ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 7

เฉินเกอส่ายหัวด้วยความเก้ๆกังๆเล็กน้อย

ที่จริงเขาอยากจะแอบหม่าเสี่ยวหนานพวกเธอ

โดยเฉพาะจ้าวยีฟาน เธอเกลียดตัวเองขนาดนั้น ตัวเองก็ไม่อยากที่จะไปสนใจเธอ

“สวี่ตงเป็นคนเสนอให้พวกเรามาเที่ยวตี้หวางที่อยู่ถนนการค้าตรงนี้ ครั้งนี้นายหนีอีก พวกเราก็ไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว!”

หม่าเสี่ยวหนานพูดขึ้น

เธอเป็นผู้หญิงที่ห้าวมาก เธอไม่ได้มีความละเอียดลึกซึ้งขนาดนี้

คิดไม่ถึงเลยว่า เฉินเกออยู่ในสถานการณ์ที่เก้ๆกังๆ ไม่ได้อยู่โลกเดียวกันกับพวกเธอเลยโดยสิ้นเชิง

แน่นอนว่า ที่พูดนี้เป็นอดีต

หม่าเสี่ยวหนานเห็นเฉินเกอไม่พูดไม่จา รีบพูดว่า: “ไปเถอะ ไปสนุกด้วยกัน ฉันรู้ว่านายกลัวสวี่ตงว่านาย นายวางใจได้เลย หากเขายังกล้าแกล้งนายอีก ฉันจะตะโกนใส่หน้าเขา!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย

หากปฏิเสธอีก คาดว่าหม่าเสี่ยวหนานจะโกรธแล้วจริงๆ

ช่างเถอะ อย่างนั้นก็ไปสนุกด้วยกันก็แล้วกัน

หม่าเสี่ยวหนานดึงเฉินเกอไปที่หน้าประตูตี้หวางKTV

เฉินเกอมองดู นี่เป็นหนึ่งในกิจการที่เป็นชื่อของตัวเอง เมื่อก่อนเฉินเกอไม่กล้าพูด แต่ตอนนี้ เขาสามารถ เลี้ยงได้แล้ว

“โห! คุณชายเฉินก็มาถนนการค้าจินหลิงหรอ? รู้ทางหรือเปล่า รู้ไหมว่าที่ไหนสนุก? ผมจะได้แนะนำให้นายรู้จักสักหน่อย!”

เพิ่งจะเข้ามาทักทายพวกกลุ่มประธาน

สวี่ตงก็แสร้งยิ้มแล้วพูด

“สวี่ตง นายหุบปากไปเลยนะ! ฉันเตือนอะไรนายไปแล้ว?”

หม่าเสี่ยวหนานตะโกนด้วยความเย็นชา

สวี่ตงยิ้มอย่างชั่วร้าย : “โอเค โอเค โอเค ผมรู้แล้ว อีกอย่าง ผมก็แค่หวังดี ถนนการค้าจินหลิงเป็นสถานที่ที่คนรวยมาใช้จ่าย เฉินเกอจะมาเปิดหูเปิดตา ผมต้องแนะนำเขาสักหน่อย หวังดีกับเขาจริงๆ!”

ตอนนี้จ้าวยีฟานจ้องไปที่เฉินเกอแวบหนึ่ง

รู้สึกว่ามีเฉินเกอยืนอยู่ด้วยกัน ผู้คนเดินไปมาบนท้องถนน อายคนมาก

จึงรีบพูด: “พอแล้ว พวกเราเข้าไปกันก่อนเถอะ สวี่ตง นายจองห้องไว้แล้วหรอ?”

“จองเรียบร้อยแล้ว ผมให้เพื่อนของผมช่วยจองให้ ตามปกติแล้ว เวลานี้ ตี้หวางก็น่าจะเต็มแล้ว!”

สวี่ตงพูดขึ้นมาหนึ่งประโยคเป็นเหมือนเจ้าภาพ : “ตามผมมา!”

จากนั้นก็นำกลุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไป

เฉินเกอมา KTV ครั้งแรก ข้างในค่อนข้างหรูหรา

ส่วนห้องที่สวี่ตงเลือกนั้น หรูหราและกว้างมาก อีกทั้งยังมีตู้ปลาขนาดใหญ่ที่มีแสงระยิบระยับ

หลังจากที่เข้าไป สาวสวยกลุ่มหนึ่งนั่งลงเป็นที่เรียบร้อย ส่วน เฉินเกอนั่งด้วยกันกับประธานหอกลุ่มหยางฮุย

ในตอนนี้คนที่ชอบร้องเพลงเริ่มปรากฏขึ้น ผลัดกันร้องเพลง ไม่สนุกเลยสักนิด

สาวสวยที่นั่งอยู่แต่ละคนก็พูดคุยกันเสียงดัง ส่วนจ้าวยีฟานนั่งไขว้ขา แกว่งขาขนาดเล็กที่ขาวผ่องไปมา

“ข้างในนี้เป็นปลาฮวงจุ้ยหรอ?”

เฉินเกอที่รู้สึกเบื่อก็มองไปยังปลาฮวงจุ้ยที่อยู่ในตู้ปลาด้วยความสงสัย

เมื่อก่อนเขาเห็นในหนังสือ ปลาฮวงจุ้ยแบบนี้นิยมอยู่ในฮ่องกงและบริเวณอ่าว

เพียงแต่ว่าเมื่อมองไป เหมือนจะต่างจากปลาฮวงจุ้ยชนิดนั้นที่เคยเห็น!

ดังนั้นเฉินเกอถามหยางฮุยที่นั่งอยู่ข้างๆ

หยางฮุยพยักหน้า: “ชนิดนี้ต่างกับที่พบเจอบ่อยๆในฮ่องกง เป็นปลาฮวงจุ้ยที่ส่งมาจากฝั่งมาเลเซีย ราคาไม่เบาเลย ครอบครัวใหญ่เท่านั้นถึงจะมี!”

และในตอนนี้ สวี่ตงได้ยินเฉินเกอกับหยางฮุยพวกเขาพูดถึงเรื่องปลาฮวงจุ้ย

ต้องเข้าใจว่า ห้องนี้เขาเป็นคนติดต่อมา

ทันใดนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า : “คุณชายเฉินทำไมหรอ แม้แบรนด์แอร์เมสนายยังรู้จักเลย ไม่รู้จักปลาฮวงจุ้ยราคาแพงชนิดนี้หรอ?”

ไม่พูดยังดีเสียกว่า เมื่อได้ยินแอร์เมส จ้าวยีฟานที่นั่งอยู่ข้างๆขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

คนยากจน......

หวงเหมาที่อยู่ด้วยกันกับสวี่ตงมาตลอดก็ยิ้มแล้วพูดว่า : “ฮาฮา ปลาฮวงจุ้ยไม่มีของปลอมนะ มิเช่นนั้นแล้วเฉินเกอจะต้องรู้จักแน่นอน ทั้งยังไปซื้อมันอีก!”

“ปลาชนิดนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ปลาฮวงจุ้ยเท่านั้น ในเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังเรียกมันว่าปลามงคล จะนำความโชคดีมาให้กับครอบครัว”

ตอนนี้จ้าวยีฟานเอ่ยปากพูด

“อ้า ยีฟาน มองไม่ออกเลย เธอรู้อะไรมากมายจริงๆ มีความเชี่ยวชาญเหลือเกิน!”