ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 5

เฉินเกอเดินออกจากห้องอาหาร

เพื่อนสนิทของประธานหยางฮุยกับหม่าเสี่ยวหนานตามออกมา

“นายทำอะไร! ฉันไม่ได้ว่าของขวัญของนายไม่ดี!”

หม่าเสี่ยวหนานพูดด้วยความรีบร้อน

หยางฮุยก็บอกว่า : “เฉินเกออย่าเพิ่งไปสิ กินหมดแล้วค่อยไป ถ้านายไปแล้ว พวกเราอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีความหมายอะไรสิ!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย: “พวกเธอเล่นให้สนุกกันเถอะพี่ฮุย เสี่ยวหนาน ฉันมีธุระจริงๆ แต่พวกเธอเชื่อผมนะ ผมไม่แสร้งทำแน่นอน!”

เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าพวกเธอจะเชื่อตัวเองหรือไม่

ว่าไปแล้วก็โทษบัตรช๊อปปิ้งที่มีวงเงินซื้อของได้ต่ำ3แสนใบนี้ของพี่สาว การเปลี่ยนแปลงก็ทำให้ตัวเองตกเข้าไปในหลุมอีก

แม้หยางฮุยกับหม่าเสี่ยวหนานต่างก็โน้มน้าว แต่สุดท้ายเฉินเกอก็ยังคงจากไป

“คนยากจนไปแล้ว?”

เมื่อหม่าเสี่ยวหนานกับหยางฮุยกลับไปที่ห้องอาหาร สวี่ตงถามด้วยรอยยิ้ม

หยางฮุย：“สวี่ตง พวกนายเปลี่ยนคนรังแกได้ไหม เห็นว่าเฉินเกอน่ารังแกใช่ไหม พวกนายยังแกล้งเขาให้แย่ไม่พออีกหรอ?”

หยางฮุยทนไม่ไหวแล้ว

“เหอะเหอะ ขายหน้าก็เป็นตัวเองที่ทำ ใครใช้ให้เขาเอากระเป๋าไม่มีราคามาหลอกเสี่ยวหนาน ยังจะแอร์เมสรุ่นสะสมอีก คนยากจนนี้เลิกเก่งจริงๆ!”

จ้าวยีฟานได้ยินก็ทำเพียงยิ้มแห้งๆแล้วส่ายหัว

หลังจากที่เฉินเกอออกไป เดินอยู่บนถนนด้วยความสับสน

ตอนที่ไม่มีเงินเฉินเกอแค่ฝันก็ยังอยากมีเงิน แต่ตอนนี้ ตัวเองมีเงินแล้ว กลับไม่มีความรู้สึกพิเศษอะไรเลย

และในตอนนี้กลับแย่ลงไปอีก จ่ายไป3แสนกว่า แม้น้ำสักคำก็ไม่ได้ดื่ม ทั้งยังถูกมองด้วยสายตาดูถูกอีก

ในขณะที่เฉินเกอกำลังคิดว่าจะไปหาที่ดื่มน้ำสักหนึ่งที่ดีไหม

โทรศัพท์ดังขึ้น

พี่สาวของตัวเองเฉินเสี่ยวโทรมา

เฉินเกอ： “พี่ครับ!”

“เสี่ยวเกอ ทำอะไรอยู่?”

“ไม่ได้ทำอะไร......”

“ถ้าอย่างนั้นนายช่วยธุระพี่อย่างหนึ่งสิ”

เฉินเกอ： “???”

“คืออย่างนี้ นายน่าจะรู้จักถนนการค้าจินหลิงสินะ? ตรงนั้นเป็นสถานที่ที่พี่ไปลงทุน เมื่อ4ปีก่อนที่พี่กลับประเทศไปเยี่ยมนาย ตอนนี้ เนื่องจากต้องเซ็นชื่อต่อสัญญาที่นั่น พี่ไม่สามารถกลับไปได้!”

“พอดีตอนนั้นใส่ชื่อลงทุนของพวกเราสองพี่น้อง นายไปเซ็นก็เหมือนกัน ไปเซ็นชื่อต่อสัญญาสักหน่อยสิ!”

“ฮัลโหลฮัลโหลฮัลโหล...... เสี่ยวเกอ นายได้ยินที่พี่พูดไหม?”

เฉินเกอได้ยินแน่นอน

เพียงแต่ว่าตอนนี้เขากำลังสับสนสุดๆ

ถนนการค้าจินหลิง?

ที่นั่นเป็นหนึ่งในเมืองจินหลิงที่มีความโดดเด่นมาก

ร้านค้าถนนการค้าตกแต่งสวยงาม การทำมาค้าขายดุเดือดมาก

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น แค่พูดถึงร้านที่โดดเด่นที่สุดในถนนการค้า มีสถานที่หนึ่งที่ชื่อว่าคลับบันเทิงเวินฉวนซาน สร้างตามภูเขา ที่นั่นเป็นสถานที่ที่มหาเศรษฐีเมืองจินหลิงมักจะไปกันบ่อยๆ

ฟังจากความหมายของพี่สาวแล้ว ถนนการค้าทั้งหมดนั้น เป็นของครอบครัวตัวเอง?

“พี่ครับ พี่พูดเล่นหรือจริง? ถนนการค้าเป็นของครอบครัวเราหรอ?”

“แม่งเอ้ย! พูดอยู่ตั้งนาน นายคิดว่าฉันล้อเล่นกับนายหรอ ฉันเป็นคนเปิดเอง เนื่องจากตอนนั้นฉันไม่สามารถเปิดกิจการได้มากมายขนาดนี้ในเวลาเดียว ดังนั้นฉันจึงใช้บัตรประชาชนของนาย ควรมีของนายครึ่งหนึ่งสินะ!”

“เดี๋ยวนายไปที่วิลล่าเวินฉวนหาผู้จัดการที่ชื่อหลี่เจิ้นกั๋ว ฉันคุยกับเขาเรียบร้อยแล้ว ให้นายที่เป็นเจ้าของคนที่สองเซ็นก็เหมือนกัน!”

“ผม......”

“โอเค โอเค แค่นี้นะ ฉันยังมีธุระอีก วางสายก่อนนะ!”

ตู๊ดตู๊ดตู๊ด ......

เฉินเกอถือโทรศัพท์ไว้ นั่งไปนานสองนาน

วิลล่าเวินฉวนที่นั่นเป็นสถานที่ระดับไหนกัน ก่อนหน้านี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด

แต่ตอนนี้ เฉินเกอหายใจเข้าลึกๆ เรียกแท็กซี่ตรงไปที่ถนนการค้าจินหลิง

คลับบันเทิงวิลล่าเวินฉวนรวมร้านอาหารที่พักเป็นหนึ่งเดียว

เป็นถนนการค้าที่สร้างใกล้ภูเขา สร้างตามภูเขาที่อยู่ข้างล่าง

เฉินเกอเรียกสติแล้วเดินเข้าไป......

“คุณผู้ชายท่านนี้กรุณาหยุดก่อนค่ะ!”

คาดไม่ถึงว่ากำลังจะเข้าไป เฉินเกอก็ถูกพนักงานสาวสวยสองสามคนดักเอาไว้

“คุณคะ ท่านได้จองที่วิลล่าไว้แล้วหรือยัง?”

พนักงานหญิงมองและถามไปที่เฉินเกอ

พวกเธอทำงานต้อนรับอยู่ข้างหน้าโดยเฉพาะ ปกติพบเจอคนใหญ่คนโตมากมายมาที่นี่จนชิน

วันนี้เห็นเฉินเกอที่สวมเสื้อก๊อปแบรนด์เนมทั้งชุด

แม้น้ำเสียงของพนักงานต้อนรับหญิงจะเกรงใจ แต่ในสายตามีความดูถูกอย่างเห็นได้ชัด