่วางลงที่เรือนผมแล้วค่อยๆลูบมันด้วยความแผ่วเบา ทำให้ร่างกายมันรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก…

“นอนพักแป๊บเดียวก็หายเหนื่อยแล้ว…”

“คุณไม่เมื่อยตัวหรอคะ…ให้นินั่งบนตักตั้งเกือบหนึ่งชั่วโมง”

“เพื่อเธอ…ให้นั่งทั้งชีวิตยังได้” ฉันถามในขณะที่ปิดเปลือกตาลง แล้วคุณเหนือก็ตอบกลับ ลมหายใจอุ่นร้อนค่อยๆเป่ารดผิวแก้มไม่ต้องมองก็รู้ว่าใบหน้าของเราอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ…

“พูดดีๆเหมือนคนอื่นเขาเป็นด้วยหรอคะ…”

“ก็พูดแบบนี้แค่กับเมียที่ชื่อนิวาเท่านั้นแหละ…คนอื่นปากหมา”

“นิ…ไม่ใช่เมียคุณสักหน่อย”

“ไม่ใช่เมีย…งั้นฉันเป็นผัวเธอก็ได้” ฉันลืมตาขึ้นในทันใดเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้ เราสบตากันสักพักฉันจึงเป็นฝ่ายหลบสายตา ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาแปลกๆ ไม่ชินเลยที่คุณเหนือเป็นแบบนี้ มันทำให้ฉันหวั่นไหว…บ้าเอ้ย

“นิจะไปนอนพักแล้ว…”

“เดี๋ยวพาขึ้นเตียง” ไม่ทันที่ฉันจะลงจากตักคุณเหนือก็ตวัดอุ้มร่างแล้วเดินมาที่เตียง สายตาเจ้าเล่ห์หลุบมองกรีบปาก ทำเอาขนอ่อนทั่วร่างลุกขึ้นกันเป็นระนาด สายตาแบบนี้มันทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยเอาซะเลย…

“คะ…คุณเหนือ” เขาวางร่างฉันลงบนเตียงแล้วนั่งช้อนหลังเอาไว้มือหนาค่อยๆวางลงที่ราดไหล่แล้วออกแรงนวดเบาๆ แต่เชื่อเถอะมันคงไม่หยุดแค่นวด… “มะ…ไม่ต้องนวดก็ได้ค่ะ…นินอนพักก็หายเมื่อยแล้ว”

“ไม่หายหรอก…นั่งนานขนาดนั้นคงปวดตัว” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อร่างหนาขยับเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม บั้นท้ายสัมผัสกับอะไรบางอย่างที่มันตั้งขึ้นเป็นแท่ง จนหยุดหายใจแทบไม่ทัน ร่างกายเกร็งไปทั่วร่าง…

ผ่านไปไม่กี่นาทีมือหนาก็เลื่อนมาที่หน้าอก ปลายนิ้วค่อยๆนวดคลึงเบาๆ ทำเอาร่างกายกระตุกวูบต้องรีบจับมือปลาหมึกเอาไว้ ทวากลับสู้แรงคนตัวโตไม่ไหวปลายเสื้อถูกถกขึ้นเรื่อยๆ ลำคอเริ่มถูกลุกลามก่อนริมฝีปากหยักจะยื่นเข้ามาหวังจะจูบฉัน…

“ไม่เอานะคะ…นิไม่ใช่ทาสกามของคุณเหมือนเดิมนะ” ปลายนิ้วชี้แตะลงที่ผิวปากนิ่ม ทำเอาคุณเหนือต้องกลืนน้ำลายเอือกใหญ่ลงคอใบหน้าผละออกมาคลอเคลียที่พวงแก้มแทน

“ตอนนี้ทำในฐานะเมียไง…ผัวเมียเอากันไม่ได้หรอ?”

“นิพึ่งบอกไปเองไม่ใช่หรอคะ…ว่าต้องทนให้ได้ไม่ใช่ทำอะไรตามความต้องการของตัวเองอย่างเดียว…”

“นิ…มันแข็งไปหมดแล้ว ทนไม่ไหวไม่สงสารกันหน่อยหรอ” คุณเหนือจับมือฉันไปลูบที่ท่อนเอ็นของตัวเอง สายตาอ้อยอิ่งมองหน้าไม่หยุด สัมผัสที่มือตอนนี้มันบ่งบอกตรงนั้นของเขามันแข็งจริงๆ เหมือนเหล็กแข็งๆคิดแล้วก็เสียวท้องน้อยขึ้นมาวาบวาบ…

“ทีคุณทำกับนิไม่เห็นสงสารกันบ้างเลย…”

“ขอโทษครับ…ผิดไปแล้ว”

“…ไม่ต้องเลย ถ้าอยากมากก็ไปให้ผู้หญิงคนอื่นช่วยสิคะ”

อยู่ๆภาพตอนคุณเหนือเอากับผู้หญิงคนอื่นแล้วตั้งใจให้ฉันเห็นมันก็ลอยเข้ามาในหัวทำให้รู้สึกน้อยใจแปลกๆจนต้องผลักใบหน้าหล่อออกแล้วรีบกระโดดลงจากเตียง…

“นิ…ไม่เอาแบบนี้สิ เมียครับ” ฉันยกมือขึ้นอุดหัวไม่อยากได้ยินเสียงอันเซ็กซี่ที่กำลังหลอกหล่อให้ฉันติดกับดักจนต้องใจอ่อน มันจะต้องไม่เป็นแบบนั้น ฉันจะต้องไม่ใจอ่อนง่ายๆสิให้บทเรียนกับเขาต้องมากกว่านี้

.

.

.

โรงพัก…

“คุณพงศกรมีญาติมาเยี่ยม”ผู้คุมเดินมาบอกร่างของชายวัยกลางคนที่สวมชุดนักโทษ ก่อนที่เขาจะหันหน้ากลับมามองแล้วเดินมาที่สำหรับพบญาติ ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใคร…

“สบายดีนะคะเตี่ย…” ยิหวาเอ่ยทักผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง มือเรียวถอดแว่นตาดำออก แล้วหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ตวัดขาเรียวขึ้นไขว่ห้าง

“ลองมานอนดูไหมล่ะจะได้รู้สึกว่ามันสบายหรือทรมานกันแน่”

“หวาแค่ทักตามประสาพ่อลูก นอนในคุกคงไม่มีใครคิดว่ามันสบายหรอกค่ะ”

“แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?” พงศกรเค้นเสียงรอดไรฟันถาม ใบหน้าหมองคลํ้าจ้องมองไปที่หญิงสาว ยิหวาฉีกยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าเค้นหัวเราะ

“…หวาแค่อยากให้เตี่ยรู้ ถ้าในคุกมันไม่สบายทำไมต้องเสี่ยงที่จะมานอนในนี้ด้วยละคะ”