ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 6

ในขณะเดียวกัน

ห้องอาหารที่มีราคาแพงและหรูหราที่สุดของวิลล่า

วัยกลางคนที่มีใบหน้าสง่า เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม กำลังพูดคุยกับกลุ่มคนหนึ่งเป็นการพบปะที่มีค่าสูง

เขาก็คือผู้จัดการของถนนการค้าจินหลิงนั้นเอง และก็เป็นหลี่เจิ้นกั๋วของมหาเศรษฐีจินหลิง

เพียงแต่ว่าที่ทำให้กลุ่มคนมีความแปลกใจเล็กน้อยก็คือ

เมื่อครู่นี้ผู้จัดการหลี่รับโทรศัพท์ขึ้นมา เหมือนกับเกิดอะไรขึ้นมา เงยหน้าขึ้นในทันที จากนั้นรีบวิ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง

“ผู้จัดการหลี่เป็นอะไรไป?”

ทุกคนไม่เข้าใจ

ส่วนข้างหน้า หลี่ซ่างเทียนที่ยังไม่เข้าไปเห็นเฉินเกอเข้ามา ช่วยเจิ้งยวี่แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า

“พี่เจิ้งยวี่ ตะโกนเรียกผู้รักษาความปลอดภัยเถอะ การรับมือกับคนบ้านนอกนี้ ไม่มีวิธีการอื่น!”

หลี่ซ่างเทียนยิ้มเย็นชา

เจิ้งยวี่พยักหน้า หลังจากนั้นก็มีผู้รักษาความปลอดภัยสองสามคนเข้ามาล้อมเฉินเกอเอาไว้

“หยุดนะ!!!”

ทันใดนั้น หลี่เจิ้นกั๋วรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องโถงด้วยความรวดเร็วที่สุด

มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทุกคนหยุดนิ่ง!

“ผู้......ผู้จัดการหลี่?”

เจิ้งยวี่ต่างพากันโค้งคำนับด้วยความกลัว

ส่วนหลี่ซ่างเทียน ก็โค้งคำนับลงเล็กน้อยด้วยความเคารพ : “สวัสดีครับคุณอาหลี่ ผมชื่อหลี่ซ่างเทียน พ่อของผมเป็นหลี่เจี้ยน ในงานฉลองธุรกิจของครั้งที่แล้ว ท่านเคยเห็นผม......”

หลี่ซ่างเทียนรีบเข้าไปทำความเคารพ

คิดไม่ถึง หลี่เจิ้นกั๋วไม่มองเขาแม้แต่แวบเดียว

เดินตรงไปข้างหน้าของเฉินเกอ

และผลักเจิ้งยวี่พวกเธอออกอย่างรุนแรงมาก!

“ท่านคือเฉินเกอ?”

หลี่เจิ้นกั๋วถามด้วยใบหน้าที่มีความเคารพ

เฉินเกอพยักหน้า : “ใช่ครับ”

“สวัสดีครับผู้จัดการเฉินเสี่ยวเป็นอะไรกับท่าน?”

“เธอคือพี่สาวของผม!”

เฉินเกอพูดขึ้น

หลี่เจิ้นกั๋วรีบโค้งคำนับ 90 องศาทันที

“คุณชายเฉินสวัสดีครับท่าน! ผมคือหลี่เจิ้นกั๋ว!”

???

“หืม?”

ภาพนี้ ทำให้เจิ้งยวี่พวกเขายืนนิ่งทั้งหมดเลย

หลี่ซ่างเทียนหนังตากระตุกรุนแรงมาก

ผู้จัดการหลี่ โค้งคำนับให้คนบ้านนอกคนนี้อย่างไม่น่าเชื่อ?

เขาคือใคร?

ส่วนเฉินเกอก็สับสน เขารู้ว่าพี่สาวเป็นผู้จัดการของถนนการค้านี้ แต่เขาไม่คิดว่าพี่สาวจะมีศักดิ์ศรีมากขนาดนี้ ทำให้ผู้จัดการท่านนี้ถึงขั้นต้องปฏิบัติกับตัวเองแบบนี้?

พูดความจริง จนตอนนี้เฉินเกอก็ยังปรับตัวกับชีวิตของทายาทเศรษฐีไม่ได้!

และเพียงแค่มองถนนการค้าเส้นนี้ก็เป็นของครอบครัวตัวเอง ทำให้ยากที่จะอธิบายจริงๆ!

“เหอะเหอะ ผู้จัดการหลี่ พี่สาวของผมบอกว่า ทำให้ผมมาเซ็นชื่ออะไรสักอย่าง!” เฉินเกอพูดอย่างมีมารยาท

“คุณชายเฉิน เป็นการต่อสัญญา ถนนการค้าเส้นนี้ รวมทั้งวิลล่านี้ ครึ่งหนึ่งผู้จัดการเซ็นชื่อ อีกครึ่งหนึ่งท่านเป็นคนลงชื่อ ลูกน้องจะไปเยี่ยมเยือนนานแล้ว แต่ผู้จัดการใหญ่ย้ำเตือนว่าไม่ให้ไป!”

หลี่เจิ้นกั๋วเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก

เฉินเกอปฏิบัติต่อเขาอย่างเกรงใจ ที่จริงทำให้เขามีความสุขมากเกินกว่าที่คาดหวัง

ส่วนเจิ้งยวี่กับหลี่ซ่างเทียนพวกเขาตกตะลึงกันไปโดยสิ้นเชิง

อะไร!

ถนนการค้าทั้งเส้น ล้วนเป็นของครอบครัวเขา?

คนยากจนคนนี้ เป็นผู้จัดการใหญ่ที่แท้จริง?

“ฮึ! เมื่อครู่นี้ใครกั้นคุณชาย เฉินไว้?”

หลี่เจิ้นกั๋วตอนนี้หันหัวมา มองดูกลุ่มคนที่อยู่ในห้องโถงอย่างเย็นชา

สถานะของผู้จัดการใหญ่เฉินเสี่ยวค่อนข้างพิเศษ และที่หลี่เจิ้นกั๋วมีชีวิตในตอนนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะอาศัยการให้ความช่วยเหลือของเฉินเสี่ยว

ตอนนี้ ผู้จัดการคนที่สองมาแล้ว เกือบจะถูกคนอื่นขับไล่ออกไปอย่างคาดไม่ถึงอีก

หากผู้จัดการใหญ่เฉินเสี่ยวรู้เรื่องเข้า อย่างนั้นหลี่เจิ้นกั๋วไม่ต้องกลับไปสมัยก่อนปลดปล่อยภายในชั่วค่ำคืนเดียวเลยหรอ?

เจิ้งยวี่หน้าแดงรีบก้มหัวลงโดยเร็ว ไม่พูดไม่จา

ส่วนหลี่ซ่างเทียนที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความตกใจว่า :“คุณอาหลี่ ท่านไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม คนยากจนคนนี้เป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ของถนนการค้าเส้นนี้?

“เพี๊ยะ!”

หลี่เจิ้นกั๋วได้ยินคำนี้ ก็ตบลงไปที่แก้มหนึ่งครั้ง “ไอ้สารเลว เมื่อกี้แกพูดอะไร?”

“คุณอาหลี่ ผมไม่ได้พูดอะไร......”

หลี่ซ่างเทียนที่โดนตบไปหนึ่งครั้ง ปิดปากในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เป็นธรรม

ครอบครัวเขาร่ำรวย แต่เมื่อเทียบกับ หลี่เจิ้นกั๋ว ไม่มีฐานะเลย

“ผู้รักษาความปลอดภัย ไล่คนๆนี้ออกไปให้ผมเดี๋ยวนี้!”

หลี่เจิ้นกั๋วสั่งผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่ง

“ครับ!”

ผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งรีบล้อมเข้ามา ผลักดันหลี่ซ่างเทียนกับคนที่เคยเป็นดารา2คนนั้นออกไป

ขายหน้า! วันนี้หลี่ซ่างเทียนขายหน้าเหลือเกิน!

เฉินเกอยืนดูอยู่ข้างๆ ไม่ได้หักห้ามอะไร

เขาคาดไม่ถึงว่า หลี่เจิ้นกั๋วดูมีความซื่อตรง กลับมีความเผด็จการขนาดนี้

เฉินเกอก็คิดว่า ถ้าหากวันหนึ่งตัวเอง มีความเผด็จการแบบนี้ก็ดีสิ!

ฮึ!

เดินตามหลี่เจิ้นกั๋วเข้าไปในวิลล่า

จากการแนะนำของหลี่เจิ้นกั๋ว

เฉินเกอก็เข้าใจแล้วว่า ที่แท้เดิมทีหลี่เจิ้นกั๋วกับภรรยาของเขาเป็นเพียงร้านขายซาลาเปาเท่านั้น

ตอนนั้นเฉินเสี่ยวพี่สาวก็ถูกเลี้ยงด้วยความยากจน