ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 107

การเคลื่อนไหวของครอบครัวตระกูลโจวในครั้งนี้สร้างความปั่นป่วนภายในหมู่บ้านอย่างที่คิดไว้

อะไรนะ?

ผู้คนต่างคุ้นเคยกับชีวิตอันฟุ้งเฟ้อของหลินชิงเหอแล้ว แต่กลับต้องตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนั้น

กลับเป็นสะใภ้ใหญ่กับสะใภ้สามบ้านโจวเสียอีกที่ใช้ชีวิตแบบนั้น เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?

พวกเขาไม่เข้าใจเลย โดยเฉพาะสะใภ้ใหญ่บ้านโจว หล่อนส่งลูกสาวเข้าโรงเรียนทีเดียว 3 คนเลยงั้นเหรอ?

อย่าว่าแต่คนอื่นเลย แม้แต่ท่านแแม่โจวก็อึ้งไปเล็กน้อยเมื่อทราบเรื่อง

นางไม่ได้พูดอะไร เพราะตอนนี้พวกเขาแยกครอบครัวกันแล้ว และมีวิถีชีวิตเป็นของตัวเอง หากนางเข้าไปยุ่งก็จะโดนดูถูกเสียเปล่า ๆ

นางทำเพียงบ่นให้ท่านพ่อโจวกันสองคน

ท่านพ่อโจวก็งุนงงไปไม่น้อยเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก “ในเมื่อพวกเขาอยู่กันเองได้แล้วก็ปล่อยให้เป็นแบบนั้นเถอะ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่สักหน่อย”

“นั่นเด็กผู้หญิงนะคะ ปล่อยให้พวกเธอได้เรียนมันมีประโยชน์อะไร?” ท่านแม่โจวพึมพำ

ยิ่งกว่านั้นยังเป็นเด็กหญิงที่ได้เรียนถึงสามคนอีก พวกเขาคิดอะไรกันอยู่นะ?

“เสี่ยวเม่ยเองก็ได้เรียนไม่ใช่เหรอ?” ท่านพ่อโจวเลิกคิ้วและให้ความเห็น

ท่านแม่โจวไม่กล่าวอะไร

หากลูกสาวคนเล็กของพวกเขาไม่ได้เข้าโรงเรียน ตอนนั้นหล่อนคงไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้สัมภาษณ์งานเสียด้วยซ้ำ

แต่ไม่ว่าคนนอกจะคิดอย่างไร เรื่องที่เด็กผู้หญิงในตระกูลโจวได้เรียนหนังสือก็เป็นอันตกลงเรียบร้อย

เจ้าใหญ่กลายเป็นที่พึ่งหลักของบรรดาพี่สาวน้องสาวไปครู่หนึ่ง เพราะสาว ๆ ไม่เข้าใจบทเรียนมากนัก พวกหล่อนต้องให้เจ้าใหญ่ช่วยสอน แต่เจ้าใหญ่ก็แสบไม่น้อย เวลาส่วนใหญ่ของเขามักไม่ใช่ที่บ้าน โดยเฉพาะช่วงใบไม้ผลิอย่างตอนนี้ ที่เขามักจะออกไปปีนต้นไม้ขโมยไข่นกในรังหรืออะไรทำนองนี้ไม่ขาด

คราวที่แล้วเขาก็นำไข่นกกลับมาทั้งรังและขอให้หลินชิงเหอช่วยปรุงอาหารให้เขา หลินชิงเหอจึงใส่ลงไปในโจ๊กและมันก็กลายเป็นโจ๊กแสนอร่อย

ใครไม่เคยทำเรื่องแบบนี้บ้างล่ะในตอนเด็ก? หลินชิงเหอจึงไม่ได้ห้ามเขา

จากนั้นเจ้าใหญ่ก็เอาลูกนกมาเลี้ยงหนึ่งหรือสองตัว หลินชิงเหอปล่อยให้เขาได้เลี้ยงพวกมันตามใจ

ส่วนเจ้ารองกับเจ้าสามก็มีท่าทีชอบอะไรแบบนี้อย่างเห็นได้ชัด

ดังนั้นเมื่อพวกเด็กผู้หญิงมาหาเจ้าใหญ่ที่บ้านเพื่อถามการบ้านแล้วเจ้าใหญ่ไม่อยู่ที่บ้าน หลินชิงเหอก็มักจะเป็นคนสอนพวกเธอ

ตอนนี้เอง บรรดาสาว ๆ ก็รู้ว่าอาสะใภ้สี่ของพวกเธอช่างสุดยอด!

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงเลี้ยงเจ้าใหญ่ เจ้ารอง กับเจ้าสามได้อย่างยอดเยี่ยม!

นอกจากนั้นในกลุ่มของต้านี เอ้อร์นี อู่นี ซื่อนี ก็ยังมีซานนีด้วย

ซานนีเป็นลูกสาวคนโตของสะใภ้รอง แม้หลินชิงเหอจะไม่ถูกกันกับสะใภ้รอง แต่เธอก็ไม่นำความขุ่นเคืองทั้งหลายมาลงกับซานนี เรื่องของผู้ใหญ่ก็ให้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ไป

ซานนีเองก็อยากไปโรงเรียนเหมือนกัน แต่แม่ของเธอไม่ให้เธอไป เธอจึงไปถามต้านีกับสาว ๆ บ้านโจวคนอื่น ๆ ว่าพวกเธอเรียนอะไรกันบ้าง เธอมีความสัมพันธ์อันดีกับต้านีและน้องสาวทุกคน ซึ่งซานนีมีนิสัยดีเหมือนกับพี่ชายรองตระกูลโจวผู้เป็นพ่อ

แต่ลิ่วนีผู้เป็นน้องสาวนั้นมีนิสัยเหมือนสะใภ้รองราวกับถอดจากพิมพ์เดียวกัน

เมื่อมีซานนีอยู่ในกลุ่มด้วย หลินชิงเหอก็สอนเธอเหมือนกัน และปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับเด็กหญิงคนอื่น ๆ ในกลุ่ม

ขณะที่บรรดาสาว ๆ เรียนกันอยู่ในห้องโถง หลินชิงเหอก็ทำหงโต้วถัง โดยการต้มถั่วแดงแช่น้ำ ถั่วลิสง ลำไยแห้ง เก๋ากี้ และพุทราจีนรวมกัน

หลังจากที่ส่วนผสมเข้ากันดีแล้ว เธอก็ใส่น้ำตาลทรายแดงในยุคนี้ไป 2-3 ก้อน

เนื่องจากเด็กหญิงเหล่านี้มาที่บ้าน เธอเลยทำมากกว่าเดิมเล็กน้อย เนื่องจากเธอแช่ถั่วแดงไว้มาก จึงทำแค่เพิ่มส่วนผสมที่เหลือ

หลังจากปรุงมันเสร็จ เธอก็ให้เด็กหญิงแต่ละคนดื่มคนละถ้วย

“อาสะใภ้สี่คะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” ต้านีส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว

เอ้อร์นีกับซานนีก็รีบเอ่ยตาม แต่ซื่อนีกับอู่นียังเด็กเกินไป พวกเธอมองซุปสีแดงในถ้วยที่ส่งกลิ่นหอมหวานแล้วก็น้ำลายไหล

“แต่ละคนได้กินกันคนละถ้วยนะจ๊ะ อาไม่มีมากกว่านี้แล้ว ดังนั้นจงดื่มกันซะ นี่น่ะเป็นผลดีต่อผู้หญิงนะจ๊ะ” หลินชิงเหอบอก

เธอต้มหงโต้วถังราวสองหรือสามครั้งต่อเดือน แน่นอนว่าโจวชิงไป๋กับเด็กชายทั้งสามก็ได้กินเหมือนกัน ในเมื่อซุปนี้มีสรรพคุณคลายหนาวและบำรุงเลือด มันจึงเป็นผลดีต่อหญิงสาวและเด็กหญิง