ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 143

โจวชิงไป๋ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริง ๆ

เขาบอกว่าอยากออกไปกับเธอด้วย แต่หญิงสาวตอบปฏิเสธ และเมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน เธอกลับบอกพวกเขาว่าทั้งพ่อทั้งลูกไม่มีจิตสำนึกเอาเสียเลย

เอ่อ ทั้งหมดทั้งมวลมันก็คือตรรกะของเธอล้วน ๆ

แต่ภรรยาของเขาต้องดูแลคนทั้งครอบครัว เธอคงจะเหนื่อยกับเรื่องนี้

ในคืนนั้นเองโจวชิงไป๋จึงกระทำการชดใช้ให้เธอบนเตียงเตาขณะที่พวกเด็กชายนอนหลับอยู่ข้าง ๆ พวกเขา หลินชิงเหอทำได้แต่อดทนสุดชีวิต ไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมา

แม้หลินชิงเหออาจจะบ่นบ้างในบางครั้ง แต่เธอก็พอใจในชีวิตของเธอแล้วจริง ๆ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในมุ้งหรือเรื่องนอกมุ้ง แค่ก ๆ ผู้ชายของเธอก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี

วันต่อมาหญิงสาวก็ขอให้โจวชิงไป๋เป็นคนไปรับเนื้อหมูกลับมา ซึ่งทางเม่ยเจี่ยก็ให้เนื้อสามชั้นมา 7 ชั่ง

เนื้อสามชั้น 7 ชั่งนับว่าค่อนข้างเยอะ แต่เมื่อเนื้อสด 1 ชั่ง ได้กลายเป็นเนื้อสามชั้นหมัก มันก็มีน้ำหนักอย่างมากราว 300 กรัมเท่านั้น ซึ่งไม่ถึง 1 ชั่ง

เนื้อสด 7 ชั่งจะหดเหลือแค่ครึ่งเดียว แต่หลินชิงเหอก็ไม่สนใจ

เมื่อนำเนื้อหมูสดกลับมาที่บ้านแล้ว หญิงสาวก็เริ่มหมักเนื้อ เมื่อหมักจนได้ที่เธอก็นำมาแขวนผึ่งให้แห้งตรงด้าน​หลังบ้าน​ มันคงจะพร้อมทานในอีก 10 วัน

“แม่​ครับ​ ถ้าถึงวันแจกจ่ายเนื้อแล้ว แม่ทำอีกนะครับ” เจ้าสามบอก

“แค่ทำในปริมาณพอให้หายอยากกินก็พอแล้ว ลูกยังอยากจะได้มากกว่านี้อีกเหรอ เนื้อสดก็รสชาติดีเหมือนกันนะ” หลินชิงเหอตอบ

ความจริงก็คือการทำเนื้อหมักมันช่างยุ่งยากจนเธอไม่อยากทำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องพูดเลยว่าเนื้อหมักฝีมือเธอมีรสชาติดีขนาดไหน

ในวันที่ 15 ของเดือน 12 ทางจันทรคติจะเป็นวันที่ฝ่ายผลิตเชือดหมูและแบ่งเนื้อกัน

หมูสองตัวของบ้านโจวชิงไป๋ถูกต้อนออกมาและสร้างความฮือฮาเป็นอย่างมาก เกรงว่าพวกมันน่าจะมีน้ำหนักตัว 200 ชั่งเป็นอย่างน้อย!

หมูตัวอ้วนใหญ่! อุดมไปด้วยเนื้อติดมันจริง ๆ!

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่มันสามารถให้แต้มค่าแรงกับพวกเขาได้เป็นจำนวนมาก แต่มันทำให้พวกเขาได้สิทธิเลือกเนื้อส่วนที่ดีที่สุดในตอนแบ่งเนื้ออีกด้วย

หลินชิงเหอไม่เกรงใจใคร เธอมาพร้อมโจวชิงไป๋และบุตรชายทั้งสาม ส่วนท่านพ่อโจวอยู่ที่บ้านดูแลซูเฉิงน้อยขณะที่ท่านแม่โจวติดตามไปด้วย

พวกเขาได้ลำไส้ใหญ่ ตับหมู กระเพาะหมู ซี่โครง และเนื้อติดกระดูกไป

เมื่อเพิ่มสิ่งเหล่านี้เข้าไป มันก็เป็นมูลค่าไม่มาก และในสายตาของคนส่วนใหญ่ในยุคนี้ พวกมันล้วนเป็นของชั้นเลว

การแบ่งเนื้อจะจัดเป็นเนื้อชั้นหนึ่ง เนื้อชั้นรอง และเนื้อชั้นสาม สิ่งที่ได้กล่าวไปทั้งหมดล้วนเป็นเนื้อชั้นสาม

หลินชิงเหอขออวัยวะเหล่านี้เป็นอันดับแรกจากนั้นก็ขอหัวหมู จากนั้นจึงเป็นเนื้อติดมันและเนื้อสามชั้น เช่นเดียวกับเนื้อแดง ซึ่งเนื้อเหล่านี้คือเนื้อชั้นหนึ่งและเนื้อชั้นรอง

โจวชิงไป๋รวมเนื้อเข้าด้วยกันกับส่วนของท่านพ่อโจว ปริมาณเนื้อที่เขาได้จึงดูค่อนข้างมากมาย

ทั้งครอบครัวแบกเนื้อเหล่านี้กลับบ้านและทำให้ทุกคนต้องตาโตกันอีกครั้ง

โดยเฉพาะตอนที่พวกเขาได้ยินเจ้ารองเอ่ยเสนอ “แม่ครับ คืนนี้เราทานหัวหมูตุ๋นดีไหมครับ?”

หัวหมูตุ๋น…

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะเม้มปาก อาหารเลิศรสแบบนั้นทำให้คนกินสามารถกลืนลิ้นตัวเองลงไปได้เลยทีเดียว

แต่คนทั้งหมดไม่มีเวลาจะมาสนใจ พวกเขาต่างรีบต่อแถวเพื่อรับส่วนแบ่งเนื้อหมู

สะใภ้รองได้เนื้อมาเพียงไม่กี่ชั่ง ใบหน้าของหล่อนยังดูถมึงทึงไม่หายยามกลับไปถึงบ้าน ใน 2-3 ปีที่ผ่านมา หล่อนมักจะกลับมาที่บ้านพร้อมกับความโกรธสุมเต็มอกในทุกครั้งที่มีการแบ่งเนื้อ

พี่ชายรองคุ้นชินกับเรื่องนี้แล้ว เมื่อเขาเห็นหล่อนกลับมาในสภาพนี้ เขาก็ไม่ได้เอ่ยอะไร

สะใภ้รองเริ่มสับเนื้อพร้อมกับมีใบหน้าบูดบึ้ง ซึ่งดูแล้วก็ไม่รู้ว่าหล่อนกำลังสับเนื้อหมูหรือสับใครอยู่กันแน่

ส่วนสะใภ้ใหญ่กับสะใภ้สามต่างมีสีหน้าแช่มชื่น และเริ่มลงมือเตรียมอาหารมื้อพิเศษสำหรับคืนนี้

หลินชิงเหอเองก็ยุ่งเหมือนกัน เธอปล่อยให้โจวชิงไป๋เป็นคนจัดการทำความสะอาดกระเพาะหมูกับลำไส้หมู มีเขาอยู่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องให้ท่านแม่โจวช่วย

นอกจากนี้ยังมีหัวหมูอีก โจวชิงไป๋คงจะมาผ่ามันได้

โจวชิงไป๋ง่วนอยู่กับการจัดการสิ่งเหล่านี้ ขณะที่หลินชิงเหอตัดไขมันหมูออกมาเป็นอันดับแรก จากนั้นก็นำไปเจียวสกัดน้ำมัน