ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1050

"เจ้าหนุ่มนายมีคำถามไม่น้อยเลยนะ" เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอโจวว่านเจียงก็ยินดีขึ้นมา

"ผมหวังว่าลุงโจวจะช่วยตอบข้อสงสัยของผม เรื่องนี่สำคัญมากสำหรับผมอย่างยิ่ง" เฉินเกอกำมือและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

"ได้ อย่างนั้นฉันจะบอกนายทีละเรื่องๆเองเจ้าหนุ่ม"

"ฉันชื่อโจวว่านเจียงเป็นผู้นำตระกูลโจวแล้วก็เป็นผู้จัดงานประมูลด้วย"

"สำหรับคำถามที่สองของนาย จริงๆ แล้วง่ายมาก นั่นเพราะรอบเกาะชิงเจียวมีขอบเขตชี่แท้อยู่ ก็เหมือนกันรอบๆเขาหยุนซาน ฉันจะเปิดมันออกเฉพาะเมื่อการประมูลเริ่มต้นขึ้นเท่านั้นและจะปิดลงในช่วงเวลาอื่นๆ แน่นอนว่ามันมองไม่เห็นจากภายนอก"

โจวว่านเจียงพยักหน้า คำถามที่เฉินเกอถามนั้น สำหรับเขาแล้วไม่ใช่ความลับอะไร ต่อให้ไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือจากเฉินเกอ เขาก็จะตอบ

"ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?" เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย

"แน่นอนสิ เจ้าหนุ่มนายคิดว่ามันจะยุ่งยากขนาดไหน?" โจวว่านเจียงหัวเราะ

"ผมรู้ทุกอย่างที่อยากรู้แล้ว ลุงโจวบอกผมเถอะว่าต้องการให้ผมช่วยอะไร" เฉินเกอยืดตัวขึ้นและเอ่ยถาม

"ฉันต้องการให้นายช่วยชีวิตคนคนหนึ่ง" เมื่อพูดถึงเรื่องของโจวหมิ่น โจวว่านเจียงก็มีท่าทีเคร่งเครียดขึ้นอีกครั้ง เขายกมือกอดอก สายตาจับจ้องไปที่ตัวเฉินเกอและพูดทีละคำๆ

"ลุงโจว ผมเป็นแค่ผู้ฝึกตนคนหนึ่ง ไม่รู้เรื่องทางการแพทย์เลยสักนิด พวกคุณตระกูลโจวน่าจะไปไหว้วานหมอชื่อดังสิถึงจะถูกต้อง" เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินเกอก็เอ่ยพูดอย่างหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกอยู่บ้าง

"ไม่ ชีวิตคนผู้นี้มีเพียงนายเท่านั้นที่จะช่วยได้" โจวว่านเจียงส่ายหัวอย่างหนักแน่น

"อย่างนั้นลุงโจวช่วยบอกผมได้หรือไหม ว่าผมจะช่วยได้ยังไง?" เฉินเกอรู้สึกสนใจขึ้นมา เขาสามารถรู้สึกได้จากน้ำเสียงและการแสดงออกของ โจวว่านเจียงว่านี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

"สิบห้าปีที่แล้ว ลูกสาวของฉันได้รับการตรวจสอบว่ามีพิษเย็นในร่างกายของเธอ หลายปีมานี้ฉันวิ่งเต้นไปกับเรื่องนี้มาโดยตลอด คิดไม่ถึงว่าสวรรค์ไม่ทอดทิ้งผู้มีความพยายาม ในที่สุดฉันก็พบมัน!" โจวว่านเจียง เงยหน้าขึ้น เขามองไปที่โคมระย้าตรงหน้า จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดด้วยเสียงสั่น

"ลุงโจว คุณคงไม่ได้คิดจะบอกว่า ต้องใช้ส่วนไหนสักส่วนในร่างกายของผมไปเป็นตัวยาหรอกนะ?" จู่ๆ เฉินเกอก็ระแวงขึ้นมา

"ไม่ใช่อย่างแน่นอน!"

"แต่ว่าฉันต้องการความช่วยเหลือจากนายจริงๆ ตามคำบอกเล่าของหมอชำนาญคนหนึ่งที่ฉันเคยไปเยี่ยมเยือนเมื่อหลายปีก่อน เขาบอกว่าพิษเย็นในตัวลูกสาวฉัน จะต้องใช้พลังเทพจิตเก้าภพเป็นตัวกลาง ถึงตอนนั้นก็จะสามารถขับพิษเย็นที่รุนแรงออกจากร่างกายของเธอได้ อีกทั้งพิษอ่อนที่เหลืออยู่ก็สามารถใช้เพื่อฝึกพลังของเองได้"

โจวว่านเจียงโบกมือและรีบเอ่ยขึ้น เขาไม่กล้าทำให้เฉินเกอตกใจกลัว ถ้าเจ้าหนุ่มนี่หนีไปขึ้นมา เกรงว่าคงจะหาผู้ฝึกตนที่มีพลังเทพจิตเก้าภพคนที่สองไม่ได้แล้ว

"ไม่มีปัญหา!" เฉินเกอตอบกลับ

"จริงหรือ?" โจวว่านเจียงไม่คิดว่าเฉินเกอจะตอบรับอย่างง่ายดายอย่างนี้

แม้แต่ผู้อาวุโสสามที่ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรก็ยังตกตะลึงไปด้วยเช่นกัน

"ทำไมจะไม่ได้ โปรดเชิญคุณหนูมา ผมจะใช้พลังเทพจิตเก้าภพเข้าไปขับพิษเย็นในร่างกายของเธอ แต่ผมคงต้องบอกอย่างชัดเจนล่วงหน้าว่าความเข้าใจของผมต่อพลังเทพจิตเก้าภพนั้นยังคงตื้นเขิน และอาจมีประโยชน์แค่เพียงเล็กน้อย" เฉินเกอพยักหน้า การใช้พลังชี่แท้เพื่อรักษาผู้คนเขาไม่เคยทำมาก่อน แต่หากมีการชี้แนะของโจวว่านเจียงอยู่ข้างๆเขาก็น่าจะทำได้

"ฮ่าฮ่าฮ่า สหายน้อยเข้าใจผิดแล้ว!" โจวว่านเจียงส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ฉันคงเชิญนายมานานแล้ว ไม่จำต้องเฝ้าดูนายทั้งวันแบบนี้"

"อย่างนั้นคืออะไรกันครับ?" เฉินเกอจิบชา

"จำเป็นต้องให้พวกนายผสมผสานความสัมพันธ์หยินหยาง" แม้ว่าจะเพื่อช่วยชีวิตลูกสาว แต่ขณะพูดเรื่องนี้โจวว่านเจียงก็ยังรู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง "หากจะพูดแบบธรรมดาทั่วไปก็คือพวกนายจะต้องร่วมหอกัน"